Μία από τις ιδιαίτερες και ομορφότερες λιμνοθάλασσες της χώρας μας που χωρίζεται από το πέλαγος του Ιονίου με εντυπωσιακούς αμμόλοφους και διακρίνεται για την τεράστια βιολογική, γεωλογική και αισθητική της αξία. Η λιμνοθάλασσα Κορισσίων, ή αλλιώς τα Κορίσσια, βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της Κέρκυρας και είναι ο μεγαλύτερος υδροβιότοπος του νησιού. Η κατεύθυνση της είναι από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, παράλληλα με την ακτογραμμή. Το σχήμα της είναι επίμηκες, με μήκος 5,3 χλμ. και μέγιστο πλάτος 1,5 χλμ. Καλύπτει μια έκταση που φτάνει τα 4.300 στρέμματα και οι ακτογραμμές της απλώνονται σε 12 χιλιόμετρα. Το μέγιστο βάθος φτάνει τα 1,7 μέτρα και το μέσο βάθος τα 0,8 μέτρα. Η λιμνοθάλασσα χωρίζεται από τη θάλασσα από μία στενή λωρίδα άμμου, μήκους 6 χλμ. και πλάτους που κυμαίνεται από 50 έως 750 μέτρα που εκτείνεται από τον όρμο Αλωνάκι, στην περιοχή του Γαρδικίου, έως το ακρωτήρι Κώνστα και την παραλία Ίσσος στον Άγιο Γεώργιο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι αμμώδεις εκτάσεις με τις αμμοθίνες που αναπτύσοονται από την μεριά της θάλασσας και απλώνονται σε μια έκταση 2.100 στρεμμάτων. Η ίδια η ονομασία της λιμνοθάλασσας συνδέεται με την άμμο καθώς προέρχεται από την αρχαία λέξη «κώρυκος» που ήταν ένα σακί γεμισμένο με άμμο το οποίο χτυπούσαν με τις γροθιές τους οι αρχαίοι αθλητές για να εξασκηθούν. Ο σχηματισμός των αμμοθινών στα νοτιοανατολικά είναι τόσο παλιός που από την μεριά της ακτής, οι αμμοθίνες (παλαιοθίνες) έχουν πλέον πετρώσει από την αιώνια δράση της θάλασσας και του ανέμου σε συμπαγοποιημένα μεγάλα κομμάτια άμμου (συμπαγείς ψαμμίτες) τα οποία φτάνουν σε ύψος μέχρι και τα 12 μέτρα. Στα βόρεια η λιμνοθάλασσα συνορεύει με έλη, πεδινές καλλιεργούμενες εκτάσεις και ήρεμους λόφους. Παλαιότερα, η  Κορισσίων  ήταν  μια κλειστή  λίμνη που δεχόταν το νερό από τους γύρω χειμάρρους και δεν επικοινωνούσε με το πέλαγος. Το 1923 κατασκευάστηκε ένας τεχνητός δίαυλος επικοινωνίας με την θάλασσα με σκοπό την αλιεία και από τότε τα νερά της έγιναν υφάλμυρα. Ο δίαυλος, που ονομάζεται Παλιαύλακα, βρίσκεται στο μέσο περίπου της λιμνοθάλασσας έχει πλάτος 8,5 μέτρα, μήκος 260 μέτρα και το βάθος του φτάνει τα 80 εκατοστά. Απέναντι από τη λιμνοθάλασσα στο πέλαγος και σε απόσταση 1,5 χλμ. από την  ακτή, ορθώνονται τα δίδυμα Λαγούδια, δύο μικρές βραχονησίδες  με  χαμηλή  βλάστηση, ιδανικά σημεία για την αναπαραγωγή των πουλιών της θάλασσας. Είναι σημαντικό ότι σε ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή έχουν βρεθεί εργαλεία Μέσης Παλαιολιθικής Εποχής, αλλά και οστά ιπποπόταμων. Η λιμνοθάλασσα Κορρισίων είναι ένας σπάνιος, μαγευτικός τόπος που σφύζει από άγρια ζωή, αλλά και που απειλείται μονίμως από την «τουριστική αξιοποίηση».

Οι αμμοθίνες που απλώνονται νότια και νοτιοδυτικά του υγροτόπου δημιουρ­γούν ένα μοναδικό αισθητικά τοπίο. Στη βόρεια πλευρά των αμμοθινών απλώνονται δάση από θαλασσόκεδρα (Juniperus macrocarpa), στο μέσο περίπου δημιουργείται ένα σπάνιο μικτό δάσος από θαμνοκυπάρισσα (Juniperus phoenicea), πουρνάρια, σκίνα, κουμαριές, μυρτιές, δάφνες, λαδανιές και άλλα είδη και στα νότια απαντώνται μικρά και μεγάλα μπαλώματα από θαλασσόκεδρα και θαμνοκυπάρισσα. Σε όλη την έκταση κυριαρχεί η Ammophila arenaria. Στα βόρεια επικρατούν οι μικροί καλαμιώνες με τις καλαμιές του είδους Phragmites australis, τα αλίπεδα με τις σαλικόρνιες (Salicornia perennans subsp perennans) και μικροί βάλτοι με λούτσες και ρυάκια. Σε όλη την περίμετρο της Κορισσίων έχουν καταγραφεί 162 είδη φυτών. Από αυτά ξεχωρίζουν η σπάνια Crucianella maritima, το αμάραντο Limonium brevipetiolatum, η Cicendia filiformis, το Hydrocotyle vulgaris, η Echinophora spinosa, η Malcolmia nana, η σιληνή Silene bellidifolia, η Calystegia soldanella και το Linum pubescens subsp sibthorpianum. Από τα υδροχαρή, και τα αλόφυτα εδώ απαντώνται είδη, όπως η Mentha aquatica, το Tripolium pannonicum subsp pannonicum, ο Ranunculus trichophyllus subsp trichophyllus, το Lythrum junceum, το Lythrum salicaria, ο Scirpoides holoschoenus, η Salsola soda, η Salsola tragus subsp pontica, η Sarcocornia fruticosa, η Suaeda maritima, ο Bolboschoenus maritimus, ο Schoenus nigricans, το Cladium mariscus, ο Juncus articulatus, ο Juncus heldreichianus subsp heldreichianus και ο Juncus subulatus. Η χλωρίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως η Petrorhagia graminea, το Crithmum maritimum, το Eryngium maritimum, η Pseudorlaya pumila, το Echium arenarium, η Achillea maritima, ο Galactites tomentosus, η Limbarda crithmoides subsp longifolia, τα αγριόσκορδα Allium roseum και Allium trifoliatum, ο νάρκισσος Narcissus obsoletus, ο κρόκος Crocus boryi, η Arenaria serpyllifolia, η Euphorbia hirsuta, ο Lupinus angustifolius, η Vicia grandiflora, η Micromeria graeca subsp graeca, η Malva punctata, ο κρίνος της θάλασσας Pancratium maritimum και ο Cyperus capitatus. Από τις ορχιδέες εδώ απαντώνται οι Anacamptis laxiflora, Anacamptis morio, Anacamptis palustris, Anacamptis pyramidalis, Anacamptis coriophora subsp fragrans, Serapias lingua, Serapias parviflora, Spiranthes spiralis, Ophrys grammica και Ophrys ulyssea.

Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας, καθώς εδώ έχουν παρατηρηθεί κοντά στα 200 είδη πουλιών. Εδώ απαντώνται σχεδόν όλα τα είδη ερωδιών που ζούνε στη χώρα μας, ενώ συχνά καταφθάνουν μεγάλα κοπάδια από φοινικόπτερα. Από τα αρπακτικά εμφανίζονται ψαραετοί, φιδαετοί, χειμωνόκιρκοι, καλαμόκιρκοι, γερακίνες, πετρίτες, ξεφτέρια, μαυροκιρκίνεζα και βραχοκιρκίνεζα. Τον χειμώνα και την άνοιξη καταφθάνουν πολλά παπιά, όπως πρασινοκέφαλες, ψαλίδες, σαρσέλες, χουλιαρόπαπιες, σφυριχτάρια, γκισάρια, βαλτόπαπιες και βαρβάρες. Σημαντική είναι η παρουσία πολλών γλαρονιών, όπως νανογλάρονα, αργυρογλάρονα, μαυρογλάρονα, μουστακογλάρονα, γελογλάρονα, ποταμογλάρονα, χειμωνογλάρονα και καρατζάδες. Άλλα παρυδάτια είδη το νεροχελίδονο, ο καλαμοκανάς, η αλκυόνη, ο χαλικοκυλιστής, ο στρειδοφάγος, η πετροτρουλίδα, η αβοκέτα, η χαλκόκοτα, ο μαχητής και διάφορα είδη από σκαλίδρες. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως ο αρτέμης, το ορτύκι, το τρυγόνι, ο κούκος, η κουκουβάγια, το γιδοβύζι, ο τσαλαπετεινός, ο μελισσοφάγος, ο στραβολαίμης, ο κορυδαλλός, η μικρογαλιάντρα, η ωχροκελάδα, η λιβαδοκελάδα, η νεροκελάδα, ο τρυποφράχτης, ο καρβουνιάρης, η ασπροκωλίνα, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, ο συκοφάγος και πολλά μικροπούλια.

Από τα αμφίβια εδώ ζούνε κοινοί τρίτωνες, πρασινόφρυνοι, δεντροβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι και ηπειρωτικοί βάτραχοι. Η ερπετοπανίδα είναι πλούσια και περιλαμβάνει είδη όπως χελώνες καρέτα, μεσογειακές χελώνες, βαλτοχελώνες, ποταμοχελώνες, ελληνικά κονάκια, τυφλίτες, κυρτοδάκτυλους, τρανόσαυρες, γουστέρες του Ιονίου, αβλέφαρους, έρυκες, τυφλίνους, έφιους, λαφιάτες, σαπίτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, λαφιάτες του Ασκληπιού, σπιτόφιδα και οχιές. Είναι πολύ σημαντικό που στην λιμνοθάλασσα ζούνε ακόμα οι βίδρες. Η πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνεται από αλεπούδες, πετροκούναβα, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους, λαγούς και διάφορα είδη από  νυχτερίδες. Η λιμνοθάλασσα λειτουργεί ακόμα ως ιχθυοτροφείο με κυριότερα αλιεύματα τις τσι­πούρες, τα λαβράκια, διάφορα κεφαλόπουλα, τα χέλια, τις γλώσσες, την ψιλή γαρίδα, τα στρείδια και τα καβού­ρια. Μέσα στη λιμνοθάλασσα και στις διπλανές λούτσες ζει το ενδημικού ψάρι του νησιού, ο κερκυρογωβιός (Knipowitschia goerneri) αλλά και ο ζαχαριάς (Aphanius fasciatus).

Η λιμνοθάλασσα Κορισσίων αποτελεί την μεγαλύτερη, σε έκταση, προστατευμένη περιοχή της Κέρκυρας καθώς είναι ενταγμένη στο δί­κτυο προστασίας Νatura 2000. Η περιοχή δέχεται έντονες πιέσεις το καλοκαίρι από τις τουριστικές δραστηριότητες, όπως ρίψη απορ­ριμμάτων, καταπάτηση των αμμοθινών από τροχοφόρα και ανεύθυνη ελεύθερη κατασκήνωση, ενώ υπάρχουν πιέσεις και από την επέκταση των καλλιεργιών. Επίσης, αυτό το αρχαίο μνημείο της φύσης θεωρείται «μεγάλο φιλέτο» προς τουριστική εκμετάλλευση και ανά εποχές αναπτύσσονται διάφορα ντροπιαστικά σχέδια, ακόμα και πώλησης της περιοχής. Η Κορισσίων είναι από τα λίγα αυθεντικά μέρη της Κέρκυρας που δεν έχει ακόμα αλλοιωθεί από την τουριστική ανάπτυξη και η διαφύλαξη του φυσικού τοπίου αποτελεί ένα μεγάλο χρέος για όλους.