Το μικρό νησί των ηρώων και των καλλιτεχνών, η Ύδρα της ναυτοσύνης και του κοσμοπολιτισμού κρύβει πίσω από την γραφική ομορφιά της πόλης της, ένα μεγάλο δίκτυο από όμορφα μονοπάτια που απλώνονται σε ένα άγριο βραχώδες τοπίο. Η Ύδρα είναι νησί του Αργοσαρωνικού και απλώνεται παράλληλα με τη γη της Ερμιονίδας στη νοτιοανατολική Αργολίδα από την οποία απέχει μόλις 3,8 ναυτικά μίλια. Από τον Πειραιά, στον οποίο ανήκει διοικητικά, απέχει περίπου 40 ναυτικά μίλια. Χωρίζεται από την Πελοπόννησο από τον Κόλπο της Ύδρας στα βόρεια, ενώ στα δυτικά χωρίζεται από το κοντινό της νησί, τη νήσο Δοκό, από το στενό Πετάσι. Στα νότια, στα ανατολικά και στα δυτικά της Ύδρας ξεκινάει το μεγάλο Μυρτώο πέλαγος. Η Ύδρα αποτελεί μια βραχώδη οροσειρά σε σχήμα φύλλου ιτιάς με μήκος 20 περίπου χιλιομέτρων και πλάτος που κυμαίνεται από 1,5 εώς 5 χλμ. Η έκταση της φτάνει τα 52 τετραγωνικά χιλιόμετρα και η ακτογραμμή της απλώνεται σε 55 χιλιόμετρα. Η Ύδρα είναι ένα αρκετά βραχώδες νησί με κάθετα ασβεστολιθικά βράχια, γκρεμούς, χαράδρες, απότομες πλαγιές και απόκρημνες ακτές με ελάχιστες μικρές παραλίες που δημιουργούν ένα άγριο σκηνικό το οποίο εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Παρά το όνομα της που παραπέμπει σε ετυμολογία από την λέξη «ύδωρ», το νησί διακρίνεται για την έλλειψη του νερού και το άνυδρο τοπίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 5% με 8% του εδάφους καλύπτεται από καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Ψηλότερη κορυφή της νήσου είναι το όρος Έρως, ή Έρε όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, στα 592 μέτρα και ακολουθούν ο Πύργος (557 μ.), το Ομπόρι (518 μ.), οι Μάλιες (464 μ.) και η Γερακίνα (348 μ.). Όλα αυτά τα μικρά βουνά χωρίζονται από ρεματιές και εποχικές χειμάρρους που πολλές φορές μετά από καταιγίδες δημιουργούν πολλά προβλήματα με τον όγκο των νερών που κατεβάζουν. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της γεωγραφίας του νησιού είναι το μικρό πέλαγος με νησάκια που την περιβάλλουν. Γύρω και κοντά στην Ύδρα απλώνονται στη σειρά ο Άγιος Νικόλαος, ο Βλυχός, ο Παλαμιδάς, η Κιβωτός, το Ερημονήσι, οι Καλές, το Πετάσι, ο Ποντικός, του Τσίγκρη, τα Ερημόνησα, το Καλογεράκι, η Φώκα και η Σκινέζα. Λίγο πιο μακρυά στα νοτιοδυτικά βρίσκονται το Πλατονήσι, η Βενίζα, το Ταγάρι, το Δισάκι, το Καρτέλι, το Στρογγυλό, το Αστέρι, το Δράπι, το Τρίκερι και το Σταυρονήσι, ενώ στα δυτικά της υψώνεται εντυπωσιακά η Δοκός. Το νησί είναι ιδανικό για ημερήσιες πεζοπορικές διαδρομές και μπορεί κανείς εύκολα να περπατήσει στα όμορφα μονοπάτια που συνήθως καταλήγουν σε μοναστήρια, παλαιά εκκλησάκια και απομονωμένες μικρές παραλίες.

