Ένα από τα πιο όμορφα, μικρά ποτάμια της Πελοποννήσου που χαρακτηρίζεται από ένα σωρό μύθους και ιστορικά γεγονότα. Ο Κράθις είναι ποταμός της ανατολικής Αχαΐας και συνδέεται άμεσα με τη πόλη της Ακράτας, καθώς κατά τη περίοδο της φραγκικής κυριαρχίας, ο τότε μικρός οικισμός που βρισκόταν δίπλα στο ποταμό ονομάστηκε Ακράτα από αυτόν (à Krath, στον Κράθι). Το όνομα του Κράθι προέρχεται, σύμφωνα με τον Στράβωνα, από το Κίρνασθαι που σημαίνει «αναμειγνύω», και αυτό γιατί ο Κράθις έχει δύο κύρια ρεύματα που ενώνονται στην πορεία, ενώ, σύμφωνα με τον Παυσανία πρόκειται για την ένωση δύο ποταμών που ο ένας ρεέι υπέργεια και ο άλλος υπόγεια. Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται στα βόρεια του Χελμού (Αρόανια) και σε υψόμετρο από 1.500 έως 2.300 μ. Μια από αυτές, γνωστή από την αρχαιότητα, είναι τα Ύδατα της Στυγός, ενώ μια δεύτερη πηγή είναι το Κρυονέρι που βρίσκεται στο δάσος της γειτονικής Ζαρούχλας. Τα νερά των δύο αυτών πηγών ενώνονται στο ύψος του οικισμού της Περιστέρας σε ένα ενιαίο ποτάμι που διασχίζει το ορεινό τοπίο της περιοχής, δημιουργώντας μαιάνδρους, μικρούς καταρράκτες και ένα πολύ στενό (περίπου 2 μέτρα) και βαθύ (περίπου 40 μέτρα) φαράγγι, τον Περιστεριώνα. Το μήκος του Κράθη είναι περίπου 32,5 χλμ. και η κατεύθυνση του από τα νότια προς τα βόρεια, ενώ η ασβεστολιθικού χαρακτήρα λεκάνη απορροής του έχει έκταση 149 τ.χλμ. Η ροή του είναι συνεχής, με εξαίρεση τα τελευταία έξι χιλιόμετρα, κοντά στις εκβολές, κατά τα οποία συνήθως η κοίτη είναι άνυδρη κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου. Ο Κράθις περνάει μέσα από τα περίφημα Κλουκινοχώρια (Ζαρούχλα, Αγία Βαρβάρα, Σόλο, Περιστέρα, Μεσορούγι και Βουνάκι) και εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο. Στα ανατολικά του δέλτα τού βρίσκονται τα Συλιβαινιώτικα και στα δυτικά τα Ποροβίτσιανα, δύο οικισμοί στους οποίους έχουν δημιουργηθεί όμορφες παραλίες με βότσαλα που προέρχονται από τις προσχώσεις του ποταμού. Τον Μάρτιο του 1913 τα νερά του Κράθη προκάλεσαν μια μεγάλη κατολίσθηση που έφραξε την κοίτη του ποταμού, δημιουργώντας έτσι τη Λίμνη Τσιβλού που ακόμα και σήμερα βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα δυτικά της κοίτης.

Το ποτάμι κατεβαίνει από τα ψηλά στα χαμηλά διασχίζοντας έτσι περιοχές με διαφορετική βλάστηση. Στα ψηλά επικρατούν δάση με μαυρόπευκα, έλατα και χαλέπιο πεύκη και κατεβαίνοντας εμφανίζονται κουμαριές, πουρνάρια και θάμνοι της μεσογειακής βλάστησης. Τα παρόχθια δάση αποτελούνται από διάφορες ιτιές, πλατάνια, αγριοπλάτανους, λεύκες και πικροδάφνες. Σε όλη τη πορεία του ποταμού φυτρώνουν διάφορα σπάνια και όμορφα λουλούδια. Από αυτά ξεχωρίζουν το αγριόσκορδο Allium achaium, η κενταύρια Centaurea achaia achaia, ο Echinops sphaerocephalus taygeteus, η Euphrasia salisburgensis, το Teucrium polium capitatum, το κολχικό Colchicum peloponnesiacum, το αγριογαρύφαλλο Dianthus viscidus, η Consolida ajacis, ο Carduus tmoleus cronius, το Cirsium candelabrum, ο Echinops ritro ritro, το κυκλάμινο Cyclamen repandum peloponnesiacum, το Hypericum vesiculosum, ο Stachys parolinii και οι ορχιδέες Cephalanthera longifolia, Spiranthes spiralis, Dactylorhiza saccifera, Gymnadenia conopsea, Serapias bergonii, Ophrys delphinensis, O. spruneri, κ.ά. Είναι σημαντικό ότι στις όχθες του ποταμού φυτρώνει και η ορχιδέα Dactylorhiza iberica που συνήθως απαντάται στη Πίνδο.

Η περιοχή είναι σημαντικός τόπος για την ορνιθοπανίδα. Εδώ μπορεί κανείς να παρατηρήσει ταυτόχρονα διάφορα είδη που συχνάζουν σε ποτάμια, αλλά και πολλά πουλιά του δάσους. Συχνά στις όχθες σταθμεύουν σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες και κορμοράνοι. Από τα αρπακτικά στην περιοχή απαντώνται φιδαετοί, γερακίνες, πετρίτες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, μπούφοι, κουκουβάγιες, χουχουριστές, κ.ά. Άλλα πουλιά της περιοχής είναι η αλκυόνη, η κιστικόλη, το ψευταηδόνι, η σταχτοσουσουράδα, ο καλόγερος, η γαλαζοπαπαδίτσα, η ελατοπαπαδίτσα, η τσίχλα, το τρυγόνι, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο δεντροφυλλοσκόπος, ο πυρροβασιλίσκος, ο δεντροτσοπανάκος, ο αετομάχος, η κίσσα, η καρδερίνα, ο φλώρος, το σκαρθάκι, ο κοκκοθραύστης, το σιρλοτσίχλονο, το φανέτο και το βουνοτσίχλονο. Στην γύρω περιοχή έχει αναφερθεί και η παρουσία τεσσάρων ειδών δρυοκολάπτη: πράσινος δρυοκολάπτης, μεσαίος δρυοκολάπτης, νανοδρυοκολάπτης και λευκονώτης δρυοκολάπτης.

Στον Κράθη ζούνε διάφορα αμφίβια, όπως γραικοβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι, δεντροβάτραχοι, πρασινόφρυνοι, φρύνοι και σαλαμάνδρες. Από τα ερπετά εδώ ζουν τρανόσαυρες, πελοποννησιακές γουστέρες, ποταμοχελώνες, κρασπεδωτές χελώνες, μεσογειακές χελώνες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, δεντρογαλιές, σαΐτες, σπιτόφιδα και οχιές. Πολύ σημαντική για την περιοχή είναι η σποραδική παρουσία του, πολύ σπάνιου πλέον, τσακαλιού. Από τα υπόλοιπα θηλαστικά ξεχωρίζει η παρουσία της βίδρας, ενώ υπάρχουν και αλεπούδες, ασβοί, νυφίτσες, λαγοί, κουνάβια και σκαντζόχοιροι. Σημαντική είναι επίσης η παρουσία των μικρών τρωκτικών: δεντρομυωξοί, βουνομυωξοί και σπάνιοι νανοκρικέτοι ζούνε στο κοντινό δάσος. Η ιχθυοπανίδα του ποταμού περιλαμβάνει τον πελοποννησιακό ποταμοκέφαλο (Squalius peloponensis), την ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis), το χέλι (Anguilla anguilla), την αμερικανική πέστροφα (Oncorhynchus mykiss) και τον ενδημικό και σπάνιο στυμφαλικό πελασγό (Pelasgus stymphalicus).