Στα βλάχικα λημέρια της Μηλιάς, σε ένα από τα ομορφότερα και πιο άγρια δάση της Ελλάδας, γεννιέται ένα καθαρό ρέμα-πρόδρομος του ποταμού Βενέτικου. Η Μηλιά, ή καλύτερα Αμέρου, είναι το τελευταίο χωριό του νομού Ιωαννίνων προς τα ανατολικά. Χωριό με μεγάλη ιστορία που ακόμα φυλάσσει μέσα του τον πολιτισμικό πλούτο των Βλάχων της Κεντρικής Πίνδου, καθώς όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού μιλούν την βλάχικη διάλεκτο. Η Μηλιά βρίσκεται κτισμένη σε μια μικρή ορεινή κοιλάδα στα 1.250 μέτρα, η οποία περικλείεται από τις ψηλές κορυφές της οροσειράς της Πίνδου, με κυριότερες την Κυρά (1.726 μ.), το Μιλίνι (1.533 μ.), του Τσαπούλη  (1.787 μ.) και τον Πετρόκαμπο (1.676 μ.). Στα δυτικά της υψώνεται το Μαυροβούνι, το νότιο σύνορο της Βάλια Κάλντα. Εδώ γεννιούνται πολλά ρέματα που στο ύψος της Μηλιάς συναντιώνται και δημιουργούν το Ρέμα της Μηλιάς, το οποίο κατευθύνεται αρχικά βορειοδυτικά και στη συνέχεια βόρεια, όπου μετά από 15 περίπου χλμ. και μετά τη συμβολή πολλών ακόμα ρεμάτων δημιουργεί τον ποταμό Βενέτικο που διασχίζει τα Γρεβενά. Έτσι, παρόλο που το ρέμα βρίσκεται πολύ κοντά στον Αώο, ανήκει στη λεκάνη του Αλιάκμονα, όπου καταλήγει και ο Βενέτικος. Η περιοχή αποτελούσε μέρος της αρχαίας μακεδονικής Τυμφαίας και ήταν από παλιά ένα από τα σημαντικότερα περάσματα μεταξύ Μακεδονίας και Ηπείρου. Ιδιαίτερα στα ρωμαϊκά χρόνια, όπως αναφέρει και ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος, η περιοχή υπήρξε στατηγικής σημασίας πέρασμα. Είναι ένας τόπος όπου η μοναδική άγρια φύση της Πίνδου συναντάει πέτρινα γεφύρια, παλιούς νερόμυλους και πάνω από όλα τον αυθεντικό ορεσίβιο πολιτισμό των Βλάχων. Αρκούν οι υπέροχες βλάχικες ονομασίες των περιοχών γύρω από το ρέμα για να «μαγευτεί» κανείς στην εξερεύνηση του: Κιάτρα ντι λα Λιποάνια, Βάλια α Ουβρέουλουι, Λατουάκα, Τσιούμα α Λιούπλιου και πολλές ακόμα.

Το ρέμα ξεκινάει από τα ψηλά και σιγά σιγά χαμηλώνει, ώσπου από την Κρανιά και μετά κινείται πιο ήρεμα σε μεγάλη κοίτη. Σε όλη του την πορεία, οι όχθες του είναι κατάφυτες από όμορφα, μεικτά παραποτάμια δάση από πλατάνια, ιτιές, σκλήθρα, φράξους, φτελιές, βελανιδιές, πικροκαστανιές, κρανιές, φλαμουριές, κ.ά. Η περιοχή είναι γνωστή για τα πολλά σπάνια είδη της χλωρίδας της Πίνδου, από τα οποία ξεχωρίζουν η ίριδα Iris sintenisii, ο κόκκινος κρίνος Lilium chalcedonicum, το εντομοφάγο φυτό Pinguicula crystallina hirtiflora, το όμορφο γεράνι Geranium versicolor, ο Melittis melissophyllum, η Saxifraga rotundifolia, η Aquilegia nigricans, η Petrorhagia obcordata, το αγριογαρύφαλλο Dianthus giganteus, ο γάλανθος Galanthus reginae οlgae vernalis, το κολχικό Colchicum autumnale, η Armeria canescens, η τουλίπα Tulipa australis, το υδροχαρές Petasites hybridus και οι ορχιδέες Epipactis helleborine, Corallorhiza trifida, Himantoglossum caprinum, Neottia ovata, Dactylorhiza saccifera, Cephalanthera rubra, C. damasonium, C. longifolia, Orchis pallens, O. mascula, O. pinetorum, O. sambucina, Ophrys apifera, O. zeusii και O. epirotica.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη του δάσους. Από τα αρπακτικά συναντά κανείς γερακίνες, αετογερακίνες, σφηκιάρηδες, φιδαετούς, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, μπούφους, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Μέσα στο ρέμα ζούνε νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες, ενώ τα δέντρα είναι γεμάτα από όμορφα μικροπούλια, όπως δεντροτσοπανάκους, λούγαρα, καλόγερους, γαλαζοπαπαδίτσες, αιγίθαλους, κοκκοθραύστες, πυρροβασιλίσκους, μαυροσκούφηδες, θαμνοτσιροβάκους, καρδερίνες, θαμνοψάλτες, τρυποφράχτες, μυγοχάφτες και φυλλοσκόπους. Άλλα πτηνά της περιοχής είναι οι κότσυφες, οι αετομάχοι, οι γυδοβυζάχτρες, οι πράσινοι δρυοκολάπτες, οι μεσαίοι δρυοκολάπτες, οι τσίχλες, οι γερακότσιχλες, οι κοκκινοκεφαλάδες, οι κίσσες, οι κάργιες, κ.ά.

Η ερπετοπανίδα γύρω από το ρέμα είναι και αυτή πλούσια. Από τα αμφίβια εδώ ζούνε σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, γραικοβάτραχοι, ηπειρωτικοί βάτραχοι και πηδοβάτραχοι. Από τα ερπετά συναντά κανείς γραικοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, κονάκια, σαύρες της Ρούμελης, τρανόσαυρες, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, στεφανοφόρους, δεντρογαλιές και οχιές.  Από τα θηλαστικά στο ρέμα ζούνε πολλές βίδρες, ενώ τα γύρω δάση είναι ξακουστά για τα πολλά και μεγάλα τους θηλαστικά, όπως αρκούδες, λύκους, ζαρκάδια, αγριόγατους, αγριόχοιρους, αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, σκίουρους και δεντρομυωξούς. Η ιχθυοπανίδα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ιονική πέστροφα (Salmo farioides), τα ευρωπαϊκά τσιρωνάκια, (Alburnoides bipunctatus), τους σύρτες (Chondrostoma vardarense), τις ποταμοσαλιάρες (Salaria fluviatilis).