O φημισμένος Ασπροπόταμος, το άγριο ποτάμι των ορεινών Τρικάλων, κυλάει σε ένα από τα πιο πλούσια και εντυπωσιακά τοπία της Πίνδου. Ο Ασπροπόταμος είναι ο Αχελώος, ή καλύτερα, οι αρχές του Αχελώου. Η λαϊκότερη ονομασία του ποταμού είναι Άσπρος, ενώ στα βλάχικα ονομάζεται Αράου Άλμπου. Οι πιο διαδεδομένες εκδοχές για την ονομασία του, έχουν να κάνουν είτε με τα άγρια αφρισμένα του νερά, είτε με το λευκό χρώμα των βότσαλων που βρίσκονται στις όχθες του. Ο Ασπροπόταμος πηγάζει από τα αλπικά του Λάκμου, κοντά στο χωρίο Χαλίκι και διασχίζει στη πορεία του τα Βλαχοχώρια που είναι ανάμεσα στον Κόζιακα και τα Τζουμέρκα. Το ποτάμι κινείται από τα βόρεια προς τα νότια, σε μια απόσταση 25 χλμ., όπου συναντάει το Κρανιώτικο ρέμα, στη θέση Τρία Ποτάμια, και μετατρέπεται στον κυρίως Αχελώο. Σε όλη τη πορεία του δέχεται νερά από δεκάδες μικρά ποτάμια και ρυάκια που κατεβαίνουν από τον Λάκμο, τα Τζουμέρκα, τον Κόζιακα και τα υπόλοιπα ορεινά των Τρικάλων. Από αυτά τα σημαντικότερα είναι ο Λεπενίτσας, ο Νέγκρης, η Βάλια Σάκα, το Κοπράου και το Ασπρόρεμα. Για πολλούς ο Ασπροπόταμος συνεχίζει και μετά τα Τρία Ποτάμια μέχρι που συναντάει τον Καμναίτικο ποταμό, λίγο μετά το Γαρδίκι. Η περιοχή του Ασπροποτάμου πέρα από την άγρια φυσιογνωμία της αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυρήνες του Βλάχικου πολιτισμού της Πίνδου. Πολλά όμορφα χωριά είναι χτισμένα στις απότομες πλαγιές γύρω από τον Ασπροπόταμο, δημιουργώντας ένα μοναδικό πάντρεμα φύσης και λαϊκού πολιτισμού. Τα πυκνά μεικτά δάση και το άγριο ποτάμι, συναγωνίζονται και συμπληρώνουν σε ομορφιά τις παλιές εκκλησίες, τα πέτρινα γεφύρια και τις αρχαίες στράτες των ντόπιων.

Τα δάση του Ασπροποτάμου είναι από τα ομορφότερα της Ελλάδας, καθώς τα έλατα, οι οξιές, οι βελανιδιές και δεκάδες ακόμα είδη, δημιουργούν ένα σχεδόν απόλυτα μεικτό δάσος. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, όταν τα φύλλα των δέντρων αποκτούν πυρρόξανθα χρώματα, τα δάση του Ασπροποτάμου προκαλούν πραγματικά τη ζάλη. Πρόκειται για μια εμπειρία που από τη στιγμή που τη ζήσει κάποιος, περιμένει τον επόμενο χρόνο για να την ξαναζήσει. Τα κύρια δέντρα της περιοχής είναι η οξιά, το μακεδονικό έλατο, η τσερνοβελανιδιά, το μαυρόπευκο, η πικροκαστανιά, το σκλήθρο, η ασημοϊτιά, η σπαζοϊτιά, η φτελιά και το σφενδάμι.

