Ένα σύμπλεγμα τριών ακατοίκητων νησιών στην άκρη των Κυκλάδων, το οποίο, λόγω της σχετικής απομόνωσης, φιλοξενεί πολλά σπάνια είδη της ορνιθοπανίδας. Οι νήσοι Μάκαρες αναφέρονται και ως Μακάρες νήσοι και Μακάριοι νήσοι. Η ετυμολογία της ονομασίας τους είναι συναρπαστική, καθώς προέρχεται από τις Νήσους των Μακάρων της ελληνικής μυθολογίας, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν τόπος των «ολβίων» (ευτυχισμένων) ηρώων, οι οποίοι δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά εξακολουθούν να ζουν στα νησιά αυτά σε κατάσταση «μακαριότητας». Ο μύθος αναφέρει ότι πρόκειται για νησιά στα πέρατα του Δυτικού Ωκεανού και ήδη από την αρχαιότητα κάποιοι τα ταυτοποιούσαν με τα Κανάρια Νησιά, ενώ ο Πλίνιος έγραψε ότι τα νησιά «βρίθουν καρπών και πτηνών κάθε είδους». Μάλιστα η σύγχρονη γεωγραφία χρησιμοποιεί το όνομά «Μακαρονησία», προκειμένου να χαρακτηρίσει όλες τις συστάδες νησιών του Ατλαντικού Ωκεανού που βρίσκονται κοντά στην Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική. Η ντόπια παράδοση των Δονουσιωτών αναφέρει ότι τα νησιά πήραν το όνομα τους από τους ήχους των κυμάτων που όταν σφυροκοπούσαν στα άγρια βράχια ακουγόντουσαν σαν φωνές και τραγούδια ανθρώπων. Οι Μάκαρες βρίσκονται ακριβώς στη μέση του περάσματος μεταξύ της Νάξου και της Δονούσας. Απέχουν 4 ναυτικά μίλια από το ακρωτήριο της Μουτσούνας της Νάξου στα δυτικά και 4,6 ναυτικά μίλια από την Δονούσα στα ανατολικά. Η βορειότερη νησίδα που είναι και η μεγαλύτερη ονομάζεται Άγιος Νικόλαος (ή Αη Νικολός) και απέχει μόλις 75 μέτρα από τη νησίδα της Αγίας Παρασκευής (ή Πράσινη) στα ανατολικά. Το τρίτο νησάκι, η Στρογγύλη (ή Στρογγυλό) βρίσκεται 490 μέτρα νότια της Αγίας Παρασκευής. Ο Άγιος Νικόλαος διακρίνεται για την δαντελωτή του ακτογραμμή που φτάνει τα 7,5 χλμ. και για τις δύο πανέμορφες παραλίες του, ενώ τα άλλα δύο νησιά χαρακτηρίζονται από μία απότομη και βραχώδη ακτογραμμή. Γύρω από τα νησιά υπάρχουν ξέρες, ύφαλοι και ρηχά περάσματα που καθιστούν την προσέγγιση σχετικά επικίνδυνη. Παλαιότερα στο νησί υπήρχαν λατομεία και ακόμα σώζονται κάποια λείψανα από τα μικρά πλινθόκτιστα σπίτια των εργατών. Οι Μάκαρες είναι ένας υπέροχος τόπος, όπου πολλά είδη της ορνιθοπανίδας βρίσκουν ένα ήσυχο καταφύγιο μακριά από την ανθρώπινη όχληση, ένας τόπος όπου η αιγαιοπελαγίτικη φύση παραμένει ακόμα παρθένα. Τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει σκέψεις για την κατασκευή ανεμογεννητριών σε αυτόν τον τόσο σπάνιο και σημαντικό τόπο, κάτι που αποτελεί την απόλυτη ύβρη για το φυσικό περιβάλλον του Αιγαίου αλλά και το ήθος μας ως πολίτες αυτής της χώρας.

Η βλάστηση των νησιών είναι τυπικά μεσογειακή με είδη, όπως θαμνοκυπάρισσα, σκίνα, πουρνάρια, αγριελιές, λαδανιές, ρείκια, θρούμπια, αστοιβίδες, κάπαρες και γαλατσίδες. O Άγιος Νικόλαος διατηρεί την περισσότερη βλάστηση, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι η Στρογγύλη είναι σχεδόν γυμνή από θάμνους. Η χλωρίδα των νησιών προκαλεί έκπληξη καθώς περιλαμβάνει πολλά, σπάνια και ενδημικά είδη των Κυκλάδων που στοιβάζονται σε μια τόσο μικρή έκταση. Από αυτά σημαντικότερα είναι η Achillea aegyptiaca, η καμπανούλα Campanula reiseri, το Ornithogalum creticum, το Seseli crithmifolium, ο Daucus carota subsp drepanensis, η Scaligeria halophila, το αγριόσκορδο Allium luteolum και το αμάραντο Limonium doerfleri. Άλλα σημαντικά φυτά είναι ο Asparagus horridus, η Anthemis scopulorum, το Bellium minutum,η Scorzonera araneosa, το Hymenonema graecum, η Achillea maritima subsp maritima, η Arenaria aegaea, το Helianthemum apenninum, το Senecio leucanthemifolius και το αμάραντο Limonium palmare. Η χλωρίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως η κενταύρια Centaurea raphanina subsp mixta, ο κρίνος της θάλασσας Pancratium maritimum, το Mesembryanthemum nodiflorum, το Eryngium maritimum, η Brassica cretica subsp aegaea, ο Echinops spinosissimus subsp spinosissimus, το Onosma graeca, η Cakile maritima subsp maritima, η Malcolmia flexuosa subsp naxensis, η καμπανούλα Campanula erinus, οι σιληνές Silene vulgaris subsp macrocarpa και Silene sedoides, ο Atriplex halimus, η Salsola tragus subsp pontica, η Suaeda vera, ο Convolvulus althaeoides, η Cuscuta palaestina subsp palaestina, το Sedum litoreum, η Bryonia cretica, η Euphorbia peplus, ο Astragalus spruneri, ο Lotus cytisoides, η Medicago marina, η Frankenia pulverulenta, η Ononis ornithopodioides, η Ononis reclinata, η Drimia maritima, το Teucrium brevifolium, η Orobanche pubescens, η Scrophularia heterophylla και η ορχιδέα Anacamptis pyramidalis.

Τα νησιά είναι ένας από τους σημαντικότερους βιοτόπους των Κυκλάδων για την ορνιθοπανίδα. Στις Μάκαρες βρίσκεται μια μεγάλη αποικία από δεκάδες μαυροπετρίτες. Αυτά τα σπάνια, υπέροχα αρπακτικά πτηνά κάνουν τις φωλιές τους στα κάθετα βράχια και στα κοιλώματα των νησιών. Εδώ φωλιάζουν και πολλοί ασημόγλαροι, ενώ στα νησιά ζουν θαλασσοκόρακες, αρτέμηδες και μύχοι. Εξακριβωμένη είναι και η παρουσία του σπιζαετού στην περιοχή με συχνές παρατηρήσεις ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αλλά και του βραχοκιρκίνεζου. Η παρουσία μεγάλων αριθμών από μαυροπετρίτες εξηγείται και από το γεγονός ότι τα νησιά είναι σημαντικοί μεταναστευτικοί σταθμοί για πολλά μικροπούλια, όπως αγριοπερίστερα, κορυδαλλοί, λιβαδοκελάδες, τρυποφράχτες, σταχτάρες, ασπροκωλίνες, σταχτοπετρόκληδες, καρβουνιάρηδες, μαυρολαίμηδες, φυλλοσκόποι, μαυροτσιροβάκοι, μαυροσκούφηδες, γαλαζοκότσυφες, κοκκινοκεφαλάδες, φλώροι, καρδερίνες, φανέτα και τσιφτάδες.

Η ερπετοπανίδα των νησιών είναι φτωχή και περιλαμβάνει τρία μόνο είδη από τα οποία όμως ξεχωρίζει το σιλιβούτι των Μακάρων (Podarcis erhardii subsp makariaisi), ένα στενότοπο ενδημικό είδος σαύρας που απαντάται μόνο εδώ. Τα άλλα δύο ερπετά των νησιών είναι ο κυρτοδάκτυλος και ο έρυκας. Πολύ σημαντική είναι η παρουσία στα νησιά από μεγάλους αριθμούς αγριοκούνελων και τρωκτικών, τα οποία αποτελούν τροφή για τα πολλά αρπακτικά πουλιά. Τέλος στην περιοχή ζουν ακόμα οι μεσογειακές φώκιες, ενώ  η θαλάσσια περιοχή είναι σημαντικό πέρασμα για τα ρινοδέλφινα αλλά και τα σπάνια πλέον, ζωνοδέλφινα.