Ένα «μαγικό», υποαλπικό οροπέδιο στα βόρεια σύνορα της χώρας που αποτελεί ένα ιδιαίτερα σπάνιο οικοσύστημα το οποίο φιλοξενεί πολλά σπάνια είδη της χλωρίδας. Το Ντόμπρο Πόλε, που σημαίνει «Καλή Πεδιάδα» στα σλάβικα, βρίσκεται στα σύνορα με τη ΠΓΔΜ στα βόρεια του νομού Πέλλας. Πρόκειται για έναν ενεργό τυρφώνα, τον μεγαλύτερο της Ελλάδας, που απλώνεται σχεδόν κυκλικά σε μια έκταση 3.000 στρεμμάτων και σε μια περίμετρο περίπου 5 χλμ. Το υψόμετρο του βρίσκεται στα 1.680 μέτρα, ενώ γύρω του απλώνονται κορυφογραμμές που φτάνουν μέχρι τα 1.880 μέτρα, με τις χαρακτηριστικές συνοριακές πυραμίδες στη κορφή. Το Ντόμπρο Πόλε είναι ένα οροπέδιο με υγρά λιβάδια και σφαγνώνες με τεράστιο βοτανικό και φυτογεωγραφικό ενδιαφέρον. Οι σφαγνώνες είναι κοιλότητες με στάσιμο νερό με μικρό σχετικά βάθος, που λόγω της υψηλής υγρασίας και της οξύτητας, φιλοξενούν στρώματα από βρύα και καλύπτονται από διάφορα σπάνια υδροχαρή φυτά. Για να φτάσει κανείς στο Ντόμπρο Πόλε περνάει μέσα από ένα εντυπωσιακό, παρθένο δάσος οξυάς που σταματάει λίγο πριν το οροπέδιο. Τα πετρώματα της περιοχής είναι πυριγενή. Το οροπέδιο προσφέρει μοναδική θέα, καθώς από τα ανατολικά ξεπηδά εντυπωσιακά από το δάσος, ο πέτρινος, κωνικός όγκος της Κράβιτσας, ή όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι «Αγελαδίτσα», ενώ λίγο πιο μετά υψώνεται η κορυφή του Πέτερνικ, ανάμεσα από το μικτό δάσος των Προμάχων. Στα δυτικά βρίσκονται οι κορυφές του Σοκόλ και της Κιλιντέρκα, ενώ στα νότια απλώνεται αμφιθεατρικά η πεδιάδα της Αλμωπίας. Η περιοχή υπήρξε πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ και της Βουλγαρίας. Το Ντόμπρο Πόλε συγκεντρώνει κάθε χρόνο πολλούς λάτρεις της βοτανικής, καθώς εδώ φυτρώνουν σε αφθονία είδη που δεν απαντώνται σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Τα δάση που απλώνονται γύρω από το οροπέδιο είναι από τα ομορφότερα της χώρας μας. Με κυρίαρχο είδος την οξυά, τα δάση δημιουργούν όμορφα «μπαλώματα» από μακεδονικά έλατα, πλατύφυλλες βελανιδιές, μακεδονικές βελανιδιές, άρκευθους, ίταμους, δασικά πεύκα, καστανιές, αλλά και την πολύ σπάνια για την Ελλάδα, πενταβέλονη πεύκη. Μερικά από τα θαυμαστά φυτά που ανακαλύπτει κανείς στη περιοχή είναι το εντομοφάγο Drosera anglica, η Gentianella bulgarica, η υδροχαρής βιόλα Viola palustris, η Viola voliotisii, η Genista depressa, το Geum coccineum, η Bruckenthalia spiculifolia, η Pulmonaria rubra, η Achillea chrysocoma, η Potentilla aurea chrysocraspeda, ο Ranunculus cacuminis, ο κρόκος Crocus pelistericus, η φριτιλάρια Fritillaria montana, η Gentiana punctata και οι σπάνιες ορχιδέες Dactylorhiza cordigera, D. sambucina, D. baumanniana, Coeloglossum viride, Cephalanthera rubra, Gymnadenia frivaldii, Epipactis palustris και Corallorhiza trifida.

Η ορνιθοπανίδα που ζει κοντά στο οροπέδιο περιλαμβάνει πολλά σπάνια είδη. Η περιοχή θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές για το μικρό, λευκό γύπα ασπροπάρη, που έχει εξαφανιστεί από άλλες περιοχές της χώρας μας. Από τα αρπακτικά, πάνω από το Ντόμπρο Πόλε πετάνε χρυσαετοί, φιδαετοί, σφηκιάρηδες, γερακίνες, διπλοσάινα, σαΐνια, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα, χρυσογέρακα και μπούφοι. Στα δάση και στα αλπικά απαντώνται πολλά είδη, όπως σπάνιες δασόκοτες, μαύροι δρυοκολάπτες, πευκοδρυοκολάπτες, πρασινοδρυοκολάπτες, φάσσες, σταρήθρες, χιονάδες, πυρροκότσυφες, γιδοβύζια, δεντροκελάδες, νεροκελάδες, γερακότσιχλες, χρυσοβασιλίσκοι, δεντροτσοπανάκοι, χιονοψάλτες, χιονοκότσυφες, βουνοπαπαδίτσες, λοφιοπαπαδίτσες, αιγίθαλοι, σταχτοπετρόκληδες, κοράκια, βλαχοτσίχλονα, βουνοτσίχλονα και χρυσοτσίχλονα.

 

Από τα αμφίβια και τα ερπετά, εδώ ζούνε αλπικοί τρίτωνες, λοφιοφόροι τρίτωνες, σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, γραικοβάτραχοι, σβελτοβάτραχοι, σπάνιες αμμόσαυρες, τοιχογουστέρες, γουστέρες του Ταύρου, σπιτόφιδα, στεφανοφόροι, σαΐτες, σπάνιοι αστρίτες και οχιές. Το Ντόμπρο Πόλε εξαιτίας της απομόνωσης του είναι ιδιαίτερα σημαντική περιοχή για τους λύκους. Πολλά ακόμα θαυμαστά θηλαστικά ζούνε εδώ, όπως αγριόγατοι, ζαρκάδια, αλεπούδες, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι, δασομυωξοί, δεντρομυωξοί, λαγοί και αγριόχοιροι. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα πυκνά, μεγάλα δάση της περιοχής, ιδιαίτερα προς τα ανατολικά, είναι από τις λίγες περιοχές της Ελλάδας στην οποία πιθανολογείται ότι ακόμα ζούνε οι πανέμορφοι λύγκες.