Ο εμβληματικότερος ρύακας της Ικαρίας ο οποίος στο διάβα του δημιουργεί ένα μεγάλο αριθμό βιοτόπων, και που μετά βίας καταφέρνει να διατηρεί την φυσική του κατάσταση εξαιτίας των πολυάριθμων ανθρωπογενών πιέσεων. Ο Χάλαρης, ή η Χάλαρη, είναι ένα μικρό ποτάμι που διατρέχει εγκάρσια, από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά την δυτική Ικαρία. Οι κύριες πηγές του βρίσκονται ανάμεσα στα μικρά βουνά Μελίσσα, Παράπυργο, Τσουμάρι και Κράμπη και το συνολικό του μήκος μέχρι τις εκβολές του φτάνει περίπου τα 10 χιλιόμετρα. Λίγο μετά τις πηγές του και πάνω στην κοίτη του ρύακα έχει δημιουργηθεί η τεχνητή λίμνη Πέζι και αμέσως μετά ο Χάλαρης κινείται μαιανδρικά ανάμεσα σε υψώματα, δημιουργώντας ένα μικρό φαράγγι που διακρίνεται για την ομορφιά του. Ο ρύακας εκβάλλει σε μία από τις διασημότερες παραλίες του νησιού, την μικρή παραλία του Να, όπου δημιουργείται ένας μικρός υγρότοπος με καλαμιώνες και ψαθιά που απλώνεται σε μια έκταση 6-7 στρεμμάτων. Ο Χάλαρης στις βροχερές μέρες μετατρέπεται σε έναν ορμητικό χείμαρρο που σχεδόν εξαφανίζει την παραλία. Το ιδιαίτερο τοπίο που διασχίζει και διαμορφώνει ο ρύακας οδήγησε τους προγόνους μας να χτίσουν στις εκβολές του ναό αφιερωμένο στην Ταυροπόλο Αρτέμιδα, τα ερείπια του οποίου ακόμα σώζωνται. Εντούτοις, η φυσική μορφή του Χάλαρη έχει αλλοιωθεί με τα χρόνια, καθώς η υπερβόσκηση, η υπεράντληση για την άρδευση των καλλιεργειών, οι συχνές μικρές πυρκαγιές, η παρουσία χωματερών και η πυκνή ελεύθερη κατασκήνωση κατά τους θερινούς μήνες έχουν επιδράσει αρνητικά. Μακάρι κάποια στιγμή αυτός ο μικρός «ιερός» ποταμός να αποκτήσει ξανά στη συνείδηση των ντόπιων την ξεχωριστή του θέση και το απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό του περιβάλλον να επανέλθει σε όλη την μεγαλοπρέπεια του.

Ο Χάλαρης περνάει από διαφορετικούς βιοτόπους, όπως μικρές κοιλάδες, λίμνες, κάθετα βράχια και δασωμένες πλαγιές. Η βλάστηση γύρω από τον ρύακα αποτελείται από τραχείες πεύκες, βελανιδιές, σκλήθρα, ιτιές, πλατάνια, σκίνα, λυγαριές και πικροδάφνες. Στις εκβολές αναπτύσσονται καλαμιώνες, ψαθιά του είδους Typha domingensis και βούρλα. Σε όλο του το μήκος, και παρά την ανεξέλεγκτη βόσκηση, συναντάει κανείς πολλά ενδιαφέροντα είδη της ικαριώτικης χλωρίδας. Από αυτά ξεχωρίζουν τα ενδημικά Galanthus ikariae, Nigella icarica, Rorippa icarica και Symphytum davisii subsp icaricum. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι η καμπανούλα Campanula lyrata, το ελίχρυσο Helichrysum orientale, το Limonium roridum, η Veronica anagallis-aquatica, η κενταύρια Centaurea spinosa, το Εpilobium parviflorum, το Allium commutatum, το αγριογαρύφαλλο Dianthus elegans, ο Picnomon acarna, η Aristolochia hirta, το Bupleurum trichopodum, το κυκλάμινο Cyclamen hederifolium, το υπερικό Hypericum perfoliatum, η Primula vulgaris subsp rubra, η Ferula communis, η Lagoecia cuminoides και το Vincetoxicum canescens subsp pedunculatum.

Το φαράγγι του Χάλαρη είναι μία από τις πιο άγριες περιοχές της Ικαρίας και εδώ βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη της ορνιθοπανίδας, ενώ οι εκβολές αποτελούν σταθμό για τα πουλιά κατά την διάρκεια των μεταναστεύσεων. Από τα αρπακτικά εδώ παρατηρεί κανείς σπιζαετούς, φιδαετούς, αετογερακίνες, γερακίνες, σπάνιους μαυροπετρίτες, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, κουκουβάγιες και γκιώνηδες. Στις εκβολές εμφανίζονται εποχικά σταχτοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, λευκοτσικνιάδες, νερόκοτες, ποταμοσφυριχτές, ακτίτες, πρασινοσκέληδες, καλαμοκανάδες, κ.ά. Άλλα είδη γύρω από τον Χάλαρη είναι ο θαλασσοκόρακας, η νησιώτικη πέρδικα,  το τρυγόνι, η φάσσα, το γιδοβύζι, η σταχτάρα, η βουνοσταχτάρα, το βραχοχελίδονο, ο τσαλαπετεινός, η αλκυόνη, η δεντροκελάδα, ο τρυποφράχτης, ο σταχτοπετρόκλης, η ασπροκωλίνα, ο γαλαζοκότσυφας, ο μαυροσκούφης, ο μαυροτσιροβάκος, ο κοκκινοτσιροβάκος, ο βουνοτσιροβάκος, η γαλαζοπαπαδίτσα, ο κοκκινοκεφαλάς, ο κόρακας, το φανέτο, η καρδερίνα, το σκαθράκι και ο τσιφτάς.

Από τα αμφίβια εδώ ζούνε πρασινόφρυνοι και λεβαντοβάτραχοι. Στις εκβολές μπορεί κανείς να παρατηρήσει πολλές ποταμοχελώνες να επιπλέουν και στα ερείπια του αρχαίου ναού ζούνε δεκάδες κροκοδειλάκια. Η ερπετοπανίδα συμπληρώνεται από τυφλίτες, σαμιαμίδια, κυρτοδάκτυλους, τρανόσαυρες, τουρκικές σαύρες, έρυκες, έφιους και νερόφιδα. Από τα θηλαστικά στο γύρω δάσος ζούνε πετροκούναβα, νυφίτσες, σκατζόχοιροι, τρωκτικά και νυχτερίδες, ενώ έχει επιβεβαιωθεί και η παρουσία της βίδρας. Η ιχθυοπανίδα του ρύακα περιλαμβάνει χέλια και ποταμοσαλιάρες.