Ένα όμορφο ορεινό ρέμα που γεννιέται στις χιονισμένες κορφές της ορεινής Θεσσαλίας και διακρίνεται για τα πολλά όμορφα συναπαντήματα της άγριας φύσης και του λαϊκού πολιτισμού σε όλη τη μικρή του διαδρομή. Η Γκρόπα ήταν περισσότερο γνωστή ως το πιο δύσκολο πέρασμα ορεινού δρόμου στην Ελλάδα μέχρι που φτιάχτηκε η σήραγγα της Γκρόπας που πέρναγε μέσα από μικρό βουνό Σπανουλάκι. Η περιοχή αγκαλιάζεται από τις μεγάλες κορυφές που σχηματίζουν τα σύνορα τριών νομών: Τρικάλων, Καρδίτσας και Άρτας. Στα βόρεια βρίσκεται το Αυγό, στα δυτικά το Χατζή και στα νότια η Καραβούλα. Το ρέμα της Γκρόπας σχηματίζεται από πολλά ρυάκια, καταρράκτες και πηγές που κατεβαίνουν από τα μικρότερα βουνά της Κατούνας, της Τσούκας, του Σουφλίου, του Αχλαδιά, του Ξηροβουνίου και του Προφήτη Ηλία. Το ρέμα ξεκινάει από τα ψηλά και μετά από 3,5 χλμ. συναντάει το μεγάλο ρέμα της Χήρας. Από εκεί μπαίνει στο φαράγγι της Παλιοκαρυάς και μετά από άλλα 3,5 χλμ. εκβάλλει στον Πορταϊκό ποταμό κάτω από τον λόφο του Μικρού Κάστρου. Στο διάβα του περνάει νότια από τους τρεις οικισμούς της Παλιοκαρυάς, Άνω, Μέση και Κάτω Παλιοκαρυά. Στον τελευταίο οικισμό βρίσκεται και ένας από τους τελευταίους νερόμυλους της περιοχής που λειτουργούν ακόμα, ενώ δίπλα του βρίσκεται μια δριστέλα για το πλύσιμο των ρούχων, δύο διαμάντια του ορεινού πολιτισμού. Στην απέναντι πλαγιά της Αλαταριάς, κάτω από το καταφύγιο της Καραβούλας τρέχει και ένας από τους ψηλότερους εποχικούς καταρράκτες της περιοχής. Πιο χαμηλά στη θέση Καταφύλι βρίσκεται και ένα μικρό φράγμα που συγκρατεί τα νερά του ρέματος, ακριβώς πίσω από το διάσημο πέτρινο γεφύρι της Παλιοκαρυάς. Το συνολικό μήκος του ρέματος της Γκρόπας φτάνει μόλις τα 7 χλμ., γεγονός που το κάνει έναν υπέροχο τόπο για εξερεύνηση.

Το ρέμα περιβάλλεται από ένα πυκνό παρόχθιο δάσος από πλατάνια, ιτιές, σφενδάμια, σκλήθρα, φτελιές, λεύκες, κ.ά. Λίγο πιο ψηλά στα ασβεστολιθικά πετρώματα η βλάστηση αποτελείται κυρίως από πουρνάρια, αριές και άλλες βελανιδιές, ενώ κοντά στους οικισμούς υπάρχουν καρυδιές, μηλιές, κορομηλιές, κερασιές και άλλα οπωροφόρα. Στα ψηλά του ρέματος και κάτω από τον, γεμάτο σάρες, γκρεμό της Γκρόπας απλώνεται ένα ημιορεινό λιβάδι, τα Δέντρα και ακόμα ψηλότερα ξεκινάνε λίγες οξιές και έλατα. Στην περιοχή βγαίνουν πολλά θαυμαστά λουλούδια, όπως ο γάλανθος Galanthus reginae οlgae vernalis, ο κόκκινος κρίνος Lilium chalcedonicum, η ίριδα Iris sintenisii, η Potentilla micrantha, η σιληνή Silene ungeri και η σπάνια οριδέα Epipactis subclausa. Άλλα είδη είναι η Lysimachia punctata, ο Melittis melissophyllum, ο Ranunculus velutinus, η αγριοφράουλα Fragaria vesca, η Putoria calabrica, το Buglossoides purpurocaerulea, το Sedum dasyphyllum, το Tussilago farfara, η βιόλα Viola odorata, το αγριογαρύφαλλο Dianthus deltoides, το Sedum cepaea, το Teucrium scordium scordioides, ο Umbilicus luteus, o Petasites hybridus, η Lysimachia atropurpurea και οι ορχιδέες Himantoglossum jankae, Dactylorhiza saccifera, Anacamptis pyramidalis, Cephalanthera rubra, C. damasonium, Ophrys apifera, O. oestifera και O. epirotica.

Στο ρέμα ζούνε πολλά πουλιά των παρόχθιων δασών των βουνών μας. Στην κορυφή βρίσκεται ο νεροκότσυφας και μάλιστα το ρέμα της Γκρόπας είναι από τους πιο κατάλληλους βιότοπους για να παρατηρήσει κανείς αυτό το πανέμορφο πουλί, καθώς εδώ οι νεροκότσυφες δεν φοβούνται την ανθρώπινη παρουσία. Από τα αρπακτικά στις γύρω κορφές και στο δάσος κυνηγάνε χρυσαετοί, φιδαετοί, σφηκιάρηδες, σαΐνια, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, μπούφοι, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Συχνά οι σταχτοτσικνιάδες και οι αργυροτσικνιάδες που σταθμεύουν στον Πορταϊκό ανεβαίνουν στο ρέμα για να ψαρέψουν με την ησυχία τους. Άλλα είδη που μπορεί να συναντήσει κανείς είναι ο ακτίτης, το τρυγόνι, ο κούκος, η φάσσα, το γιδοβύζι, η αλκυόνη, ο μελισσοφάγος, ο πράσινος δρυοκολάπτης, ο πευκοδρυοκολάπτης, ο μεσαίος δρυοκολάπτης, η δεντροσταρήθρα, το βραχοχελίδονο, το μιλτοχελίδονο, η νεροκελάδα, η σταχτοσουσουράδα, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, το αηδόνι, ο φοινίκουρος, ο σταχτοπετρόκλης, η γερακότσιχλα, ο θαμνοτσιροβάκος, ο χρυσοβασιλίσκος, η καστανοπαπαδίτσα, ο αιγίθαλος, ο δεντροτσοπανάκος, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, η κίσσα, ο κόρακας, ο συκοφάγος, ο δεντροσπουργίτης, το λούγαρο, ο σπίνος, το φανέτο, το σιρλοτσίχλονο, το χρυσοτσίχλονο, το βουνοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

Τα αμφίβια αντιπροσωπεύονται από αλπικούς τρίτωνες στα ψηλά, σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνους, πρασινόφρυνους, γραικοβάτραχους, σβελτοβάτραχους και δεντροβάτραχους. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει μεσογειακές χελώνες, σαύρες της Ρούμελης, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, στεφανοφόρους, σπιτόφιδα, σαπίτες και οχιές. Οι βίδρες ακόμα εμφανίζονται στη περιοχή, ενώ στις πιο απομονωμένες περιοχές των βουνών ζούνε αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια και αγριόγατοι. Άλλα θηλαστικά είναι οι αγριόχοιροι, οι αλεπούδες, οι ασβοί, τα δασοκούναβα, οι νυφίτσες, οι σκίουροι και οι δασομυωξοί. Οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι το ρέμα κρατούσε πολλά ψάρια μέχρι την κατασκευή του φράγματος που το χώρισε στα δύο. Εδώ ακόμα ζούνε ευρωπαϊκά τσιρωνάκια (Alburnoides bipunctatus), μακεδονικές μπριάνες (Barbus macedonicus), σύρτες (Chondrostoma vardarense) και ιριδίζουσες πέστροφες (Oncorhynchus mykiss) που απελευθερώθηκαν από τα ιχθυοτροφεία.