Τα ασβεστολιθικά βράχια που απλώνονται στο μεγαλύτερο μέρος της Ύδρας επιτρέπουν μόνο τη φρυγανώδη βλάστηση να αναπτυχθεί. Μόνο στα κεντρικά, γύρω από τη Μονή του Προφήτη Ηλία, και προς τη δυτική ακτή που φτάνει μέχρι το ακρωτήριο Μπίστι υπάρχουν δάση χαλέπιου και τραχείας πεύκης, ενώ στην ανατολική πλευρά του νησιού μέχρι το φάρο της Ζούρβας, κυριαρχεί ένα απόλυτα πέτρινο τοπίο. Τα υπόλοιπα διάσπαρτα δέντρα του νησιού περιλαμβάνουν θαμνοκυπάρισσα, αειθαλή σφενδάμια, αγριελιές, φυλλίκια, αγριογκορτσιές, χαρουπιές, πουρνάρια, σκίνα και κοκκορεβυθιές. Στις ρεματιές υπάρχουν πικροδάφνες και η βλάστηση συμπληρώνεται από εφέδρες, σπαραγγιές, ασφόδελους, φραγκοσυκιές, κάππαρες, λαδανιές, ρείκια, γαλατσίδες, ασπάλαθους, αφάνες, σπάρτα, λεβάντες, θρούμπια και θυμάρια. Εντούτοις στην Ύδρα φυτρώνουν πολλά αξιόλογα φυτά, ενώ τα κάθετα βράχια που παρουσιάζουν πολλά χλωριδικά «διαμαντάκια» δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Στην κορυφή της χλωρίδας του νησιού βρίσκεται η ενδημική φριτιλάρια του είδους Fritillaria rhodocanakis subsp rhodocanakis, για πολλούς η ομορφότερη φριτιλάρια της Ελλάδας. Τα πιο σπάνια φυτά του νησιού είναι οι καμπανούλες Campanula anchusiflora, Campanula drabifolia και Campanula saxatilis subsp cytherea, ο Stachys swainsonii subsp argolica, ο αγριομενεξές Malcolmia graeca subsp hydraea, η Inula verbascifolia subsp methanaea και οι σιληνές Silene corinthiaca και Silene spinescens. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι το Elaeoselinum asclepium subsp asclepium, η Lactuca acanthifolia, ο κρόκος Crocus tournefortii, το Erysimum graecum, ο Lamyropsis cynaroides, το Ptilostemon gnaphaloides subsp pseudofruticosus, η Anchusa aegyptiaca, το Symphytum creticum, η παπαρούνα Papaver somniferum subsp somniferum, ο Enarthrocarpus arcuatus, η Erucaria hispanica, το Ornithogalum prasinantherum και το Teucrium brevifolium. Η χλωρίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως η Cosentinia vellea, το αγριόσκορδο Allium cupani subsp cupani, το Bunium ferulaceum, το Bupleurum gracile, το Crithmum maritimum, ο Daucus involucratus, το Eryngium maritimum, το Hellenocarum multiflorum, η Malabaila aurea, ο Asteriscus aquaticus, η Carlina corymbosa subsp graeca, το Cichorium spinosum, η Crepis dioscoridis, το Onopordum tauricum, η Anchusa azurea, το Cynoglossum creticum, το Echium parviflorum, η Brassica cretica subsp aegaea, η Malcolmia graeca subsp graeca, η Matthiola sinuata, η Paronychia macrosepala, η Silene sedoides, η Spergularia diandra, το Sedum litoreum, η Bryonia cretica, ο Lathyrus articulatus, η Drimia numidica, το Hypericum triquetrifolium, ο κρόκος Crocus cancellatus subsp mazziaricus, η γλαδιόλα Gladiolus italicus, η Malva unguiculata, το Limonium roridum, το κυκλάμινο Cyclamen graecum subsp graecum και η Nigella arvensis subsp aristata. Από τις ορχιδέες στην Ύδρα απαντώνται οι Anacamptis pyramidalis, Neotinea maculata, Orchis quadripunctata, Serapias vomeracea, Ophrys apifera, Ophrys ferrum-equinum, Ophrys cinereophila, Ophrys iricolor, Ophrys omegaifera, Ophrys heldreichii, Ophrys mycenensis, Ophrys speculum και Ophrys tenthredinifera.

Η ορνιθοπανίδα της περιοχής είναι σχετικά φτωχή καθώς δεν υπάρχουν πολλά δέντρα αλλά και αρκετό νερό και έτσι μόνο κατά τις μεταναστεύσεις εμφανίζονται περισσότερα είδη. Από τα αρπακτικά στο νησί απαντώνται σπιζαετοί, αετογερακίνες, γερακίνες, ξεφτέρια, πετρίτες, σπάνιοι μαυροπετρίτες και βραχοκιρκίνεζα. Στα λιγοστά πευκοδάση υπάρχουν γκιώνηδες και στα εγκαταλελειμμένα κτίρια ζουν αρκετές κουκουβάγιες. Στα βράχια της ακτογραμμής στέκονται άφοβοι οι θαλασσοκόρακες, λίγο πιο ανοιχτά πετούν οι αρτέμηδες και οι μαυροκέφαλοι γλάροι, ενώ κοινά είναι τα χειμωνογλάρονα. Συχνά μπορεί κανείς να παρατηρήσει από το λιμάνι τις αλκυόνες να κυνηγούν, ενώ στους θάμνους του νησιού κρύβονται πολλές νησιωτικές πέρδικες. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη όπως ορτύκια, τρυγόνια, γιδοβύζια, σταχτάρες, τσαλαπετεινοί, κορυδαλλοί, βραχοχελίδονα, σταβλοχελίδονα, σπιτοχελίδονα, ωχροκελάδες, λιβαδοκελάδες, τρυποφράχτες, καρβουνιάρηδες, σταχτοπετρόκληδες, ασπροκωλίνες, γαλαζοκότσυφες, μαυρολαίμηδες, τσίχλες, μαυροσκούφηδες, μαυροτσιροβάκοι, κοκκινοτσιροβάκοι, σπάνιοι αιγαιοτσιροβάκοι, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, φανέτα, σπίνοι, καρδερίνες, φλώροι, φρυγανοτσίχλονα και σιρλοτσίχλονα.

Από την ερπετοπανίδα στην Ύδρα έχουν παρατηρηθεί κρασπεδωτές χελώνες, σαμιαμίδια, κυρτοδάκτυλοι, τρανόσαυρες, σιλιβούτια, αβλέφαροι, λιακόνια και σαπίτες. Η πανίδα των θηλαστικών είναι φτωχή και περιλαμβάνει πετροκούναβα, λαγούς, σκαντζόχοιρους και διάφορα είδη από νυχτερίδες. Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία της φώκιας στο νησί που μετά από αρκετά χρόνια έχει επανακάμψει και εμφανίζεται ακόμα και μέσα στο λιμάνι. Στις θάλασσες που απλώνονται νότια της Ύδρας απαντώνται κοινά δελφίνια, σταχτοδέλφινα, ζωνοδέλφινα, ρινοδέλφινα και φυσητήρες. Στο νησί ζει και ένα σπάνιο ενδημικό ισόποδο, το Armadillidium argolicum.