Ένας μεγάλος σε μήκος χείμαρρος που τέμνει κάθετα το «πόδι» της Αργολίδας και χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος από διαφορετικές εικόνες. Ο Σέλλας αναφέρεται και ως ρέμα, αλλά και ως ποτάμι, αλλά σπάνια κρατάει τα νερά του όλο το χρόνο. Το συνολικό του μήκος φτάνει τα 25 χιλιόμετρα και η κατεύθυνση του είναι αρχικά από τα βόρεια προς τα νότια και στη συνέχεια από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Ο Σέλλας πηγάζει από τον Ζυγό και την Μυρώνια, δύο ορεινούς όγους που σβήνουν στον Σαρωνικό Κόλπο, περνάει από το οροπέδιο της Τραχειάς, απ’ όπου δέχεται τα νερά μεγάλων ρεμάτων που έρχονται από το Μαυροβούνι στα δυτικά και από το Ορθολίθι στα ανατολικά και βγαίνει προς τα δυτικά όπου δέχεται τα νερά που κατεβαίνουν από το Δίδυμο όρος και τη Ράχη της Κυράς, πριν εκβάλλει στον Αργολικό Κόλπο διασχίζοντας την πεδιάδα των Ιρίων. Ο χείμαρρος αναφέρεται ακόμα ως ποταμός Ράδος και ρέμα Μπεντένι, ενώ η ετυμολογία της ονομασίας Σέλλας είναι αντάξια της ιστορίας του ως διαχρονικό σύνορο των περιοχών της Επιδαύρου και της Ερμιονίδας. Το όνομα του προέρχεται από τους Σελλούς, τον αρχαίο λαό που ζούσε στη Πίνδο, από τους οποίους κρατάει και η ρίζα της λέξης Ελλάς, ενώ οι δεκάδες οχυρώσεις της μυκηναϊκής εποχής που βρίσκονται διάσπαρτες γύρω από τον χείμαρρο επιβεβαιώνουν την σημασία του για τους κατοίκους της περιοχής από παλιά. Ο Σέλλας ονομάστηκε Μπεντένι κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας και μέχρι σήμερα αναφέρεται ως φαράγγι Μπεντενίου, το φαράγγι που βρίσκεται κάτω από την Μονή Αυγού μέσα στο οποίο κυλάει ο χείμαρρος. Ο Σέλλας διατηρεί κατά τόπους τα νερά του μερικές φορές μέχρι και τον Ιούνιο ενώ περίπου στη μέση της διαδρομής τού δημιουργεί ένα ειδυλλιακό τοπίο με μικρές λίμνες και διαδοχικούς καταρράκτες.

Η βλάστηση γύρω από τον χείμαρρο είναι πυκνή και είναι χαρακτηριστικό ότι αν παρατηρήσει κανείς τον Σέλλα από τα ψηλά, φτάνοντας στην περίφημη Μονή Αυγού, θα διακρίνει ένα παρόχθιο δάσος από ιτιές που το ανοιχτό πράσινο χρώμα τους ανάμεσα στο σκούρο πράσινο των πουρναριών ορίζει τη πορεία του. Στις όχθες και στην κοίτη βγαίνουν πλατάνια, λυγαριές και πικροδάφνες, ενώ λίγα μέτρα από τον Σέλλα αναπτύσσονται σκίνα, κουμαριές, πουρνάρια, αγριελιές, άρκευθοι, διάσπαρτα δέντρα από χαλέπιο πεύκη, φρύγανα και καλλιέργειες. Στην γύρω περιοχή μπορεί να συναντήσει κανείς διάφορα σπάνια και όμορφα φυτά με σημαντικότερα την καμπανούλα Campanula andrewsii, την Aurinia saxatilis orientalis, την ίριδα Iris unguicularis και την Romulea bulbocodium, ενώ λίγο πιο ψηλά βγαίνουν η σπάνια φριτιλάρια Fritillaria spetsiotica και η βιόλα Viola kitaibeliana. Άλλα είδη είναι η φριτιλάρια Fritillaria graeca, η Alkanna graeca baeotica, η Saxifraga hederacea, η Crepis rubra, το αγριόσκορδο Allium roseum, η Anchusa variegata, ο Lupinus angustifolius, το Onosma frutescens, η Nigella damascena, η Legousia speculum-veneris, η Malcolmia graeca bicolor, το Ononis viscosa και οι ορχιδέες Ophrys tenthredinifera, Ophrys leucadica, Ophrys aesculapii και Himantoglossum robertianum.

Η ορνιθοπανίδα γύρω από τον χείμαρρο είναι ιδιαίτερα πλούσια, καθώς τα πουρνάρια είναι πολύ πυκνά δημιουργώντας ένα δύσβατο για τον άνθρωπο βιότοπο που απλώνεται σε μια μεγάλη έκταση και στις δύο όχθες. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε φιδαετοί, γερακίνες, πετρίτες, ξεφτέρια, σαΐνια, βραχοκιρκίνεζα, κουκουβάγιες, γκιώνηδες και σπάνιες τυτούδες. Άλλα πουλιά είναι οι τσίχλες, οι λιβαδοκελάδες, οι αιγίθαλοι, οι τσιφτάδες, τα τρυγόνια, τα γιδοβύζια, οι σταχτάρες, οι τσαλαπετεινοί, οι σταχτοσουσουράδες, οι κατσουλιέρηδες, οι δεντροκελάδες, οι μαυροσκούφηδες, οι μαυροτσιροβάκοι, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι τρυποφράχτες, οι φοινίκουροι, οι σταχτοπετρόκληδες, τα σιρλοτσίχλονα, τα σκαθράκια, τα λούγαρα, οι καρδερίνες, οι μαυρολαίμηδες, οι αετομάχοι, οι κοκκινοκεφαλάδες, οι βραχοτσοπανάκοι, οι γαλαζοκότσυφες, οι κίσσες, οι κάργιες και τα κοράκια.

Από τα αμφίβια συναντά κανείς πρασινόφρυνους, βαλκανοβάτραχους, δεντροβάτραχους και γραικοβάτραχους, ενώ από τα ερπετά εδώ ζούνε λιακόνια, τρανόσαυρες, σιλιβούτια, πελοποννησιακές γουστέρες, κρασπεδωτές χελώνες, σπιτόφιδα, αγιόφιδα, εφιοί, λαφιάτες, νερόφιδα και οχιές. Τα θηλαστικά αντιπροσωπεύονται από αλεπούδες, πετροκούναβα, νυφίτσες, σκατζόχοιρους, λαγούς, νυχτερίδες και διάφορα μικρά τρωκτικά, ενώ στην περιοχή έχουν επιστρέψει μετά από δεκαετίες απουσίας τα τσακάλια.