Ένας πλούσιος σε εικόνες βυθός του Νότιου Ευβοϊκού που παρότι παλιότερα είχε υποστεί εκτεταμένη ρύπανση, έχει ανακάμψει και πλέον εκπλήσσει τον καταδύτη με τα δεκάδες σπάνια είδη που φιλοξενεί. Το Δήλεσι βρίσκεται κοντά στα σύνορα των νομών Αττικής και Βοιωτίας, πάνω στο Νότιο Ευβοϊκό. Η ήρεμη θάλασσα, οι δαντελωτές ακτές, οι μικροί ύφαλοι, οι πλάκες, οι τραγάνες και ο βυθός που βαθαίνει σταδιακά είναι από τα χαρακτηριστικά της περιοχής. Η ακτογραμμή απλώνεται σε μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων από την θέση Αγριλέζα στα νοτιοανατολικά μέχρι και τους κόκκινους βράχους της θέσης Πλάκα Δηλεσίου στα βορειοδυτικά. Όλη η παραλία προσφέρει εύκολη πρόσβαση για τους καταδύτες. Η θάλασσα σε διάφορα σημεία είναι αβαθής, ενώ γενικά στα πρώτα 30 μέτρα ο βυθός φτάνει μέχρι τα δύο-τρία μέτρα και συνεχίζοντας κάθετα από την ακτή χρειάζεται κανείς να διανύσει άλλα 100 μέτρα για να φτάσει στα 15-18 μέτρα βάθος. Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει η βασική κατάδυση που κινείται παράλληλα στην ακτή. Πρόκειται για μια ασφαλή κατάδυση σε ένα «διαφορετικό» βιότοπο που χρειάζεται κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις προσανατολισμού, καθώς ο βυθός δεν έχει «σημάδια». Το ιδιαίτερο με τον βυθό του Δηλεσίου είναι ο μεγάλος πλούτος σε είδη του υποβρύχιου μικρόκοσμου και ο καταδύτης πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στην εξερεύνηση του.

Ο βυθός στην περιοχή είναι από τους πιο ενδιαφέροντες καθώς συνδυάζει πολλά στοιχεία και έτσι συγκεντρώνει πολλά διαφορετικά είδη. Στα πολύ ρηχά υπάρχει λεπτό βότσαλο και στη συνέχεια απλώνονται περιοχές με άμμο και αμμολάσπη που καλύπτονται από το αγγειόσπερμο Cymodocea nodosa, αλλά και από άλλα φυτά και φύκη, όπως τα είδη Halophila stipulacea, Cystoseira foeniculacea, Acetabularia acetabulum, Caulerpa prolifera, Penicillus capitatus, Liagora viscida, κ.ά. Λίγο πιο βαθειά απλώνονται μεγάλες τραγάνες από νεκρά και ζωντανά ροδοφύκη μέσα στα οποία βρίσκουν καταφύγιο και τροφή πολλά μικρά ασπόνδυλα, ενώ οι πολλές πίνες που υπήρχαν λίγα χρόνια πριν έχουν πλέον εκλείψει. Στον βυθό συναντά κανείς πολλές ανεμώνες και κοράλλια, όπως η Aiptasia diaphana, η λεσεψιανή Branchiomma luctuosum, ο Cereus pedunculatus, η Cladocora cespitosa, ο Epizoanthus arenaceus, ο σπειρογράφος Spirographis spallanzani, η Aulactinia verrucosa, η Condylactis aurantiaca, κ.ά. Πάνω στα ροδοφύκη και στα λίγα βράχια γραπώνονται πολλά ενδιαφέροντα ασκίδια, όπως τα είδη Ascidia mentula, Ecteinascidia turbinata, Microcosmus polymorphus, Tethya citrina, Didemnum lahillei, Styela plicata και Phallusia fumigata.

 

Ο βυθός του Δηλεσίου είναι ένας παράδεισος για τα πανέμορφα γυμνοβράχια. Εδώ ζούνε εξαιρετικά σπάνια είδη, όπως η Berghia coerulescens, η Doris bertheloti, η Spurilla neapolitana, η Trapania lineata, η Flabellina pedata, αλλά και πιο κοινά είδη, όπως η Berghia verrucicornis, η Cratena peregrina, η Dendrodoris limbata, η Elysia timida, η Felimare picta, η Thuridilla hopei, η Aplysia punctata, η Platydoris argo και η Calmella cavolini. Από τα υπόλοιπα μαλάκια εδώ ζούνε τα χτένια Chlamys pesfelis, Chlamys glabra και Chlamys varia, το δίθυρο Galeomma turtoni, το σπάνιο δίθυρο Pholus dactylus, η Lima hians, αλλά και μικρές σουπιές. Από τα αρθρόποδα εδώ συναντά κανείς το εντυπωσιακό τζιτζίκι (Squilla mantis) που σκάβει την φωλιά του στον βυθό, τον πράσινο κάβουρα Carcinus aestuarii, τον κάβουρα Eriphia spinifrons, το μικρό καραβιδάκι Galathea squamifera, τον αραχνοκάβουρα Macropodia rostrata, την καβουρομάνα Maja crispata, το πανέμορφο διάφανο γαριδάκι Periclimenes amethysteus, την Gilvossius tyrrhenus, την Dromia personata, κ.ά.

 

Η βιοποικιλότητα των ιχθύων είναι μεγάλη με πολλά και σπάνια είδη. Η περιοχή συγκεντρώνει κοινούς καλλιώνυμους (Callionymus lyra), μεγαλόπτερους καλλιώνυμους (Callionymus pusillus), κοκκάλια (Caranx rhonchus), βελάνισσες (Chelon labrosus), ζεβροχρωμογωβιούς (Chromogobius zebratus), μικρά λαβράκια (Dicentrarchus labrax), ούγενες (Diplodus puntazzo), κακαρέλους (Diplodus vulgaris), κουτσομούρες (Mullus barbatus), αμμόγλωσσες (Solea lascaris), μαρμαρογωβιούς (Pomatoschistus marmoratus), σάλπες (Sarpa salpa), μικρές τσιπούρες (Sparus aurata), μονόχειρους (Stephanolepis diaspros), φαγανέλια (Symphodus cinereus), σπάρους (Diplodus annularis), σακοράφες (Syngnathus acus), ενώ περιστασιακά εμφανίζονται και ιππόκαμποι του είδους Hippocampus guttulatus. Μετά τα δέκα μέτρα βάθος μπορεί να συναντήσει κανείς την πανέμορφη ματομουδιάστρα (Torpedo torpedo). Ιδιαίτερα σημαντική είναι η παρουσία πολλών ειδών σαλιάρας, όπως η σαλιάρα Δαλματίας (Microlipophrys dalmatinus), η σαλίαρα Αδριατικής (Microlipophrys adriaticus), η κρυφοσαλιάρα (Parablennius incognitus), η στικτοσαλιάρα (Parablennius sanguinolentus), η σπάνια βασιλοσαλιάρα (Salaria basilisca), η εντυπωσιακή λειροσαλιάρα (Salaria pavo) και η πανέμορφη σφυγγοσαλιάρα (Aidablennius sphynx).

Ο βυθός στο Δήλεσι προσφέρει μια διαφορετική κατάδυση από τις συνηθισμένες των νησιών που επεκτείνεται περισσότερο σε μήκος και λιγότερο σε βάθος. Επίσης ο καταδύτης συναντάει πολλά είδη που δεν θα τα συναντήσει στην ανοιχτή θάλασσα, ενώ τα αβαθή και ασφαλή νερά είναι ιδανικά για μια πρώτη γνωριμία μικρών παιδιών με τον υποβρύχιο κόσμο.