Ο Μανικιάτης είναι ένας μεγάλος σε μήκος ποταμός της Εύβοιας που στο διάβα του σχηματίζει πολλά διαφορετικά οικοσυστήματα. Ο ποταμός, που ονομάζεται και Μανικιώτικο ρέμα, διασχίζει κάθετα την ευρύτερη περιοχή του Δήμου Κύμης. Πηγάζει από τους νότιους πρόποδες του Ξηροβουνίου και εμπλουτίζεται με νερά που κατεβαίνουν από το Μαυροβούνι. Η κατεύθυνση του είναι από τα δυτικά προς τα ανατολικά, το μήκος του φτάνει περίπου τα 25 χλμ. και εκβάλλει στο Αιγαίο στη μέση της παραλίας του Στομίου. Ο ποταμός ξεκινάει από το Μαγάρεμα στα βορειοδυτικά του χωριού Κάτω Σέτα και μετατρέπεται στο ρέμα Διπόταμο λίγο πριν το χωριό Μανίκια, απ’ όπου παίρνει και την ονομασία Μανικιάτης. Εκεί βρίσκεται η κύρια πηγή του ποταμού, η πηγή Ατσιτούς. Από εκεί ο Μανικιάτης κυλάει στους νότιους πρόποδες των Κοτυλαίων (Μαυροβούνι), περνάει μέσα από ένα μικρό φαράγγι μήκους 2 χλμ. και βγαίνει στο κάμπο, διασχίζοντας τα χωριά Νεοχώρι, Κοίλι, Μονόδρυο, Μεσονήσι και Οξύλιθο πριν καταλήξει στη θάλασσα. Κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι μεγάλες υψομετρικές διαφορές, οι πολλές δολίνες και καταβόθρες και οι κλειστές κοιλάδες. Ο Μανικιάτης παρουσιάζει σημαντικές ετήσιες διακυμάνσεις εξαιτίας των βροχοπτώσεων, ενώ κατά τη διάρκεια μεγάλων νεροποντών μετατρέπεται σε ένα επικίνδυνο ποτάμι. Σε όλο του το μήκος το ποτάμι δημιουργεί πολλά και διαφορετικά οικοσυστήματα, όπως πυκνά παρόχθια δάση, κάθετα βράχια, ήρεμους κάμπους με καλλιέργειες και όμορφες εκβολές με πλούσια βλάστηση.

Η βλάστηση στις όχθες του Μανικιάτη περιλαμβάνει πλατάνια, λυγαριές, λεύκες, ασημοϊτιές, αγριοκαλαμιές, μυρτιές, πουρνάρια, κουμαριές, φιλύκια, κλιματσίδες, πικροδάφνες και θάμνους όπως ρείκια, λαδανιές, σκίνα, αρκουδόβατους, αγιοκλήματα, κ.ά. Τα δάση στις ηπειρωτικές περιοχές αποτελούνται από συστάδες χαλεπίου πεύκης, μέσα στις οποίες απαντώνται κυπαρρίσια και άρκευθοι. Στις εκβολές υπάρχει όμορφη υδρόφιλη χλωρίδα, ενώ σε πολλά σημεία του ποταμού η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που γίνεται αδιάβατη. Σημαντικά φυτά που βγαίνουν κοντά στο ρέμα και στους γύρω λόφους είναι η ενδημική καμπανούλα Campanula cymaea, η φριτιλάρια Fritillaria obliqua, η Primula sibthorrpii, η εντυπωσιακή ίριδα Iris germanica, η Achillea ligustica, το υπερικό Hypericum empetrifolium, το Ptilostemon chamaepeuce, ο Tragopodon porrifolius, ο κρόκος Crocus laevigatus, το ορνιθόγαλο Ornithogalum nutans, το Hedysarum spinosissimum, ο Hermodactylus tuberosus, η βιόλα Viola phitosiana και οι ορχιδέες Epipactis microphylla, Himantoglossum robertianum, H. caprinum, Platantera chlorantha, Limodorum abortivum, Spiranthes spirallis, Anacamptis coriophora fragrans, A. pyramidalis, Orchis quadripunctata, O.anthropophora, Neotinea commutata, Ophrys bombyliflora, O. mammosa, O.grammica, O. ferrum-equinum και O. heldreichii.

Οι εκβολές του ποταμού προσελκύουν πολλά παρυδάτια είδη. Εδώ συναντά κανείς σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, μικροτσικνιάδες, ακτίτες, κορμοράνους, φαλαρίδες, νερόκοτες πρασινοκέφαλες πάπιες, ποταμοσφυριχτές, καλαμοκανάδες, θαλασσοσφυριχτές, αλκυόνες, κ.ά. Η ακτογραμμή είναι πέρασμα για χειμωνογλάρονα, νανογλάρονα και ποταμογλάρονα. Στις πυκνές καλαμιές συναντά κανείς διάφορα μικροπούλια, όπως κιστικόλες, μαυρολαίμηδες, νεροκελάδες, κιτρινοσουσουράδες, αηδόνια και διάφορες ποταμίδες, ενώ πιο ψηλά δίπλα από τα χωράφια που συνορεύουν με το ρέμα και στους λόφους, πετάνε γερακίνες, ξεφτέρια, βραχοκιρκίνεζα και κουκουβάγιες. Το καλοκαίρι στην περιοχή εμφανίζονται οι σπάνιοι μαυροπετρίτες. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως γκιώνηδες, τσαλαπετεινοί, μαυροσκούφηδες, μαυροτσιροβάκοι, κοκκινολαίμηδες, τσίχλες, κοτσύφια, σκαθράκια, φλώροι, μυγοχάφτες, καρδερίνες, σταβλοχελίδονα, σπιτοχελίδονα, μιλτοχελίδονα, και συκοφάγοι.

Από τα αμφίβια και τα ερπετά συναντά κανείς πρασινόφρυνους, γραικοβάτραχους, δεντροβάτραχους, κρασπεδωτές χελώνες, σαμιαμίδια, σιλιβούτια, τρανόσαυρες, νερόφιδα, εφιούς, λαφιάτες, σπιτόφιδα, δεντρογαλιές και οχιές. Η θαλάσσια περιοχή του όρμου της Κύμης και των παραλιών που απλώνονται στα νότια είναι πέρασμα για τις θαλάσσιες χελώνες καρέτα. Από τα θηλαστικά στη περιοχή απαντώνται αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες και σκατζόχοιροι. Υπάρχουν παλιότερες αναφορές για τη παρουσία της βίδρας στα ανώτερα, δυσπρόσιτα τμήματα του Μανικιάτη. Ιδιαίτερα σημαντικός βιότοπος είναι τα νερά του ποταμού εξαιτίας της παρουσίας ενός στενότοπου και κρισίμως κινδυνεύοντος ενδημικού ψαριού, της ευβοϊκής Μπριάνας (Barbus euboicus). Στην περιοχή έχει εξακριβωθεί και η παρουσία ενός ενδημικού είδους ποταμοκέφαλου (Squalius sp.  Evia), αλλά και χελιών (Anguilla anguilla). Οι βασικότερες απειλές για την επιβίωση των σπάνιων αυτών ψαριών είναι η μείωση της ποσότητας του νερού από εποχικές ανομβρίες και υπεράντλησης υδάτων για τις καλλιέργειες και η γενικότερη υποβάθμιση της ποιότητας του νερού.