Το μικρό αλλά περήφανο νησί της ελληνικής εσχατιάς, που έχει συνδεθεί με την θαυμαστή ιστορία της ακρίτισσας Δέσποινας Αχλαδιώτη, διακρίνεται για την παρουσία μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας χλωρίδας. Η Ρω διατηρεί ένα μέρος της αρχαίας ονομασίας της που ήταν νήσος Ρώγη ή νήσος Ρόπη. Η αρχαία λέξη «ρώγη» σήμαινε ρωγμές, συντρίμια, κάτι που αποτυπώνεται στην άγρια βραχώδη ακτογραμμή του νησιού. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο, μετά την Μεγίστη, από τα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου. Βρίσκετε 3 ναυτικά μίλια νοτιότερα από τις ακτές της Λυκίας και 2,8 ναυτικά μίλια δυτικά της Μεγίστης. Το μέγεθος του νησιού φτάνει το 1,5 τ.χλμ. και το μήκος της ακτογραμμής τα 8,8 χλμ. Το σχήμα της Ρω είναι επιμήκες με δύο χαρακτηριστικούς όρμους, του Αγίου Γεωργίου στα βόρεια και του Φραγκολημνιώνα στα νότια, ενώ στα ανατολικά της βρίσκονται οι βραχονησίδες Τραγονέρα και Σαβούρα. Πρόκειται για ένα βραχώδες, κακοτράχαλο νησί που αποτελείται από ασβεστόλιθους και μόνο σε τρία σημεία δημιουργούνται μικρά αργιλώδη ανοίγματα. Στο ψηλότερο σημείο του νησιού στέκεται ένα φρούριο που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ., το οποίο υπήρξε ένα από τα ανατολικότερα παρατηρητήρια της Αρχαίας Ρόδου. Το φρούριο χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό σε όλους τους αιώνες που ακολούθησαν, καθώς η περιοχή βρίσκεται πάνω σε ένα από τα παλαιότερα θαλάσσια περάσματα της Μεσογείου. Στα νεότερα χρόνια η κορυφή με τα ερείπια ονομάστηκε το «Κάστρο του Κατσώνη» με τον θρύλο να λέει ότι χρησιμοποιήθηκε από τον μεγάλο στρατιωτικό του απελευθερωτικού κινήματος του 1787 ως ορμητήριο στις ναυτικές εκστρατίες του ενάντια στους Τούρκους. Η Ρω αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του ακριτικού ελληνισμού, καθώς εδώ έζησε μόνη της για πολλά χρόνια η Δέσποινα Αχλαδιώτη, η ξακουστή Κυρά της Ρω, που κάθε μέρα ύψωνε την ελληνική σημαία. Σήμερα στο νησί βρίσκεται το μνημείο της περήφανης γερόντισσας και ένα μικρό στρατόπεδο. Η Ρω είναι ένας τόπος που δεν έχει εξερευνηθεί επαρκώς, ενώ διακρίνεται για την παρουσία μερικών εξαιρετικά σπάνιων ειδών της χλωρίδας.

Η βλάστηση του νησιού αποτελείται από πυκνά φρύγανα και θάμνους στα οποία πρωταγωνιστούν τα σκίνα, οι αγριελιές, τα βρωμοκλάδια, οι σπαραγγιές, οι κάππαρες, τα θυμάρια, οι θάμνοι του είδους Genista acanthoclada και η γαλατσίδα του είδους Euphorbia dendroides που εδώ απαντάται σε ιδιαίτερα μεγάλα άτομα με δενδρώδη μορφή. Στην Ρω βρίσκονται μερικά από τα σπανιότερα φυτά της Ελλάδας με κορυφαία το ενδημικό είδος του νησιού, την καμπανούλα Campanula kastelloriziana, την όμορφη Veronica stamatiadae που συναντάται μόνο εδώ και σε μια περιοχή της Τουρκίας, την σπάνια Scrophularia pinardii και το Galium pseudocapitatum. Άλλα ενδιαφέροντα και σπάνια είδη του νησιού είναι η Arenaria luschanii, το Galium dumosum, ο φλώμος Phlomis bourgaei, το Asplenium bourgaei, η Aristolochia parvifolia, η Inula verbascifolia subsp heterolepis, η Isatis lusitanica, η Rosularia globulariifolia, η παπαρούνα Papaver gracile, η Daphne gnidioides και ο Alopecurus utriculatus subsp anthoxanthoides. Η βλάστηση συμπληρώνεται με είδη, όπως το Polypodium cambricum, το Allium neapolitanum, το Crithmum maritimum, η Orlaya daucoides, ο Carduus argentatus, το Filago eriocephala, ο Geropogon hybridus, η Lamyropsis cynaroides, ο Scolymus hispanicus subsp hispanicus, το Echium parviflorum, το Onosma frutescens, ο Enarthrocarpus arcuatus, η Malcolmia chia, η Arenaria leptoclados, το Cerastium glomeratum, η Spergularia bocconei, ο Astragalus hamosus, η Beta vulgaris subsp maritima, ο Convolvulus pentapetaloides, ο Convolvulus siculus, η Cuscuta palaestina, το Pisum fulvum, ο Tetragonolobus purpureus, το Trifolium petrisavii, η σιληνή Silene nocturna, η Bellevalia trifoliata, η Ajuga orientalis subsp orientalis, το Plantago cretica, το Bellium minutum, ο Hyoscyamus aureus, η Gagea graeca, η Briza maxima και ο Daucus guttatus subsp guttatus.

Η ορνιθοπανίδα της Ρω περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα είδη. Στην κορυφή βρίσκεται η συχνή παρουσία από αιγαιόγλαρους και η περιστασιακή εμφάνιση από μαυροπετρίτες που έρχονται να κυνηγήσουν από την κοντινή Μεγίστη. Είναι σημαντικό ότι στην περιοχή έχει παρατηρηθεί η παρουσία του σπάνιου ασπροπάρη. Η Ρω βρίσκεται πάνω στην εναλλακτική οδό που διαλέγουν πολλές φορές οι ασπροπάρηδες της Ευρώπης για την μετανάστευση τους στην Αφρική, η οποία κινείται παράλληλα με την νότια Τουρκία. Εδώ ζουν βραχοκιρκίνεζα και κουκουβάγιες, ενώ από τα είδη της ανοιχτής θάλασσας παρατηρούνται αρτέμηδες, μύχοι, θαλασσοκόρακες, χειμωνογλάρονα και ασημόγλαροι. Άλλα είδη που ζούνε μόνιμα ή εμφανίζονται κατά στις μεταναστεύσεις στη Ρω είναι τα ορτύκια, τα αγριοπερίστερα, τα τρυγόνια, τα γιδοβύζια, οι σταχτάρες, οι βουνοσταχτάρες, οι κορυδαλλοί, τα βραχοχελίδονα, τα σπιτοχελίδονα, τα σταβλοχελίδονα, οι λιβαδοκελάδες, οι τρυποφράχτες, οι καρβουνιάρηδες, οι σταχτοπετρόκληδες, οι ασπροκωλίνες, οι γαλαζοκότσυφες, οι μαυροσκούφηδες, οι μαυροτσιροβάκοι, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι μελωδοτσιροβάκοι, οι αιγαιοτσιροβάκοι, οι θαμνοφυλλοσκόποι, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι καλόγεροι, οι αετομάχοι, οι κοκκινοκεφαλάδες, οι καρδερίνες, τα φρυγανοτσίχλονα και οι τσιφτάδες.

Από την  άποψη της ερπετοπανίδας, λίγα πράγματα είναι γνωστά για τα ζώα που ζούνε στη Ρω, ωστόσο η θαλάσσια περιοχή αποτελεί πέρασμα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Μεσογείου για τις θαλάσσιες χελώνες καρέτα αλλά και για τις, πολύ πιο σπάνιες, πράσινες χελώνες (Chelonia mydas). Λίγα πράγματα είναι γνωστά και για τα θηλαστικά της Ρω εκτός από την σχετικά συχνή παρουσία από τα σταχτοδέλφινα στα ανοιχτά, αλλά και την σποραδική εμφάνιση της μεσογειακής φώκιας.