Ένα μικρό σε μήκος ποτάμι με κρυστάλλινα νερά που μαζεύει τα νερά του Βέρνου και κινείται ήρεμα μέσα σε ένα πλούσιο ορεινό δάσος, πριν καταλήξει σε μια μεγάλη πεδιάδα. Ο Δροσοπόταμος γεννιέται στις κορφές του όρους Βίτσι και κατεβαίνει από τις ανατολικές πλαγιές του όρους προς τη πεδιάδα της Φλώρινας. Η κατεύθυνση του είναι από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά και το μήκος του ποταμού φτάνει τα 20 χιλιόμετρα. Η μισή διαδρομή του Δροσοπόταμου κινείται μέσα σε ένα πυκνό και άγριο δάσος οξιάς και η υπόλοιπη μισή κινείται στα δυτικά του κάμπου της Φλώρινας, όπου διακλαδίζεται σε πολλούς παραπόταμους και καταλήγει σε μικρές τεχνητές υδατοσυλλογές. Μια άλλη ονομασία του ποταμού είναι «Δροσοπηγιώτικο ρέμα». Το όνομα του ποταμού προέρχεται από το κεφαλοχώρι της Δροσοπηγής που είναι χτισμένο σε μια πλαγιά πάνω από τη κοίτη του. Λίγο πιο βόρεια από το χωριό και ακριβώς πάνω στον ποταμό βρίσκονται τα ερείπια του παλιού χωριού της Δροσοπηγής που οι κάτοικοι εγκατάλειψαν μετά τις ζυμώσεις των συνεχών πολεμικών συρράξεων του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται ένα μονότοξο, πέτρινο γεφύρι που χτίστηκε το 1852 από ντόπιους μαστόρους και διατηρείται σε άριστη κατάσταση, ενώ κοντά του υπάρχει ένας πανέμορφος παλιός νερόμυλος που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται το καλοκαίρι από τους ντόπιους. Ο Δροσοπόταμος δημιουργεί ήρεμα πλατώματα και είναι πολλά τα σημεία που κάποιος μπορεί να κατέβει και να τον ακολουθήσει.

Στη γύρω περιοχή επικρατούν τα αδιαπέραστα δάση οξιάς, ενώ στα χαμηλότερα σημεία αναπτύσσονται δάση βελανιδιών. Στις όχθες του Δροσοπόταμου δημιουργούνται παραποτάμια δάση από σκλήθρα, ιτιές, αγριοπλάτανους, νεροπλάτανους και σφενδάμια. Άλλα είδη της περιοχής είναι οι φουντουκιές, οι γκορτσιές και οι βατομουριές, ενώ κοντά στα χωριά υψώνονται πανύψηλα καβάκια. Πολλά σπάνια είδη της Βόρειας Ελλάδας φυτρώνουν στο δάσος και στις όχθες του ποταμού. Από αυτά ξεχωρίζουν τα επιλόμπια Epilobium vernonicum, E. collinum και E. angustifolium, η ανεμώνη Anemone nemorosa, το γεράνι Geranium macrorrhizum, η Scrophularia aestivalis, η καμπανούλα Campanula hawkinsiana, η νεραγκούλα Ranunculus acris, η Caltha palustris, η Staehelina uniflosculosa, το αγριογαρύφαλλο Dianthus tristis, η Scabiosa tenuis, το Geum coccineum, η σιληνή Silene waldsteinii και το Doronicum hungaricum. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ορχιδέες. Εδώ μπορεί κανείς να βρει πολλά σημαντικά είδη, όπως: Cephalanthera longifolia, C. damasonium, Epipactis helleborine, Neottia nidus-avis, N. ovata, Platanthera chlorantha, Corallorhiza trifida, Epipogium aphyllum, Limodorum abortivum, Dactylorhiza cordigera, D. sambucina, D. saccifera, Orchis pinetorum, O. mascula, O. pallens, Ophrys apifera, O. zeusii, O. epirotica, κ.ά.

Η ορνιθοπανίδα της περιοχής είναι πλούσια λόγω της σχετικής εγκατάλειψης των ορεινών περιοχών και της απουσίας οικισμών. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μόνιμη παρουσία χρυσαετών που κυνηγάνε πάνω από τις κορυφές. Άλλα αρπακτικά πουλιά είναι οι φιδαετοί, οι σφηκιάρηδες, οι γερακίνες, οι αετογερακίνες, οι πετρίτες, τα ξεφτέρια, τα βραχοκιρκίνεζα, οι μπούφοι, οι τυτούδες, οι χουχουριστές και οι κουκουβάγιες. Πάνω από τα νερά του ποταμού πετάνε νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες, ενώ εμφανίζονται περιστασιακά και οι ακτίτες. Άλλα σημαντικά πουλιά είναι η φάσσα, το τριγώνι, η γυδοβυζάχτρα, ο μαυροδρυοκολάπτης, ο πευκοδρυοκολάπτης, ο πράσινος δρυοκολάπτης, η λιβαδοκελάδα, η δεντροκελάδα, η γαλαζοπαπαδίτσα, η βουνοπαπαδίτσα, ο καλόγερος, ο αιγίθαλος, το λούγαρο, ο δεντροτσοπανάκος, η γερακότσιχλα, ο θαμνοτσιροβάκος, ο κοκκοθραύστης, ο χρυσοβασιλίσκος, ο τρυποφράχτης, η κίσσα,  ο αετομάχος, ο γαϊδουροκεφαλάς, το σιρλοτσίχλονο, το βουνοτσίχλονο και το χρυσοτσίχλονο.

Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη, όπως πολλές σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνους, πρασινόφρυνους, γραικοβάτραχους, πηδοβάτραχους, δεντροβάτραχους, κονάκια, σαύρες της Ρούμελης, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, νερόφιδα, στεφανοφόρους, σπιτόφιδα και οχιές.  Από τα θηλαστικά είναι πολύ σημαντική η παρουσία της βίδρας σε πολλά σημεία του ποταμού, ενώ τα γύρω δάση είναι γνωστά για τα πολλά και μεγάλα θηλαστικά, όπως αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αγριόγατοι, αγριόχοιροι, αλεπούδες, ασβοί, κουνάβια, νυφίτσες, δεκάδες σκίουροι και δεντρομυωξοί.

Τέλος η ιχθυοπανίδα του ποταμού περιλαμβάνει την βαλκανική μπριάνα (Barbus balcanicus), τον μακεδονικό ποταμοκέφαλο (Squalius vardarensis), την πελαγονική πέστροφα (Salmo pelagonicus), το ευρωπαΐκό τσιρωνάκι (Alburnoides bipunctatus), τον βίνο (Barbatula barbatula), τον σύρτη (Chondrostoma vardarense), τον βουλγαροκωβιό (Gobio bulgaricus), την ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis), κ.ά.