Ευνοημένη από την παράκτια γεωμορφολογία, τη φυσική της θέση, τις πολλές βροχές αλλά και το πλούσιο υπέδαφος, η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας αποτελεί ένα θαυμαστό οικοσύστημα που φιλοξενεί δεκάδες σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. Πρόκειται για έναν από τους νοτιότερους μεγάλους υγρότοπους της Ευρώπης και έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς ανεφοδιασμού των μεταναστευτικών πουλιών στη χώρα μας. Άλλα ονόματα της Γιάλοβας είναι Διβάρι, Ντιβάρι και Νταλιάνη. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, στη Μεσσηνία και καλύπτει μια έκταση 2.500 στρεμμάτων. Μαζί με την γύρω περιοχή που περιλαμβάνει καλλιέργειες, χρυσές παραλίες και ήρεμους λόφους, απλώνεται σε μια έκταση περίπου 40 τ.χλμ. Από τα δυτικά χωρίζεται από το Ιόνιο πέλαγος από το ακρωτήριο Κορυφάσιο στην κορυφή του οποίου είναι χτισμένο το φράγκικο Παλαιόκαστρο του Ναυαρίνου. Στα ανατολικά και στα βόρεια συνορεύει με καλλιέργειες και χαμηλούς λόφους. Στα νότια προστατεύεται από μια στενή αμμολωρίδα μήκους 3,5 χλμ. και πλάτους 130 μέτρων από τον κόλπο του Ναυαρίνου. Στα βόρεια βρίσκεται η περίφημη παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, ενώ στο νοτιοδυτικό της άκρο χωρίζεται από τη νήσο Σφακτηρία από έναν στενό δίαυλο μήκους 500 μέτρων και πλάτους 120 μέτρων. Πρόκειται για μια υφάλμυρη, αβαθή λιμνοθάλασσα, με μέγιστο βάθος το 1,5 μέτρο, που δέχεται τα νερά των πηγών Τυφλομύτη και του χειμάρρου Ξηρολάγκαδου. Γύρω της έχουν δημιουργηθεί πολλοί διαφορετικοί  βιότοποι όπως αμμοθίνες, υγρολίβαδα, αλμυρόβαλτοι, καλαμιώνες, μικρά δάση, κάθετα βράχια, αμμώδεις παραλίες, υδάτινα κανάλια και θαμνώδεις εκτάσεις. Η Γιάλοβα συνδυάζει τον οικοτουρισμό με την περιήγηση σε σημαντικά αξιοθέατα, όπως το σπήλαιο του Νέστορα στο οποίο σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο θεός Ερμής έκρυψε τις ιερές αγελάδες που έκλεψε από τον θεό Απόλλωνα, τη νήσο Σφακτηρία και το Χελωνήσι με τα μνημεία των Ρώσων και των Άγγλων πεσόντων της ναυμαχίας του Ναυαρίνου (Οκτώβριος 1827) και το Νιόκαστρο της Πύλου. Δυστυχώς, το οικοσύστημα της Γιάλοβας έχει αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με λίγες δεκαετίες παλαιότερα, καθώς έχει υποστεί έντονες ανθρωπογενείς πιέσεις, όπως προσπάθειες αποξήρανσης, αλλαγές στον υδροφόρο ορίζοντα, ρύπανση από απόβλητα επεξεργασίας ελαιόλαδου, ατυχήματα μεγάλων δεξαμενόπλοιων, παράνομο κυνήγι και μαζικό τουρισμό. Εντούτοις και ιδιαίτερα κατά τις περιόδους των μεταναστεύσεων των πουλιών, εξακολουθεί να προσελκύει εκατοντάδες φυσιοδίφες και εξερευνητές κάθε χρόνο.

Η βλάστηση της περιοχής αποτελείται από τα χαρακτηριστικά φυτά των παράκτιων υγροτόπων, ενώ λίγο πιο ψηλά κυριαρχεί η φρυγανώδης βλάστηση και τα πευκοδάση που διακόπτονται από καλλιέργειες με ελαιόδεντρα. Στις αμμοθίνες και στην μεγάλη αμμολωρίδα υπάρχουν δάση με αλμυρίκια, θαμνοκυπάρισσα, σκίνα και ευκάλυπτους. Από τα ενδημικά και σπάνια φυτά της γύρω περιοχής ξεχωρίζουν η κίτρινη φριτιλάρια Fritillaria conica, το αμάραντο της Πύλου Limonium pylium, η Arenaria peloponnesiaca, o Stachys canescens και το Allium circinnatum subsp. peloponnesiacum. Άλλα ενδιαφέροντα φυτά είναι οι ίριδες Iris pseudacorus, Iris unguicularis subsp. carica και Iris tuberosa, το κολχικό Colchicum parlatoris, ο Ranunculus millii, ο Mandragora officinarum, ο γάλανθος Galanthus reginae-olgae subsp. reginae-olgae, ο Crocus boryi, το Cyclamen rhodium subsp. peloponnesiacum, το Pancratium maritimum, η Veronica glauca subsp. peloponnesiaca, η Anchusella variegata, ο Dianthus fruticosus subsp. occidentalis, το Allium callimischon subsp. callimischon, ο Narcissus tazetta subsp. tazetta, ο Narcissus obsoletus, το Prospero autumnale, η Anthemis arvensis subsp. cyllenea, η Crepis neglecta subsp. graeca, η Petrorhagia graminea, η Scutellaria rupestris subsp. parnassica, το Sedum eriocarpum subsp. eriocarpum, η Beta vulgaris subsp. adanensis και η Aetheorhiza bulbosa subsp. microcephala. Οι ορχιδέες της περιοχής περιλαμβάνουν είδη, όπως Himantoglossum robertianum, Neotinea lactea, Anacamptis laxiflora, Anacamptis papilionacea, Spiranthes spiralis, Serapias orientalis, Serapias parviflora, Serapias bergonii, Ophrys ferrum-equinum, Ophrys argolica, Ophrys spruneri, Ophrys herae, Ophrys speculum, Ophrys tenthredinifera, Ophrys lutea, Ophrys cornuta, Ophrys mammosa και Ophrys leucadica. Ο πυθμένας της Γιάλοβας καλύπτεται από μεγάλα λιβάδια του φανερογάμου Cymodocea nodosa.

Η σημασία της Γιάλοβας για την ορνιθοπανίδα είναι τεράστια καθώς είναι ο πιο κοντινός μεγάλος υγρότοπος των Βαλκανίων στην Αφρική, λειτουργώντας έτσι ως σημαντικός σταθμός ξεκούρασης, τροφοληψίας και αναπαραγωγής για δεκάδες είδη. Στη Γιάλοβα έχουν παρατηρηθεί περίπου 275 είδη πουλιών. Ειδικά τον χειμώνα βρίσκουν καταφύγιο εδώ μεγάλοι αριθμοί από λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, φοινικόπτερα, κορμοράνους και πολλά είδη παπιών, όπως βαρβάρες, βαλτόπαπιες, πρασινοκέφαλες πάπιες, ψαλίδες, κιρκίρια, χουλιαρόπαπιες, σφυριχτάρια, σαρσέλες και γκισάρια. Από τα αρπακτικά ξεχωρίζει η παρουσία του ψαραετού τον χειμώνα, ενώ άλλα είδη που εμφανίζονται στην περιοχή είναι ο κραυγαετός, ο στικταετός, ο φιδαετός, ο γερακαετός, ο καλαμόκιρκος, ο χειμωνόκιρκος, ο σφηκιάρης, η γερακίνα, ο πετρίτης, ο μαυροπετρίτης, το ξεφτέρι, το διπλοσάινο, το κιρκινέζι, το βραχοκιρκίνεζο και το μαυροκιρκίνεζο. Από τα γλαυκόμορφα, εδώ ζουν μπούφοι, νανόμπουφοι, χουχουριστές, τυτούδες, κουκουβάγιες, γκιώνηδες και γιδοβύζια. Στην περιοχή σταθμεύουν περιστασιακά μικρά κοπάδια γερανών. Σχεδόν όλα τα παρυδάτια είδη της χώρας μας περνούν από την Γιάλοβα κατά το μεταναστευτικό τους ταξίδι με σημαντικότερα τους καλαμοκανάδες, τους κοκκινοσκέληδες, τους θαλασσοσφυριχτές, τους βαλτότρυγγες, τους λασπότρυγγες και τα σκουφοβουτηχτάρια. Σπάνια και ενδιαφέροντα είδη που παρατηρούνται στην περιοχή είναι οι βουνοσφυριχτές, τα λαμπροβούτια, οι θαλασσολιμόζες, οι καλημάνες, τα νεροχελίδονα, τα διπλομπεκάτσινα, τα κουφαηδόνια, οι στραβολαίμηδες, οι ήταυροι, τα φερεντίνια, οι θαλασσοπρίστες, οι χουλιαρομύτες και οι μαυροπελαργοί. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη όπως, ορτύκια, νεροκοτσέλες, αβοκέτες, λεπτόραμφοι γλάροι, γελογλάρονα, χειμωνογλάρονα, μουστακογλάρονα, τρυγόνια, κούκοι, σταχτάρες, βουνοσταχτάρες, τσαλαπετεινοί, αλκυόνες, μελισσοφάγοι, σταρήθρες, δεντροσταρήθρες, κορυδαλλοί, μικρογαλιάντρες, βραχοχελίδονα, οχθοχελίδονα, σπιτοχελίδονα, σταβλοχελίδονα, μιλτοχελίδονα, λιβαδοκελάδες, νεροκελάδες, τρυποφράχτες, αηδόνια, καρβουνιάρηδες, μαυρολαίμηδες, καστανολαίμηδες, γαλαζοκότσυφες, κελαηδότσιχλες, κιστικόλες, ψευταηδόνια, ψαθοποταμίδες, σχοινοποταμίδες, τσιχλοποταμίδες, καλαμοποταμίδες, λιοστριτσίδες, ωχροστριτσίδες, μαυροσκούφηδες, κοκκινοτσιροβάκοι, μαυροτσιροβάκοι, δρυομυγοχάφτες, μουστακαλήδες, υφάντρες, γαλαζοπαπαδίτσες, καλόγεροι, αιγίθαλοι, βραχοτσοπανάκοι, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, ψαρόνια, κίσσες, κάργιες, φλώροι, καρδερίνες, φανέτα, τσιφτάδες, σιρλοτσίχλονα, αμπελουργοί και καλαμοτσίχλονα.

Από τα αμφίβια εδώ απαντώνται χωματόφρυνοι, πρασινόφρυνοι, δεντροβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι και σβελτοβάτραχοι. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ερπετοπανίδα της Γιάλοβας στην οποία ξεχωρίζει η παρουσία του αφρικάνικου χαμαιλέοντα, ενώ πολύ συχνή είναι η παρουσία της χελώνας καρέτα στον κόλπο του Ναυαρίνου. Άλλα ερπετά της περιοχής είναι η ποταμοχελώνα, η βαλτοχελώνα, η μεσογειακή χελώνα, η κρασπεδοχελώνα, το σαμιαμίδι, ο κυρτοδάκτυλος, η σαύρα του Μοριά, η τρανόσαυρα, η βαλκανόσαυρα του Ιονίου, η γουστέρα της Πελοποννήσου, ο αβλέφαρος, ο οφιόμορος, ο τυφλίτης, η δεντρογαλιά, η σαΐτα, το αγιόφιδο, το σπιτόφιδο, το νερόφιδο, το λιμνόφιδο, ο σαπίτης και η οχιά. Από τα θηλαστικά ξεχωρίζει η επιστροφή του τσακαλιού στους γύρω λόφους και πιθανολογείται η παρουσία της βίδρας που παλαιότερα αφθονούσε. Άλλα είδη είναι οι αλεπούδες, τα πετροκούναβα, οι νυφίτσες, οι ασβοί, οι σκατζόχοιροι, οι κηπομυγαλές αλλά και δώδεκα είδη νυχτερίδων. Στον πλούσιο βυθό της λιμνοθάλασσας έχουν καταγραφεί περίπου 85 είδη ασπόνδυλων, 16 είδη ψαριών (τσιπούρες, λαβράκια, χέλια, κέφαλοι) και πάνω από 85 είδη πλαγκτονικών οργανισμών. Στα γλυκά νερά γύρω από τη λιμνοθάλασσα έχουν καταγραφεί 6 είδη ψαριών με πιο σημαντικά τη χρυσή μενίδα (Tropidophoxinellus spartiaticus), την λιάρα (Telestes pleurobipunctatus) και την πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius).