Μια ορεινή και μεγάλη τεχνητή λίμνη που εντυπωσιάζει με την δαντελωτή ακτογραμμή της και που μαζί με την γύρω οργιώδη βλάστηση δημιουργεί ένα ειδυλλιακό τοπίο, προσφέροντας ζωή σε δεκάδες είδη των δασών και των λιμνών. Η λίμνη δημιουργήθηκε το 1960 και αποτελεί την υλοποίηση μιας ιδέας του στρατηγού και πρωθυπουργού Νικολάου Πλαστήρα, από το 1928, για την κατασκευή ενός φράγματος για την άρδευση και ύδρευση του θεσσαλικού κάμπου αλλά και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Παλαιότερα στη θέση της υπήρχε το περίφημο οροπέδιο της Νεβρόπολης που είχε πάρει το όνομα του από την αρχαία λέξη «νεβρός» που σημαίνει νεαρό ελάφι. Ονομάζεται επίσης και Λίμνη Ταυρωπού ή Λίμνη Μέγδοβα από τον ποταμό που την τροφοδοτεί. Βρίσκεται στα δυτικά του νομού Καρδίτσας με ένα μικρό τμήμα της νότιας όχθης να μπαίνει στον νομό Ευρυτανίας. Στα δυτικά της υψώνονται σαν τείχος τα Βόρεια Άγραφα με τις κορυφές Καζάρμα, Βουτσικάκι και Μπορλέρο και στα νότια η λίμνη καταλήγει στα βουνά των ανατολικών Αγράφων, το Σβόνι και τον Ίταμο. Στα ανατολικά ενώνεται μέσω λόφων με τον μεγάλο Καρδιτσιώτικο κάμπο και στα βόρεια κοιτάει προς το βουνό της Ιθώμης και τους δασωμένους λόφους που απλώνονται νότια του Μουζακίου. Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, καταλαμβάνοντας μια έκταση 25.200 στρεμμάτων και συγκεντρώνει έναν όγκο υδάτων που φτάνει τα 400 εκατ. κυβικά μέτρα. Κατά την διάρκεια εποχών ανομβρίας το μέγεθος της λίμνης μπορεί να περιοριστεί σχεδόν στο μισό. Η κατεύθυνση της είναι από τον βορρά προς τον νότο, το μέγιστο μήκος της φτάνει τα 14 χλμ. και το μέγιστο πλάτος τα 4 χλμ. Πρόκειται για μια λίμνη με αρκετά βαθιά νερά καθώς το μέγιστο βάθος της φτάνει τα 80 μέτρα και το μέσο τα 47 μέτρα. Το τοξοειδές φράγμα, που το ύψος του φτάνει τα 83 μέτρα και το μήκος της στέψης τα 220 μέτρα, κατασκευάστηκε πάνω στην κοίτη του Ταυρωπού (Μέγδοβα) ποταμού, παραπόταμο του Αχελώου, από τον οποίο και τροφοδείται η λίμνη. Πολλά ακόμα ρέματα της περιοχής εκβάλλουν στη λίμνη Πλαστήρα με σημαντικότερα το Μεγάλο Ποτάμι, τον Καριτσιώτη και τον Μπελάγια. Η συνολική λεκάνη απορροής της λίμνης απλώνεται σε 167 τ.χλμ. Τα πετρώματα της περιοχής αποτελούνται κυρίως από φλύσχες (ψαμμίτες και πηλούς) με λίγους διάσπαρτους ασβεστόλιθους. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της λίμνης Πλαστήρα είναι τα μοναδικά σε ομορφιά φιόρδ που διαμορφώνουν τις όχθες σε μια συνολική περίμετρο 62 χλμ. Η λίμνη Πλαστήρα αποτελεί ένα από πιο τρανά παραδείγματα αειφορικής παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση. Η παραγωγή ενέργειας, η κάλυψη των αρδευτικών αναγκών, η δημιουργία ενός τοπίου εξαιρετικής αισθητικής, η ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και η έκρηξη της βιοποικιλότητας είναι τα μεγαλύτερα οφέλη για την περιοχή.

Στην περιοχή έχουν καταγραφεί οκτώ τύποι οικοτόπων. Στις παρυφές των βουνών και ώς τα 700 μέτρα, ανάμεσα στους βοσκότοπους και τα χωράφια, απαντούν θάμνοι της μακίας βλάστησης, με κυρία είδη το πουρνάρι, το φιλλύκι, την κουμαριά, τον φράξο και την κουτσουπιά. Από τα 700 ως τα 900 μέτρα απαντώνται δάση δρυός που αποτελούνται κυρίως από πλατύφυλλες βελανιδιές και χνουδοβελανιδιές, μεικτά δάση με καστανιές, σφενδάμια, ιπποκαστανιές, κ.ά., ενώ γύρω από την λίμνη η βλάστηση περιλαμβάνει πλατάνια, σκλήθρα, ιτιές, λεύκες και φτελιές. Πιο ψηλά, και μέχρι τα 1.500 μέτρα ξεκινάει η ζώνη των κωνοφόρων με πλούσια δάση ελάτης και λίγα σημεία με μαυρόπευκα. Η χλωρίδα της γύρω περιοχής περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα είδη στα οποία ξεχωρίζει η στενότοπη, ενδημική κενταύρια Centaurea messenicolasiana που πήρε το όνομα της από το χωριό Μεσενικόλας που βρίσκεται κοντά στις βόρειες όχθες της λίμνης. Σημαντικά φυτά της περιοχής είναι ο κόκκινος κρίνος Lilium chalcedonicum, το θυμάρι Thymus dolopicus, το Cerastium decalvans subsp decalvans, η Rorippa prolifera και η Scutellaria rupestris subsp adenotricha. Άλλα είδη που συναντάει κανείς γύρω από την λίμνη είναι το αγριόσκορδο Allium phthioticum, η Filipendula vulgaris, η Lysimachia punctata, το αγριογαρύφαλλο Dianthus viscidus, το γεράνι Geranium asphodeloides subsp asphodeloides, το Erysimum cephalonicum, ο Helleborus odorus subsp cyclophyllus, η Lychnis coronaria, ο Marrubium velutinum subsp velutinum, η καμπανούλα Campanula spatulata subsp spatulata, η Consolida ajacis, η Aremonia agrimonoides subsp agrimonoides, το φλισκούνι Mentha pulegium, η Digitalis laevigata subsp graeca και οι ορχιδέες Cephalanthera rubra, Neottia nidus-avis, Platanthera chlorantha, Himantoglossum jankae, Anacamptis pyramidalis, Orchis purpurea, Orchis pinetorum και Ophrys apifera.

Από την πλευρά της ορνιθοπανίδας στη λίμνη βρίσκουν καταφύγιο πολλά παρυδάτια και μεταναστευτικά πουλιά. Παλαιότερα στην γύρω περιοχή ήταν κοινά τα όρνια και οι ασπροπάρηδες αλλά πλέον έχουν εκλείψει. Την άνοιξη καταφθάνουν στα υγρολίβαδα οι λευκοί πελαργοί, ενώ από τους ερωδιούς εδώ απαντώνται σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, κρυπτοτσικνιάδες και νυχτοκόρακες. Τα αρπακτικά αντιπροσωπεύονται από φιδαετούς, σφηκιάρηδες, τσίφτηδες, καλαμόκιρκους, χειμωνόκιρκους, γερακίνες, ξεφτέρια, σαΐνια, διπλοσάινα, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα, κιρκινέζια και δεντρογέρακα. Από τα παρυδάτια και τα υδρόβια πουλιά εδώ ζούνε πρασινοκέφαλες πάπιες, χουλιαρόπαπιες, γκισάρια, ποταμοσφυριχτές, νανοβουτηχτάρια, σκουφοβουτηχτάρια, φαλαρίδες, νερόκοτες, κορμοράνοι, κ.ά. Άλλα κοινά πουλιά της περιοχής είναι τα τρυγόνια, οι φάσσες, οι κούκοι, οι μπούφοι, οι χουχουριστές, οι κουκουβάγιες, οι γκιώνηδες, τα γιδοβύζια, οι τσαλαπετεινοί, οι αλκυόνες, οι μελισσοφάγοι, οι λευκονώτες δρυοκολάπτες, οι πευκοδρυοκολάπτες, οι πράσινοι δρυοκολάπτες, οι σταρήθρες, οι δεντροσταρήθρες, οι νεροκελάδες, τα βραχοχελίδονα, τα μιλτοχελίδονα, οι σταχτοσουσουράδες, οι τρυποφράχτες, οι θαμνοψάλτες, τα αηδόνια, τα ψευταηδόνια, οι φοινίκουροι, οι σταχτοπετρόκληδες, οι καστανολαίμηδες, οι μαυρολαίμηδες, οι τσίχλες, οι γερακότσιχλες, οι θαμνοτσιροβάκοι, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι βουνοφυλλοσκόποι, οι πυρροβασιλίσκοι, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι ελατοπαπαδίτσες, οι κλειδωνάδες, οι αιγίθαλοι, οι δεντροτσοπανάκοι, οι αετομάχοι, οι σταχτοκεφαλάδες, οι κίσσες, τα κοράκια, οι συκοφάγοι, οι χειμωνόσπινοι, τα λούγαρα, οι φλώροι, τα σκαρθάκια, τα φανέτα, οι καρδερίνες, οι σταυρομύτες, τα σιρλοτσίχλονα, τα βουνοτσίχλονα και οι τσιφτάδες.

Από τα αμφίβια εδώ ζούνε πολλά είδη, όπως σαλαμάνδρες, αλπικοί τρίτωνες, κοινοί τρίτωνες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, κιτρινομπομπίνες, δεντροβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι, σβελτοβάτραχοι και γραικοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει είδη, όπως μεσογειακές χελώνες, κρασπεδοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, τρανόσαυρες, σιλιβούτια, τοιχόσαυρες, σαύρες του Ταύρου, σταφανοφόρους, έφιους, λαφιάτες, σαπίτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, σαΐτες, λαφιάτες του Ασκληπιού, σπιτόφιδα και οχιές. Τα πυκνά δάση και τα κοντινά ψηλά βουνά προσφέρουν καταφύγιο για πολλά θαυμαστά θηλαστικά,όπως λύκους και ζαρκάδια, ενώ πιο περιστασιακή είναι η παρουσία της αρκούδας. Άλλα θηλαστικά της περιοχής είναι οι βίδρες, οι αλεπούδες, οι αγριόχοιροι, οι σκίουροι, οι ασβοί, οι νυφίτσες, τα δασοκούναβα, οι λαγοί, οι σκαντζόχοιροι, οι δεντρομυωξοί, οι δασομυωξοί και διάφορα είδη νυχτερίδων.

Η ιχθυοπανίδα της λίμνης περιλαμβάνει πολλά εισηγμένα αλλά και κάποια ενδιαφέροντα γηγενή είδη, όπως o γουλιανός (Silurus glanis), η λιάρα (Telestes pleurobipunctatus), το γλήνι (Tinca tinca), η πεταλούδα (Carassius gibelio), η πέρκα (Perca fluviatilis), το ηλιόψαρο (Lepomis gibbosus), το χέλι (Anguilla anguilla), ο κορήγωνος (Coregonus sp.), το γριβάδι (Cyprinus carpio), κ.ά. Στα νερά της λίμνης ζει και η ποταμίσια καραβίδα του είδους Astacus astacus.