Σημαντικότερα φυτά της περιοχής είναι το Thesium brachyphyllum, η Pinguicula crystallina hirtiflora, η Minuartia stellata, η Nepeta spruneri, ο Acantholimon echinus lycaonicum, η Achillea pindicola integrifolia, ο κρίνος Lilium chalcedonicum, η Anthyllis vulneraria pindicola, το γεράνι Geranium aristatum, η Matricaria tempskyana, η Alkana pindicola, το κολχικό Colchicum bivonae, η Caltha palustris, το αγριόσκορδο Allium phthioticum, ο Onobrychis montana, η Aurinia gionae, το υδροχαρές Petasites hybridus, το Lithospermum goulandriorum, το Ophioglossum vulgatum, ο Rhinanthus pubescens, η ίριδα Iris sintenisii, ο Melittis melissophyllum, ο γάλανθος Galanthus reginae-Olgae vernalis, η σιληνή Silene parnassica, η Scutellaria rupestris adenotricha, τα αγριογαρύφαλλα Dianthus integer minutiflorus, D. viscidus, D. haematocalyx pindicola και D. biflorus και οι βιόλες Viola eximia και V. aetolica. Στην περιοχή φύονται και πολλά είδη ορχιδεών, όπως οι ορχιδέες Cephalanthera rubra, C. damasonium, C. longifolia, Epipactis helleborine, E. microphylla, E. subclausa, Gymnadenia conopsea, Neottia ovata, Anacamptis pyramidalis, A. quadripunctata, Dactylorhiza saccifera, Himantoglossum caprinum, Limodorum abortivum, Orchis spitzelii, O. pauciflora, O. pallens, Ophrys helenae, O. zeusii, O. apifera και O. reinhardiorum.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά θαυμαστά είδη του δάσους. Από τα αρπακτικά συναντά κανείς χρυσαετούς, γερακίνες, σφηκιάρηδες, φιδαετούς, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, μπούφους, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Στις όχθες και μέσα στο ποτάμι ζούνε νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες, ενώ τα δέντρα είναι γεμάτα από δεντροτσοπανάκους, λούγαρα, σκαρθάκια, καλόγερους, γαλαζοπαπαδίτσες, αιγίθαλους, κοκκοθραύστες, μαυροσκούφηδες, θαμνοτσιροβάκους, καρδερίνες, θαμνοψάλτες, τρυποφράχτες και φυλλοσκόπους. Άλλα πτηνά της περιοχής είναι οι κότσυφες, οι αετομάχοι, οι γυδοβυζάχτρες, οι πυρροβασιλίσκοι, οι πράσινοι δρυοκολάπτες, οι μεσαίοι δρυοκολάπτες, οι πευκοδρυοκολάπτες, οι τσίχλες, οι γερακότσιχλες, οι κοκκινοκεφαλάδες, τα βουνοτσίχλονα και οι κίσσες.

Η ερπετοπανίδα του Ασπροποτάμου είναι εξαιρετικά πλούσια. Από τα αμφίβια εδώ ζούνε σαλαμάνδρες, αλπικοί τρίτωνες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, γραικοβάτραχοι και πηδοβάτραχοι. Από τα ερπετά συναντά κανείς γραικοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, κονάκια, σαύρες της Ρούμελης, τρανόσαυρες, πρασινόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, στεφανοφόρους, σπιτόφιδα, δεντρογαλιές και οχιές.  Από τα θηλαστικά είναι πολύ σημαντική η παρουσία της βίδρας σε πολλά σημεία του ποταμού, ενώ τα γύρω δάση είναι γνωστά για τα πολλά και μεγάλα θηλαστικά, όπως αρκούδες, λύκοι, ζαρκάδια, αγριόγατοι, αγριογούρουνα, αλεπούδες, ασβοί, κουνάβια, νυφίτσες, σκίουροι και δεντρομυωξοί.

Τέλος, στα νερά του ποταμού ζει ακόμα η ενδημική ιονική πέστροφα (Salmo farioides), αν και σε όλη την περιοχή υπάρχει πρόβλημα με την παράνομη αλιεία. Άλλα είδη της ιχθυοπανίδας του Ασπροποτάμου είναι το χέλι (Anguilla anguilla), η λιάρα (Telestes pleurobipunctatus), η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis) και η πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius).