Ενας μεγάλος κάμπος απλώνεται στα σύνορα της Αττικής με τη Βοιωτία, εκεί όπου τα ατέλειωτα χωράφια διακόπτονται από ρέματα και μικρές αγροικίες δημιουργώντας έναν τυπικό βιότοπο καλλιεργειών στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη της άγριας ζωής. Ο κάμπος των Ερυθρών αποτελεί το νότιο τμήμα του μεγάλου κάμπου των Θηβών. Το μέγεθος του φτάνει τα 100 τ.χ. και απλώνεται σε μια οριζόντια λωρίδα που κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Ο κάμπος των Ερυθρών οριοθετείται στα νότια από τη ραχοκοκκαλιά του Κιθαιρώνα που συναντάει πιο ανατολικά την Πάστρα, ενώ βορινό σύνορο θεωρείται ο Ασωπός ποταμός. Στους πρόποδες του Κιθαιρώνα είναι χτισμένα και τα αρβανίτικα χωριά που διαφεντεύουν την περιοχή με την ένδοξη αρχαία ιστορία. Στο κέντρο βρίσκονται οι Ερυθρές οι οποίες ονομάζονταν παλιότερα Κριεκούκι που σημαίνει στα αρβανίτικα «κόκκινο κεφάλι». Στα ανατολικά βρίσκεται ο οικισμός Δάφνη (παλαιά ονομασία: Δαριμάρι) και στα δυτικά οι Πλαταιές (παλαιά ονομασία: Κόκλα), το Καπαρέλλι και τα Λεύκτρα (παλαιά ονομασία: Παραπούγγια). Στην περιοχή που απλώνεται ο κάμπος, τον Αύγουστο του 479 π.Χ., πήρε μέρος μία από τις πιο ένδοξες μάχες της αρχαίας Ελλάδας, όπου οι Έλληνες, αν και ήταν αριθμητικά λιγότεροι, νίκησαν ολοκληρωτικά τους Πέρσες του στρατηγού Μαρδόνιου. Σήμερα ο κάμπος καλλιεργείται παντού και εκ πρώτης όψεως φαίνεται άδειος, χωρίς ζωή. Εντούτοις στα χωράφια φυτρώνουν δεκάδες σπάνια είδη της χλωρίδας, ενώ τα ρέματα και τα καρπισμένα χωράφια σε συνδυασμό με την απουσία της ανθρώπινης παρουσίας και τη γειτνίαση του Κιθαιρώνα συγκεντρώνουν δεκάδες είδη της ορνιθοπανίδας. Μία βόλτα στον δαίδαλο από τους χωματόδρομους που χωρίζουν τα χωράφια αποτελεί μια πρώτης τάξεως εξερεύνηση για μικρούς και μεγάλους.

Ο κάμπος των Ερυθρών ενδείκνυται για την αναζήτηση ζιζανίων που πλέον σπανίζουν από όλες τις πεδινές περιοχές με καλλιέργειες της χώρας. Ζιζάνια ονομάζονται τα αυτοφυή είδη της χλωρίδας που φυτρώνουν ανάμεσα σε άλλα καλλιεργούμενα φυτά. Με τα χρόνια και μετά τη συνεχή χρήση των ζιζανιοκτόνων πολλά είδη από αυτά τα φυτά έχουν πλέον εκλείψει από πολλές περιοχές της Ελλάδας και κάποια από αυτά μάλιστα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Στα μικρά ρέματα βγαίνουν ιτιές, λεύκες, βατομουριές, τσαπουρνίες, αγριοκορομηλιές, πικραμυγδαλιές, κ.ά., ενώ στους πρόποδες του Κιθαιρώνα ξεκινάνε τα πουρνάρια και οι κουμαριές. Από τα φυτά ξεχωρίζει η παρουσία των Leontice leontopetalum, Gagea villosa, Geranium tuberosum, Linaria micrantha, Linaria simplex, Vicia narbonensis, Agrostemma githago, Consolida ajacis, Ornithogalum prasinantherum, Papaver argemone και Adonis annua. Άλλα είδη είναι το Cerastium semidecandrum, η Ficaria verna ficariiformis, ο Lathyrus cicera, η Vicia pannonica striata, η Alkanna graeca baeotica, το Allium ampeloprasum, η Asperula arvensis, η Legousia speculum-veneris, η Nigella damascena και το Galium debile.

Η περιοχή είναι ένας υπέροχος τόπος για τον ορνιθοπαρατηρητή, καθώς εδώ μπορεί να παρατηρήσει κανείς δεκάδες είδη. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε σπάνια κιρκινέζια, αλλά και γερακίνες, φιδαετοί, πετρίτες, ξεφτέρια, σαΐνια και βραχοκιρκίνεζα. Κοντά στα ερείπια των αρχαίων πόλεων και στα παλιά μικρά αγροτόσπιτα ζούνε κουκουβάγιες, γκιώνηδες και τυτούδες. Πολλά είδη της ορνιθοπανίδας έρχονται στον κάμπο για να τραφούν από τις καλλιέργειες, όπως ορτύκια, τρυγόνια και ψαρόνια. Άλλα είδη που θα συναντήσει κανείς στη περιοχή είναι οι σταρήθρες, οι κατσουλιέρηδες, οι λιβαδοκελάδες, οι τσαλαπετεινοί, οι μελισσοφάγοι, τα σταβλοχελίδονα, τα σπιτοχελίδονα, τα μιλτοχελίδονα, οι τρυποφράχτες, οι θαμνοψάλτες, οι κοκκινολαίμηδες, τα αηδόνια, οι σταχτοπετρόκληδες, οι μαυροσκούφηδες, οι μαυροτσιροβάκοι, οι υφάντρες, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι φυλλοσκόποι, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι αιγίθαλοι, οι καρδερίνες, οι τσιφτάδες, τα σκαρθάκια, οι κοκκοθραύστες, τα σιρλοτσίχλονα, οι αετομάχοι, οι κοκκινοκεφαλάδες, οι καρακάξες, οι κίσσες και οι κουρούνες.

Από την αμβίβια εδώ ζούνε πρασινόφρυνοι και δεντροβάτραχοι, ενώ η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει κρασπεδοχελώνες, αβλέφαρους, κονάκια, τρανόσαυρες, σιλιβούτια, λιακόνια, λαφιάτες, δεντρογαλιές, σαπίτες, σπιτόφιδα και οχιές. Τέλος, από τα θηλαστικά εδώ ζούνε αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες, σκαντζόχοιροι και διάφορα μικρά τρωκτικά.