Οι αχανείς υγροτοπικές εκτάσεις της Αγίας Τριάδας Φθιώτιδας, αποτελούν ένα μικρό μέρος του εκβολικού συστήματος του Σπερχειού ποταμού και μια ιδιαίτερα σημαντική περιοχή για την παρυδάτια ορνιθοπανίδα στη χώρα μας. Η Αγία Τριάδα είναι ένας μικρός οικισμός κοντά στη θάλασσα, ανάμεσα στα Καμένα Βούρλα και στις Θερμοπύλες και πολύ κοντά στον Μώλο. Στα δυτικά του οικισμού κυλάει ο χείμαρρος Πλατανιάς που κατεβαίνει από το Καλλίδρομο και εκβάλλει στον Μαλιακό Κόλπο 1,5 χιλμ. βορειότερα. Σε αυτό το σημείο οι εκβολές του Πλατανιά δημιουργούν μια μεγάλη διχαλωτή αμμολωρίδα μήκους 1,5 χλμ. που μπαίνει κάθετα στη θάλασσα. Γύρω από αυτή την αμμολωρίδα αναπτύσσεται ένας τεράστιος παραθαλάσσιος υγρότοπος με δαίδαλους από κανάλια, μικρές νησίδες, ατέλειωτα αλίπεδα, λιβάδια από αλοφυτική βλάστηση και αβαθείς αμμώδεις βυθούς. Οι υγρότοποι της Αγίας Τριάδας βρίσκονται στο ανατολικότερο σημείο των εκβολών του Σπερχειού και καλύπτουν μια ευρύτερη έκταση 4.213 στρεμμάτων. Το ιδιαίτερο με αυτή την έκταση είναι ότι η ανθρώπινη όχληση είναι μηδαμινή, κάτι που οφείλεται στις μεγάλες λασπώδεις εκτάσεις που κατακλύζονται ανάλογα με την εποχή και την παλίρροια. Αυτό σημαίνει ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο για κάποιο αμάξι ή κάποια βάρκα να προσεγγίσει τα πιο μακρινά σημεία. Έτσι οι υγρότοποι της Αγίας Τριάδας προσφέρουν τροφή και προστασία για χιλιάδες παρυδάτια πουλιά κάθε χρόνο, τα οποία μπορεί κανείς να τα παρατηρήσει μόνο με καλά κυάλια. Παρόλη τη δυσκολία παρατήρησης της άγριας ζωής, η βόλτα στην περιοχή είναι μοναδική, καθώς οι μεγάλες αμμολασπώδεις επίπεδες εκτάσεις που διακόπτονται από τούφες βλάστησης δημιουργούν ένα απόκοσμο τοπίο.

Από την άποψη της βλάστησης λίγα πράγματα μπορεί κανείς να συναντήσει, καθώς πρωταγωνιστούν οι εκτάσεις με σαλικόρνιες, οι οποίες τον χειμώνα αποκτούν ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Στην άκρη των υγροτόπων υπάρχουν πολλά αλμυρίκια, ιτιές και λίγοι ευκάλυπτοι. Άλλα φυτά που συναντά κανείς στον υγρότοπο είναι η Cakile maritima, το Arthrocnemum fruticosum, η αγριοβιολέτα Malcolmia graeca, το Aster tripolium, η Dittrichia viscosa, η Matthiola tricuspidata και το Cardopatium corymbosum, ενώ μέσα στη θάλασσα υπάρχουν αραιά λιβάδια από το αγγειόσπερμο Cymodocea nodosa.

Οι υγρότοποι είναι πολύ σημαντικοί για την ορνιθοπανίδα. Ιδιαίτερα κατά την εποχή των μεταναστεύσεων, εδώ σταθμεύουν χιλιάδες πουλιά που βρίσκουν προστασία και τροφή. Πρωταγωνιστούν τα μεγάλα κοπάδια από φοινικόπτερα και οι ερωδιοί (σταχτοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, πορφυροτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, κρυπτοτσικνιάδες και μικροτσικνιάδες). Είναι σημαντικό ότι εδώ σταθμεύουν για λίγο και οι σπανιότατοι γερανοί. Από τα αρπακτικά εδώ κυνηγάνε ψαραετοί, καλαμόκιρκοι, βαλτόκιρκοι, γερακίνες, αετογερακίνες, ξεφτέρια, πετρίτες και βραχοκιρκίνεζα. Την περιοχή επισκέπτονται και πολλά παπιά που διαχειμάζουν, όπως πρασινοκέφαλες, χουλιαρόπαπιες, βαρβάρες, ψαλίδες, σφυριχτάρια, κιρκίρια, σαρσέλες και γκισάρια. Από τα υπόλοιπα παρυδάτια ξεχωρίζουν οι αβοκέτες, οι χουλιαρομύτες, οι κορμοράνοι, τα νανοβουτηχτάρια, τα σκουφοβουτηχτάρια, οι νεροκοτσέλες, οι στρειδοφάγοι, οι καλαμοκανάδες, οι ακτίτες, οι θαλασσοσφυριχτές, οι αμμοσφυριχτές, τα αργυροπούλια, τα βροχοπούλια, οι σπάνιες καλημάνες, οι λασποσκαλίδρες, οι δρεπανοσκαλίδρες, οι ραβδοσκαλίδρες, οι νανοσκαλίδρες, οι τουρλίδες, τα μπεκατσίνια, οι κοκκινοσκέληδες, οι πρασινοσκέληδες και οι μαχητές. Από τους γλάρους εδώ ζούνε καστανοκέφαλοι, μαυροκέφαλοι, λεπτόραμφοι, ασημόγλαροι και σπάνιοι νανόγλαροι. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται από χειμωνογλάρονα, νανογλάρονα, ποταμογλάρονα, σταχτάρες, βουνοσταχτάρες, αλκυόνες, κατσουλιέρηδες, νεροκελάδες, κοκκινοκελάδες, σταχτοπετρόκληδες, μαυρολαίμηδες, κιστικόλες, βαλτοποταμίδες, αετομάχοι, καλαμοτσίχλονα και ψαρόνια.

Τα αμφίβια περιλαμβάνουν είδη, όπως ο πρασινόφρυνος, ο δεντροβάτραχος και ο βαλκανοβάτραχος. Η ερπετοπανίδα αποτελείται από ποταμοχελώνες, αβλέφαρους, τρανόσαυρες, νερόφιδα, σαπίτες και δεντρογαλιές. Η πανίδα των θηλαστικών αποτελείται από αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες, μυγαλές αλλά και διάφορα είδη από νυχτερίδες. Στα κανάλια ζούνε σε μεγάλους αριθμούς οι ζαχαριάδες (Aphanius fasciatus), τα χέλια (Anguilla anguilla) και λίγο πιο ψηλά στον χείμαρρο το σπάνιο αττικόψαρο (Pelasgus marathonicus). Είναι πολύ σημαντικό ότι η περιοχή είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες στη χώρα μας τόπους αναπαραγωγής του κρανιού (Argyrosomus regius), ενός από τα πιο εντυπωσιακά ψάρια της θάλασσας.