Ένα μεγάλο ρέμα των Καρδιτσιώτικων Αγράφων που τέμνει τους γκρεμούς και τις απότομες πλαγιές των μεγαλόπρεπων βουνοκορφών της Κεντρικής Πίνδου. Ο Πλατανιάς γεννιέται από τις πολλές πηγές που κατεβαίνουν από το διάσελο Τύμπανο που ενώνει τους μεγάλους ορεινούς όγκους των Αγράφων, την Καραβούλα και την Καράβα. Στην αρχή του το ρέμα ονομάζεται Ζαρμπακούλη και κατεβαίνει από τις πλαγιές συναντώντας τον οικισμό της Αργιθέας που δίνει το όνομα του στην ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό το σημείο μπορεί κανείς να πλησιάσει εύκολα το ρέμα και να περπατήσει δίπλα του κάτι που δεν συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του. Με κατεύθυνση από τα βορειανατολικά προς τα νοτιοδυτικά ο Πλατανιάς σχίζει τα δύο βουνά δημιουργώντας μια πλατιά χαράδρα. Στην πορεία του δέχεται τα νερά δεκάδων μικρών και μεγαλύτερων ρεμάτων με σημαντικότερα το Παλιόδεντρο, τον Φροξυλιώτη, το Θερινιώτικο και το Ανθηριώτικο. Στη συνέχεια ο Πλατανιάς ενώνεται με τον Πετριλιώτη που έρχεται από τα νότια της Καράβας, κόντά στη θέση Κάστρο. Από εκεί και πέρα το ρέμα ονομάζεται Λιασκοβίτικο και λίγα χιλιόμετρα πιο δυτικά εκβάλλει στον Αχελώο ποταμό. Το συνολικό μήκος του Πλατανιά φτάνει τα 13 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι οι απότομες πλαγιές που το στεφανώνουν κάνοντας πολύ δύσκολη την κάθοδο στη κοίτη του, ενώ γύρω του απλώνονται αρκετοί μικροί οικισμοί και χωριά των Καρδιτσιώτικων Αγράφων, όπως το Θερινό, ο Ξηρόκαμπος, το Μεσοβούνι, τα Ζερβά, η Παλιόλακκα, ο Κούκος, το Παλαιοχωράκι, η Αγορασιά, η Καρυά και η Ρόγκια. Στην κοίτη του Πλατανιά βρίσκονται, μεταξύ άλλων, δύο υπέροχα πέτρινα γεφύρια, το μικρό γεφύρι του Αγίου Μηνά στο δρόμο για Μεσοβούνι και το εντυπωσιακό γεφύρι του Τριζόλου που είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Θεσσαλίας με άνοιγμα τόξου 30 μέτρων και ύψος 15,5 μέτρων. Αξίζει να περπατήσει κανείς στα πανέμορφα μονοπάτια που ξεκινάνε από Αγορασιά και Καρυά και κατεβαίνουν μέχρι το γεφύρι του Τριζόλου και την κοίτη του Πλατανιά σε μια από τις πιο άγριες και παρθένες περιοχές της Πίνδου.

Η πλαγιές που κατεβαίνουν στο ρέμα καλύπτονται από ένα υπέροχο μεικτό δάσος που το φθινόπωρο   αποκτάει ένα καμβά από χρώματα. Στα ψηλά υπάρχουν ελατοδάση που σιγά σιγά σβήνουν ανάμεσα στα φυλλοβόλα που αποτελούνται από βελανιδιές, φτελιές, πλατάνια, ιτιές, σφενδάμια, πουρνάρια, καστανιές, κ.ά. Εδώ συναντάει κανείς διάφορα ενδιαφέροντα είδη της χλωρίδας, όπως ο γάλανθος Galanthus reginae-olgae vernalis, η Lysimachia punctata, ο κόκκινος κρίνος Lilium chalcedonicum, η ορχιδέα Orchis spitzeli, η βιόλα Viola aetolica, η φριτιλάρια Fritillaria thessala, το κολχικό Colchicum bivonae και ο κρόκος Crocus cancellatus. Άλλα είδη είναι ο Petasites hybridus, η Agrimonia eupatoria, το Symphytum bulbosum, το Lythrum salicaria, η Potentilla micrantha, η Euphorbia myrsinites, το Tussilago farfara, η Filipendula ulmaria, το Onosma heterophylla, το Epilobium dodonaei, το Arum italicum και οι ορχιδέες Epipactis helleborine, Himantoglossum jankae, Anacamptis pyramidalis, Orchis provincialis, O. pinetorum, Ophrys zeusii, O. mammosa, O. attica, O. oestifera, O. apifera, κ.ά.

Τα μεικτά δάση και οι γκρεμοί συγκεντρώνουν πολλά ενδιαφέροντα είδη της ορνιθοπανίδας. Από τα αρπακτικά εδώ πετούν χρυσαετοί, φιδαετοί, σφηκιάρηδες, γερακίνες, αετογερακίνες, πετρίτες, σαΐνια, διπλοσάινα, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, δεντρογέρακα, μπούφοι, τυτούδες, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Στην κοίτη του Πλατανιά ζούνε νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες. Άλλα είδη της περιοχής είναι η φάσσα, το τρυγόνι, η μπεκάτσα, ο τσαλαπετεινός, ο μελισσοφάγος, ο πράσινος δρυοκολάπτης, η γιδοβυζάχτρα, η δεντροσταρήθρα, το βραχοχελίδονο, το μιλτοχελίδονο, η νεροκελάδα, η δεντροκελάδα, η λιβαδοκελάδα, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο κοκκινολαίμης, το αηδόνι, ο καρβουνιάρης, ο φοινίκουρος, ο σταχτοπετρόκλης, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, ο βουνοτσιροβάκος, ο θαμνοτσιροβάκος, ο κοκκινοτσιροβάκος, ο χρυσοβασιλίσκος, ο δεντροβάτης, ο δεντροτσοπανάκος, η γαλαζοπαπαδίτσα, ο καλόγερος, η καστανοπαπαδίτσα, ο αιγίθαλος, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, η κίσσα, η κάργια, ο κόρακας, ο κοκκοθραύστης, το λούγαρο, ο φλώρος, το σκαθράκι, το φανέτο, το σιρλοτσίχλονο, το βουνοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

Από τα αμφίβια στη γύρω περιοχή απαντώνται σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, σβελτοβάτραχοι, γραικοβάτραχοι και δεντροβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει μεσογειακές χελώνες, γραικοχελώνες, πρασινόσαυρες, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σιλιβούτια, σαύρες του Ταύρου, τυφλίτες, στεφανοφόρους, σαΐτες, έφιους, σαπίτες, νερόφιδα, αγιόφιδα, σπιτόφιδα και οχιές. Αν και πολλά μεγάλα ζώα έχουν κυνηγηθεί, εδώ ακόμα ζούνε λίγοι λύκοι, ενώ στα δάση έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους τα ζαρκάδια. Στο ρέμα ζούνε βίδρες, ενώ άλλα θηλαστικά είναι οι αγριόγατοι, οι αγριόχοιροι, οι αλεπούδες, οι ασβοί, τα δασοκούναβα, οι νυφίτσες, οι δεντρομυωξοί, οι δασομυωξοί, οι σκίουροι, οι λαγοί και διάφορα είδη νυχτερίδων. Η ιχθυοπανίδα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ενδημική ιονική πέστροφα (Salmo farioides), τον σύρτη (Chondrostoma vardarense) και την ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis).