Οι ιστορικές Αλυκές της Λευκίμμης είναι ένας από τους σημαντικότερους υγρότοπους της Κέρκυρας, καθώς αποτελούν σημαντική περιοχή ανεφοδιασμού για δεκάδες μεταναστευτικά είδη της ορνιθοπανίδας. Οι αλυκές βρίσκονται στα νότια του νησιού, μόλις 2 χλμ. βορειότερα από τον ομώνυμο οικισμό της Λευκίμμης. Απλώνονται σε μια τριγωνική χερσόνησο, όπου στο βόρειο άκρο τής βρίσκεται το ακρωτήριο της Λευκίμμης, στα δυτικά ο Όρμος της Λευκίμμης και στα ανατολικά το Νότιο Στενό της Κέρκυρας και οι απέναντι ακτές της Ηπείρου. Οι αλυκές απλώνονται σε μια έκταση 1.300 στρεμμάτων, η περίμετρος τους φτάνει τα 6 χλμ. και χωρίζονται από την θάλασσα από μια στενή λωρίδα άμμου πλάτους λίγων μέτρων. Στα κεντρικά και στα βόρεια βρίσκεται η ρηχή λιμνοθάλασσα που καταλήγει στο νότο στα απομεινάρια των τηγανιών, δηλαδή των αλοπηγίων στα οποία συγκεντρωνόταν το αλάτι και σε αλμυρόβαλτους. Στα νότια και σε απόσταση 1,2 χλμ. βρίσκονται οι εκβολές του πλωτού ποταμιού της Λευκίμμης, ενώ η αλυκή συνορεύει στα νότια και στα νοτιοανατολικά με υγρολίβαδα, αιωνόβιους ελαιώνες και μεγάλες χέρσες εκτάσεις από αλλουβιακές αποθέσεις. Η αλυκές της Λευκίμμης ήταν σε συνεχή λειτουργεία από τους μεσαιωνικούς αιώνες και την εποχή των Ανδεγαυών (13ος-14ος αιώνας) μέχρι και το 1988, όταν παράχθηκε για τελευταία φορά αλάτι και σταμάτησε το επάγγελμα των αλυκάρηδων, όπως ονομάζονταν οι ντόπιοι εργάτες. Από τότε η φυσιογνωμία της περιοχής έχει αλλάξει αρκετά. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, πάνω από 150 στρέμματα έχουν χαθεί από την διάβρωση της ανατολικής ακτογραμμής, κάτι που οφείλεται στην κατασκευή του λιμανιού της Λευκίμμης. Το νόμιμο και παράνομο κυνήγι, η ρήψη απορριμάτων, η δόμηση και η διέλευση οχημάτων ασκούν εδώ και χρόνια έντονη πίεση στην οικολογική αξία του υγρότοπου, ενώ προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι έχουν εκπονηθεί μελέτες ακόμα και για την δημιουργία αεροδρομίου στην περιοχή. Εντούτοις η Αλυκές Λευκίμμης, οι οποίες ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα πουλιά, παραμένουν ένας πρώτης τάξεως τόπος για την ορνιθοπαρατήρηση δεκάδων ειδών της ορνιθοπανίδας. Στην περιοχή βρίσκεται και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κέρκυρας, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε, ενώ παραμένουν ακόμα κάποια κτίρια αλαταποθηκών.

Στα περίχωρα της Αλυκής, ανάμεσα στις πανύψηλες αιωνόβιες ελιές, αναπτύσσεται μια πυκνή βλάστηση από πουρνάρια, σκίνα και κουμαριές. Γύρω από την Αλυκή απαντώνται χαρακτηριστικά αλόφιλα είδη, όπως το Arthrocnemum macrostachyum, το Halocnemum strobilaceum, ο Schoenus nigricans, ο Juncus subulatus, ο Juncus articulatus, ο Juncus maritimus, η Salicornia perennans subsp perennans, το Halimione portulacoides, ο Scirpoides holoschoenus, η Salsola soda, η Salsola tragus subsp pontica και η Sarcocornia fruticosa. Αξιόλογα φυτά της περιοχής είναι το ενδημικό αμάραντο Limonium brevipetiolatum, η Echinophora spinosa, η κενταύρια Centaurea sonchifolia, η σιληνή Silene bellidifolia και το Linum pubescens subsp sibthorpianum. Η χλωρίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως το Tripolium pannonicum subsp pannonicum, το Alisma lanceolatum, οι νεραγκούλες Ranunculus trichophyllus subsp trichophyllus, Ranunculus ophioglossifolius και Ranunculus muricatus, η Puccinellia festuciformis subsp lagascana, η Mentha aquatica, το Symphytum bulbosum, το Eryngium maritimum, η Euphorbia paralias, ο Cyperus capitatus, η Pseudorlaya pumila, το Crithmum maritimum, η Limbarda crithmoides subsp longifolia, ο νάρκισσος Narcissus obsoletus, το Lythrum junceum, η Achillea maritima, τα αγριόσκορδα Allium roseum, Allium amethystinum και Allium trifoliatum, ο κρίνος της θάλασσας Pancratium maritimum, ο Acanthus spinosus, το Arum italicum subsp italicum, η Carlina corymbosa subsp graeca, ο Galactites tomentosus, ο Geropogon hybridus, η Anchusella cretica, η Cakile maritima subsp maritima, η Micromeria graeca subsp graeca, η Vicia grandiflora και το Equisetum ramosissimum. Από τις ορχιδέες στην γύρω περιοχή απαντώνται οι Anacamptis coriophora subsp fragrans, Anacamptis laxiflora, Anacamptis morio, Anacamptis pyramidalis, Spiranthes spiralis, Serapias bergonii, Serapias lingua, Serapias parviflora, Serapias politisii, Serapias vomeracea, Ophrys bombyliflora, Ophrys ferrum-equinum, Ophrys helenae, Ophrys lutea, Ophrys herae, Ophrys sicula και Ophrys ulyssea.

Οι Αλυκή της Λευκίμμης είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός βιότοπος για την ορνιθοπανίδα παρά τις πολλές ανθρωπογενείς πιέσεις. Στην περιοχή έχουν καταγραφεί περισσότερα από 190 είδη πτηνών. Στην κορυφή βρίσκονται τα φοινικόπτερα που τα τελευταία χρόνια καταφθάνουν εδώ κατά εκατοντάδες. Είναι ενδεικτικό ότι τον Μάιο του 2011 καταγράφηκαν πάνω από 3.000 άτομα. Από τα αρπακτικά εδώ απαντώνται ψαραετοί, καλαμόκιρκοι, χειμωνόκιρκοι, γερακίνες, ξεφτέρια, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα, μαυροκιρκίνεζα και κιρκινέζια. Από τα νυχτόβια αρπακτικά εδώ ζούνε τυτούδες, κουκουβάγιες και γκιώνηδες. Στην περιοχή εμφανίζονται ανά εποχές και πολλά είδη γλαρονιών, όπως νανογλάρονα, αργυρογλάρονα, μαυρογλάρονα, μουστακογλάρονα, γελογλάρονα, ποταμογλάρονα, χειμωνογλάρονα και καρατζάδες. Από τα θαλάσσια πουλιά ξεχωρίζει η σχεδόν ετήσια εμφάνιση της σούλας και ακολουθούν είδη, όπως αρτέμηδες, θαλασσοκόρακες, καστανοκέφαλοι γλάροι, μαυροκέφαλοι γλάροι, λεπτόραμφοι γλάροι, νανόγλαροι και ασημόγλαροι. Στα ρηχά νερά ψάχνουν για μικρά ασπόνδυλα σχεδόν όλα τα είδη από τις σκαλίδρες που εμφανίζονται στη χώρα μας, όπως λασποσκαλίδρες, δρεπανοσκαλίδρες, ραβδοσκαλίδρες, νανοσκαλίδρες, λασπότρυγγες, δασότρυγγες, βαλτότρυγγες, μαυρότρυγγες, ακτίτες, κοκκινοσκέληδες, πρασινοσκέληδες και λιμόζες. Άλλα παρυδάτια είδη είναι οι βαρβάρες, οι ψαλίδες, οι πρασινοκέφαλες πάπιες, οι χουλιαρόπαπιες, τα σφυριχτάρια, τα κιρκίρια, οι καλαμοκανάδες, οι θαλασσοσφυριχτές, οι αμμοσφυριχτές, οι ποταμοσφυριχτές, τα νεροχελίδονα, τα μαυροβουτηχτάρια, οι μαχητές, τα μπεκατσίνια, οι αβοκέτες, οι σταχτοτσικνιάδες, οι λευκοτσικνιάδες, οι αργυροτσικνιάδες, οι κρυπτοτσικνιάδες, οι χουλιαρομύτες, οι χαλικοκυλιστές, τα αργυροπούλια, οι στρειδοφάγοι και οι αλκυόνες. Την άνοιξη πάνω από την αλυκή θα συναντήσετε σχεδόν όλα τα είδη χελιδονιών και σταχτάρων να πετάνε μαζί, όπως σταβλοχελίδονα, σπιτοχελίδονα, οχθοχελίδονα, μιλτοχελίδονα, βουνοσταχτάρες, κοινές σταχτάρες και ωχροσταχτάρες. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως τρυγόνια, γιδοβύζια, τσαλαπετεινοί, μελισσοφάγοι, κορυδαλλοί, μικρογαλιάντρες, ωχροκελάδες, νεροκελάδες, λιβαδοκελάδες, κοκκινοκελάδες, διάφορες σουσουράδες, καρβουνιάρηδες, σταχτοπετρόκληδες, μαυρολαίμηδες, καστανολαίμηδες, μαυροσκούφηδες, μαυροτσιροβάκοι, κιστικόλες, ψευταηδόνια, δεντροφυλλοσκόποι, γαλαζοπαπαδίτσες, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, ψαρόνια, φανέτα, καρδερίνες, φλώροι, σκαρθάκια, καλαμοτσίχλονα και τσιφτάδες.

Από τα αμφίβια κοντά στις αλυκές ζούνε κοινοί τρίτωνες, πρασινόφρυνοι, ηπειρωτικοί βάτραχοι και δεντροβάτραχοι. Τα ερπετά στη γύρω περιοχή εκπροσωπούνται από πολλά είδη, όπως η χελώνα καρέττα, η μεσογειακή χελώνα, η ποταμοχελώνα, ο τυφλίτης, ο κυρτοδάκτυλος, η τρανόσαυρα, η σαύρα της Ρούμελης, η γουστέρα του Ιονίου, ο αβλέφαρος, ο έρυκας, ο τυφλίνος, ο έφιος, η δεντρογαλιά, ο σαπίτης, το νερόφιδο, ο λαφιάτης του Ασκληπιού και το σπιτόφιδο. Η περιοχή με τους λόφους γύρω από τις Αλυκές είναι μία από τις τελευταίες στο νησί στην οποία ζούσαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια τα τσακάλια, ενώ στο ποτάμι της Λευκίμμης έχουν πρατηρηθεί στο παρελθόν βίδρες. Η πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνεται με αλεπούδες, πετροκούναβα, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους, μυγαλές και διάφορα είδη από νυχτερίδες. Μέσα στα νερά της λιμνοθάλασσας μπαίνουν πλέον διάφορα ψάρια της θάλασσας (κέφαλοι, σαλιάρες, σακοράφες, γωβιοί, κ.ά.), αλλά πρωταγωνιστής της ιχθυοπανίδας στην περιοχή είναι ο μικρός ζαχαριάς (Aphanius fasciatus), η γαστραδιά, όπως την λένε οι ντόπιοι.