Μια περιοχή στα σύνορα της χώρας, στην οποία εμφανίζονται πλούσια και υγιή δάση αρκεύθων με πολλά και μεγάλα σε μέγεθος υπεραιωνόβια δέντρα που σχηματίζουν έναν από τους σπανιότερους οικοτόπους στην Ευρώπη. Τα δάση των αρκεύθων της Πρέσπας αναπτύσσονται στα βορειοδυτικά του νομού Φλώρινας, γύρω από τις λίμνες των Πρεσπών, στο δυτικό τομέα του Εθνικού Πάρκου. Καλύπτουν μια έκταση 20.000 στρεμμάτων η οποία αποτελεί το 80% της έκτασης του συγκεκριμένου οικοτόπου στην Ευρώπη. Οι άρκευθοι εμφανίζονται σε υψόμετρα μεταξύ 850 και 1.300 μέτρων, κυρίως στα δυτικά της Μικρής Πρέσπας, στα νότια της Μεγάλης Πρέσπας, στο όρος Ντέβας, στο όρος Βροντερό και μεταξύ της Δασερής και του Αγκαθωτού, ενώ συστάδες απαντώνται και στους βορινούς πρόποδες του όρους Τρικλάριο κοντά στον παραλίμνιο οικισμό της Μικρολίμνης. Τα είδη των αρκεύθων που απαρτίζουν τα δάση αυτά είναι η υψηλή άρκευθος ή αγριοκυπάρισσο (Juniperus excelsa) και η δυσοσμοτάτη άρκευθος ή βουνοκυπάρισσο (Juniperus foetidissima) με κάποια από τα άτομα να φτάνουν την ηλικία των 400 χρόνων. Και τα δύο είδη εμφανίζονται και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αλλά κυρίως σε θαμνώδη μορφή και μόνο εδώ σχηματίζουν μεγάλα αμιγή δάση από ψηλά δέντρα σε αραιή διάταξη. Τα δάση της υψηλής αρκεύθου και τα μεικτά δάση με τη δυσοσμοτάτη άρκευθο είναι εξαιρετικά σπάνια στην Ευρώπη και απαντούν, εκτός από τις Πρέσπες, μόνο στο φαράγγι Κρέσνα της Βουλγαρίας. Γι’ αυτό το λόγο, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, βρίσκονται κάτω από ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας. Τα δύο είδη δύσκολα διακρίνονται μεταξύ τους και οι ντόπιοι τα ξεχωρίζουν εύκολα από τη μυρωδιά του ξύλου τους, καθώς το ξύλο του ενός έχει έντονο και ευχάριστο άρωμα, ενώ του άλλου δεν έχει. Η διατήρηση των αρκεύθων εξαρτάται κυρίως από τον ανταγωνισμό που υφίστανται από τα πλατύφυλλα είδη. Έχει αποδειχθεί ότι η ήπια βόσκηση και η ξύλευση των πλατύφυλλων για καυσόξυλα βοηθάει στην διατήρηση των αρκεύθων, καθώς τα πλατύφυλλα έχουν φυσική υπεροχή απέναντι τους στη αύξηση και στην αναγέννηση. Τέλος, είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι τρεις πιο σημαντικές συστάδες αρκεύθων παρουσιάζουν ένα κοινό στοιχείο εκτός από την ηλικία τους: και στα τρία σημεία βρίσκονται παλαιά όμορφα εκκλησάκια, ο Άγιος Αθανάσιος στο Βροντερό, η Κοίμηση της Θεοτόκου και ο Άγιος Γεώργιος στους Ψαράδες.

Στις παρυφές των δασών των άρκευθων υπάρχουν πολλές βελανιδιές και έτσι σχηματίζονται όμορφα μεικτά δάση ανάμεσα στα είδη. Η επικράτεια των αρκεύθων ξεκινάει από τα διάσπαρτα δέντρα γύρω από τους οικισμούς και τις όχθες των λιμνών, συνεχίζει με την κοινή παρουσία με βελανιδιές και άλλα πλατύφυλλα είδη (γάβρους, φράξους, οστρυές, σφενδάμια, κ.ά.) και καταλήγει σε αραιές συστάδες με υπερώριμα, μεγάλα σε μέγεθος δέντρα. Στα δάση των αρκεύθων έχουν καταγραφεί κοντά στα 900 είδη φυτών από τα 1.800 του Εθνικού Πάρκου Πρεσπών. Σημαντικότερα από αυτά είναι ο Cynoglottis barrelieri subsp serpentinicola, το Melampyrum heracleoticum, ο λευκός κρίνος Lilium candidum, η φυσική μορφή της εντυπωσιακής ίριδας Iris germanica, το Eryngium wiegandii, η Comandra umbellata subsp elegans, το Bupleurum affine, το Cynoglossum montanum, το αγριογαρύφαλλο Dianthus gracilis subsp gracilis, το Erodium absinthoides subsp guicciardii, η σιληνή Silene waldsteinii, η Fritillaria thessala subsp ionica, το Haplophyllum coronatum, η Hesperis theophrasti subsp theophrasti, η Onobrychis alba subsp calcarea, ο Rhinanthus minor, η Scutellaria orientalis subsp pinnatifida, η Veronica orsiniana subsp teucrioides, το Seseli montanum subsp tommasinii, το Vaccinium myrtillus, ο Astragalus sericophyllus και ο Hyssopus officinalis subsp aristatus. Άλλα ενδιαφέροντα φυτά της περιοχής είναι ο Astragalus angustifolius subsp balcanicus, η Iberis sempervirens, η ίριδα Iris reichenbachii, οι σιληνές Silene graeca και Silene radicosa, η Saxifraga bulbifera, το βαλσαμόχορτο Hypericum rumeliacum subsp rumeliacum, η Sternbergia colchiciflora, η Alkanna pindicola, η κενταύρια Centaurea triumfettii subsp axillaris, η παπαρούνα Papaver albiflorum, το Bupleurum apiculatum, το Bupleurum praealtum, το Linum austriacum, η Linaria peloponnesiaca, η Anchusella cretica, η Asphodeline lutea, η Scorzonera mollis subsp mollis, το Eryngium amethystinum, το Erysimum crassistylum, η Minuartia hamata, η Vicia onobrychioides, ο κρόκος Crocus cancellatus subsp mazziaricus, το τσάι Sideritis raeseri subsp raeseri και το Linum tenuifolium. Στην περιοχή υπάρχουν και διάφορα είδη ορχιδεών, όπως η Cephalanthera longifolia, η Platanthera chlorantha, η Anacamptis morio, η Orchis mascula, η Orchis purpurea, η Orchis simia, η Neotinea tridentata και η Ophrys grammica.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά μικροπούλια από τα οποία ξεχωρίζουν ο δεντροτσοπανάκος, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο κοκκινολαίμης, ο σταχτοπετρόκλης, ο γερακοτσιροβάκος, ο κοκκινοτσιροβάκος, ο βουνοτσιροβάκος, η ωχροστριτσίδα, ο βουνοφυλλοσκόπος, ο κλειδωνάς, η γαλαζοπαπαδίτσα, η καστανοπαπαδίτσα, η ελατοπαπαδίτσα, ο αιγίθαλος, ο σπίνος, το σιρλοτσίχλονο, το χρυσοτσίχλονο και το βουνοτσίχλονο. Από τα αρπακτικά στα δάση ζουν φιδαετοί, σφηκιάρηδες, γερακίνες, ξεφτέρια, διπλοσάινα, σαΐνια, βραχοκιρκίνεζα και δεντρογέρακα. Οι περιοχές με τους άρκευθους είναι οι αγαπημένες της πετροπέρδικας. Άλλα ενδιαφέροντα είδη των δασών είναι το φασσοπερίστερο, η φάσσα, ο χουχουριστής, ο πευκοδρυοκολάπτης, ο βαλκανικός δρυοκολάπτης, ο λευκονώτης δρυοκολάπτης, η δεντροσταρήθρα, η ωχροκελάδα, η δεντροκελάδα, το τρυγόνι, η γερακότσιχλα, η τσίχλα, ο χιονοκότσυφας, ο βουνοδεντροβάτης, ο συκοφάγος, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς και η κίσσα.

Η πανίδα των αμφίβιων και των ερπετών περιλαμβάνει είδη, όπως σαλαμάνδρες, φρύνους, γραικοβάτραχους, μεσογειακές χελώνες, κονάκια, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαύρες της Ρούμελης, λαφιάτες του Ασκληπιού, στεφανοφόρους, έφιους, δεντρογαλιές, σπιτόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά μόνιμη είναι η παρουσία της αρκούδας, ενώ εμφανίζονται περιστασιακά και κοπάδια λύκων. Η πανίδα των θηλαστικών συμπληρώνεται με αγριόγατους, αγριόχοιρους, ζαρκάδια, αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους, δεντρομυωξούς, δασομυωξούς και λαγούς.