Ένα ορμητικό ρέμα της Πίνδου που κινείται μέσα σε ένα από τα πιο άγρια ορεινά τοπία στην περιοχή των Βόρειων Αγράφων πριν εκβάλλει στον μεγάλο Αχελώο ποταμό. Ο Πετριλιώτης παίρνει το όνομα του από το χωριό Πετρίλο στην περιοχή της Αργιθέας Καρδίτσας. Το ρέμα που μοιάζει περισσότερο με μικρό ποταμό σχηματίζεται από τα δεκάδες ρέματα που κατεβαίνουν από τις επιβλητικές κορφές των Αγράφων. Στην δημιουργία του αρχικά συμβάλλουν δύο μεγάλα ρέματα. Το πρώτο γεννιέται στο διάσελο του Αγίου Νικολάου ανάμεσα στις κορφές της Καζάρμας και της Καράβας και κατεβαίνει νότια όπου μετά από 4 χιλιόμετρα συναντάει το ρέμα που γεννιέται στη θέση Εννιά Βρύσες, νότια από την κορφή Βουτσικάκι, και κινείται με κατεύθυνση από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Το δεύτερο ρέμα θεωρείται η αρχή του Πετριλιώτη ο οποίος αποκτά την τυπική μορφή του λίγο νότια του χωριού Βλάσι, εκεί που τα δύο ρέματα ενώνονται. Από εκεί και με κατεύθυνση πρώτα προς τα δυτικά και κατόπιν προς τα βόρεια ο Πετριλιώτης αγκαλιάζει από τα νότια τον ορεινό όγκο της Καράβας, όπου στα δυτικά της συναντάει το ρέμα του Πλατανιά που έρχεται από την Αργιθέα σχηματίζοντας μαζί το Λιασκοβίτικο ρέμα το οποίο λίγα χιλιόμετρα μετά εκβάλλει στον Αχελώο ποταμό. Το συνολικό μήκος του ρέματος του Πετριλιώτη φτάνει περίπου τα 18 χιλιόμετρα και στην πορεία του συμβάλλουν με τα νερά τους δεκάδες μικρότερα ρέματα και χείμαρροι, ενώ κοντά στη Μονή Σπηλιάς που υψώνεται πάνω από το ρέμα βρίσκεται και η λίμνη Στεφανιάδα. Η περιοχή είναι από τις πιο άγριες, ανεξερεύνητες και ειδυλλιακές ορεινές περιοχές της Ελλάδας με ένα έντονο ανάγλυφο που σχηματίζεται από κάθετους γκρεμούς, τεράστιες σάρες, φαράγγια, σπήλαια και πυκνά, σχεδόν αδιάβατα, δάση. Ο δε Πετριλιώτης όταν φουσκώνει γίνεται ένα επικίνδυνο και ιδιαίτερα ορμητικό ρέμα και χρειάζεται προσοχή στην προσέγγιση του. Εδώ βρίσκονται πολλοί μικροί οικισμοί και χωριά όπου η λαϊκή παράδοση των Αγράφων παραμένει ζωντανή μέσα από τα παλιά γεφύρια, τους νερόμυλους και τις δριστέλες που ακόμα λειτουργούν, τα πέτρινα σπίτια των χωριών, αλλά και τα υπέροχα πανηγύρια των ντόπιων.

Η βλάστηση στα ψηλά του ρέματος αποτελείται από μεικτά δάση ελάτης και οξιάς που δίνουν τη θέση τους στα πιο χαμηλά στα πουρνάρια, στα πλατάνια, στις ιτιές, στα σφενδάμια και σε άλλα είδη βελανιδιών. Κοντά στους οικισμούς υπάρχουν μικρά δάση από καστανιές. Στην περιοχή συναντώνται διάφορα ενδιαφέροντα είδη της χλωρίδας των Αγράφων, όπως το Allium phthioticum, η Lysimachia punctata, η Filipendula ulmaria, το αγριογαρύφαλλο Dianthus deltoides, το Lythrum salicaria, η Anthyllis vulneraria bulgarica, η Primula veris, η Satureja montana, ο κόκκινος κρίνος Lilium chalcedonicum,  η Plocama calabrica, η Agrimonia eupatoria, το Buglossoides purpurocaerulea, το Erysimum cephalonicum, η αγριοτριανταφυλλιά Rosa arvensis, η σιληνή Silene radicosa, το Epilobium dodonaei, η Veronica anagallis-aquatica και οι ορχιδέες Epipactis helleborine, Himantoglossum jankae, Dactylorhiza sambucina, Anacamptis pyramidalis, Orchis provincialis, O. pinetorum, Ophrys epirotica, κ.ά.

Τα γύρω δάση και τα κάθετα γκρέμια αποτελούν ιδανικό καταφύγιο για ένα μεγάλο αριθμό πουλιών. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε περήφανοι χρυσαετοί αλλά και φιδαετοί, σφηκιάρηδες, γερακίνες, πετρίτες, σαΐνια, διπλοσάινα, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, δεντρογέρακα, μπούφοι, τυτούδες, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Στα νερά του Πετριλιώτη υπάρχουν πολλοί νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες. Άλλα είδη της περιοχής είναι η πετροπέρδικα, η φάσσα, το φασσοπερίστερο, το τρυγόνι, ο κούκος, ο τσαλαπετεινός, ο μελισσοφάγος, ο πράσινος δρυοκολάπτης, ο βαλκανικός δρυοκολάπτης, η γυδοβυζάχτρα, η δεντροσταρήθρα, το βραχοχελίδονο, το μιλτοχελίδονο, η βουνοσταχτάρα, η νεροκελάδα, η δεντροκελάδα, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο κοκκινολαίμης, το αηδόνι, ο καρβουνιάρης, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, η κεδρότσιχλα, ο βουνοτσιροβάκος, ο θαμνοτσιροβάκος, ο κοκκινοτσιροβάκος, ο χρυσοβασιλίσκος, ο δεντροβάτης, ο δεντροτσοπανάκος, η γαλαζοπαπαδίτσα, η καστανοπαπαδίτσα, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, η κίσσα, η κάργια, ο κόρακας, ο κοκκοθραύστης, το λούγαρο, το σιρλοτσίχλονο, το βουνοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

Από τα αμφίβια κοντά στον Πετριλιώτη ζούνε σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, σβελτοβάτραχοι, γραικοβάτραχοι και δεντροβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει μεσογειακές χελώνες, γραικοχελώνες, πρασινόσαυρες, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαύρες του Ταύρου, στεφανοφόρους, σαΐτες, έφιους, σαπίτες, λιμνόφιδα, νερόφιδα, αγιόφιδα, σπιτόφιδα και οχιές. Στα ψηλά και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές ζούνε ακόμα λίγοι λύκοι, ενώ στα δάση έχουν επιστρέψει τα ζαρκάδια. Στο ρέμα ζούνε αρκετές βίδρες, ενώ άλλα θηλαστικά είναι οι αγριόγατοι, οι αγριόχοιροι, οι αλεπούδες, οι ασβοί, τα δασοκούναβα, οι νυφίτσες, οι δεντρομυωξοί, οι λαγοί και διάφορα είδη νυχτερίδων και τρωκτικών. Η ιχθυοπανίδα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ιονική πέστροφα (Salmo farioides), τον σύρτη (Chondrostoma vardarense) και την ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis).