Μέσα στον γκρίζο αστικό ιστό, δίπλα από πολυκατοικίες, πυλώνες ηλεκτρικού ρεύματος και μεγάλους αυτοκινητόδρομους, βρίσκεται ένα από τα τελευταία καταφύγια άγριας ζωής της Αθήνας. Το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης», όπως ονομάζεται, βρίσκεται στο κέντρο της κοιλάδας του ποταμού Κηφισού σε μία θέση που ήταν γνωστή με τις ονομασίες Πύργος Βασιλίσσης και Επτάλοφος, στον Δήμου Ιλίου. Στα ανατολικά του συνορεύει με τον Δήμο Αγίων Αναργύρων και στα βόρεια με το Δήμο Καματερού. Καταλαμβάνει μια έκταση 1.200 στρεμμάτων, γεγονός που το καθιστά το μεγαλύτερο αστικό πάρκο στην Ελλάδα. Ουσιαστικά αποτελεί υπόλλειμα του παλαιότερου μεγάλου πευκοδάσους που ξεκίναγε από το Τατόι και έφτανε μέχρι και τα Τουρκοβούνια και που την εποχή της τουρκοκρατίας μεταβλήθηκε σε τσιφλίκι. Πρόκειται για μια μικρογραφία ενός αγροδασικού μεσογειακού οικοσυστήματος μέσα στο οποίο έχουν κατασκευαστεί έξι μικρές λίμνες με ένα τεχνητό κανάλι που τις συνδέει και τροφοδοτεί, προσθέτοντας έτσι τη σημαντική για την άγρια πανίδα παρουσία του υγρού στοιχείου. Οι τεχνητές λίμνες, η παρόχθια βλάστηση, τα κωνοφόρα και οι καλλιέργειες δημιουργούν ένα ιδανικό σημείο ανάπαυσης αλλά και διαχείμασης που προσελκύει δεκάδες είδη της ορνιθοπανίδας. Το Πάρκο δεινοπάθησε στο παρελθόν διαχείριστικά με το μεγαλύτερο πρόβλημα να αποτελεί διαχρονικά η εύρυθμη λειτουργία της ροής των υδάτων στις λίμνες. Οι πιέσεις που δέχεται η σημαντική άγρια πανίδα της περιοχής (στάσιμα και ευτροφικά νερά, όχληση από συναυλίες, κόψιμο καλαμιών, κ.ά.) είναι συνεχής. Εντούτοις το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» παραμένει σήμερα, πέρα από ένας σημαντικός θύλακας άγριας ζωής, το σημαντικότερο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μιας μεγαλούπολης που συνέχεια κρύβει, θάβει, αποψιλώνει και αστικοποιεί τις τελευταίες φυσικές περιοχές του λεκανοπεδίου.

To Πάρκο έχει ζήσει πολλαπλές φυτεύσεις και έτσι πλέον φιλοξενεί πολλά διαφορετικά φυτά που περιλαμβάνουν τόσο αυτόχθονα, όσο και ξενικά είδη. Πάνω από τους υδάτινους δαίδαλους υπάρχει ένας λόφος στον οποίο αναπτύσσεται ένα μικρό δάσος χαλέπιας πεύκης. Οι καλλιέργειες αποτελούνται από 110 στρέμματα φυστικιές, 60 στρέμματα ελαιόδεντρα, αμυγδαλιές και συκιές. Από τα ξενικά είδη πιο κοινά είναι οι ευκάλυπτοι, οι τζιτζιφιές, οι ακακίες, οι γαζίες, οι μαγνιόλες, οι μιμόζες, οι βρωμοκαρυδιές και οι πυράκανθοι. Τα αυτόχθονα είδη περιλαμβάνουν κυπαρίσσια, κουκουναριές, πλατάνια, λεύκες, αριές, χνουδοβελανιδιές, ήμερες βελανιδιές, ιτιές, φτελιές, χαρουπιές, κουτσουπιές, φράξους, κοκκορεβυθιές, αγριογκορτσιές, αλμυρίκια, μυρτιές, πικροδάφνες, σχίνα, λυγαριές, βούρλα, ψαθιά, κοινά καλάμια (Arundo donax) και αγριοκάλαμα (Phragmites australis). Τα πιο σημαντικά είδη του Πάρκου είναι το κολχικό Colchicum atticum, η κενταύρια Centaurea attica subsp. attica, η Scorzonera sublanata, η ίριδα Iris pseudacorus, ο κρόκος Crocus cancellatus subsp. mazziaricus και το Ornithogalum arabicum. Η βλάστηση συμπληρώνεται με πιο κοινά είδη όπως, η Acanthus mollis, το Allium roseum, το Prospero autumnale, η Sternbergia lutea subsp. lutea, ο Adonis flammea subsp. flammea, η Gagea graeca, η Gagea peduncularis, η Petrorhagia dubia, η Crepis neglecta subsp. graeca, ο Echinops graecus, η Nigella arvensis subsp. aristata, ο Astragalus spruneri, το κυκλάμινο Cyclamen graecum subsp. graecum, η Ballota acetabulosa, το Hypericum triquetrifolium, το Muscari commutatum, η σιληνή Silene colorata, η Romulea linaresii, το Delphinium peregrinum, η Fumaria capreolata, το Echium plantagineum, η Globularia alypum, η Ajuga chamaepitys subsp. chia, ο Tragopogon porrifolius subsp. eriospermus, το Cynoglossum creticum, το Hypecoum imberbe και οι ορχιδέες Orchis italica, Himantoglossum robertianum, Neotinea lactea, Ophrys aesculapii, Ophrys ferrum-equinum, Ophrys mammosa, Ophrys tenthredinifera, Ophrys phryganae και Ophrys attica.

 

Μέχρι τώρα στο Πάρκο έχουν παρατηρηθεί περίπου 200 είδη πουλιών. Κορυφαίο είδος και αρκετά εύκολο στην παρατήρηση του σε σχέση με άλλες περιοχές είναι η αλκυόνη. Στους κρύους χειμώνες καταφθάνουν εδώ πολλά παπιά, όπως πρασινοκέφαλες, χουλιαρόπαπιες, κιρκίρια, σαρσέλες, σφυριχτάρια και γκισάρια. Από τα αρπακτικά συχνότερα εμφανίζονται οι γερακίνες, τα ξεφτέρια, τα βραχοκιρκίνεζα και οι πετρίτες, ενώ τα νυχτόβια αρπακτικά περιλαμβάνουν κουκουβάγιες και γκιώνηδες. Στο Πάρκο έχουν κατά καιρούς παρατηρηθεί όλα τα είδη ερωδιών που ζούνε στην χώρα μας, ενώ συχνά κατά τις μεταναστευτικές περιόδους σταθμεύουν οι λευκοί πελαργοί. Από τα παρυδάτια είδη εδώ εμφανίζονται χαλκόκοτες, κορμοράνοι, νανοβουτηχτάρια, σκουφοβουτηχτάρια, νεροκοτσέλες, μικροπουλάδες, φαλαρίδες, νερόκοτες, καλαμοκανάδες, λασποσκαλίδρες, ακτίτες, λασπότρυγγες, ποταμοσφυριχτές, μαχητές, πρασινοσκέληδες, κοκκινοσκέληδες και μπεκατσίνια. Οι λίμνες συγκεντρώνουν πολλούς καστανοκέφαλους γλάρους και άλλα παρόμοια είδη όπως, λεπτόραμφους γλάρους, μαυροκέφαλους γλάρους, νανόγλαρους, σπάνιους θυελλόγλαρους και ασημόγλαρους. Άλλα πουλιά του Πάρκου είναι τα ορτύκια, τα τρυγόνια, τα γιδοβύζια, οι σταχτάρες, οι ωχροσταχτάρες, οι τσαλαπετεινοί, οι κορυδαλλοί, οι σταρήθρες, τα σταβλοχελίδονα, τα σπιτοχελίδονα, οι ωχροκελάδες, οι λιβαδοκελάδες, οι νεροκελάδες, οι τρυποφράχτες, οι θαμνοψάλτες, οι κοκκινολαίμηδες, τα αηδόνια, οι καρβουνιάρηδες, οι μαυρολαίμηδες, οι κελαηδότσιχλες, οι μαυροσκούφηδες, οι μαυροτσιροβάκοι, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι θαμνοτσιροβάκοι, τα ψευταηδόνια, οι κιστικόλες, οι σχοινοποταμίδες, οι βαλτοποταμίδες, οι χρυσοβασιλίσκοι, οι θαμνοφυλλοσκόποι, οι σταχτομυγοχάφτες, οι κρικομυγοχάφτες, οι αιγίθαλοι, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι υφάντρες, οι συκοφάγοι, τα ψαρόνια, τα φανέτα, οι καρδερίνες, οι φλώροι, τα σκαρθάκια, τα καλαμοτσίχλονα, τα σιρλοτσίχλονα και οι τσιφτάδες. Σημαντικές είναι οι αποικίες του πράσινου παπαγάλου, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι στο Πάρκο έχουν παρατηρηθεί έξι είδη παπαγάλων καθώς πολλοί είναι αυτοί που απελευθερώνουν εκεί τα κατοικίδια πτηνά τους.  

Στο Πάρκο έχουν επίσης καταγραφεί δύο είδη αμφιβίων: ο λιμνοβάτραχος και ο πρασινόφρυνος και οκτώ είδη ερπετών: η κρασπεδοχελώνα, το σαμιαμίδι, η τρανόσαυρα, το λιακόνι, ο αβλέφαρος, ο λαφιάτης, το νερόφιδο και η εισβολική νεροχελώνα κοκκινοχοιράδα (Trachemys scripta). Η περιοχή θεωρείται ένα από τα καλύτερα σημεία για τις νυχτερίδες της Αθήνας, ενώ έχουν τοποθετηθεί και τεχνητές φωλιές νυχτερίδων. Στα πιο δυσπρόσιτα σημεία εμφανίζονται σκαντζόχοιροι και άλλα μικροθηλαστικά. Τέλος, στις λίμνες ζούνε τρία είδη ψαριών: ο κυπρίνος, το χρυσόψαρο και το κουνουπόψαρο.