Μία μικρή λιμνοθάλασσα στις ακτές της Ροδόπης η οποία παρότι αποτελεί ένα τρανταχτό δείγμα εγκατάλειψης, εξακολουθεί  να προσελκύει πολλά θαυμαστά είδη της ορνιθοπανίδας. Η λιμνοθάλασσα Προφήτη Ηλία, ή αλλιώς Αλμυρή, βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα πιο ανατολικά από τις εκβολές του ποταμού Φιλιούρη, ακριβώς δίπλα στον παραθεριστικό οικισμό του Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για την ανατολικότερη λιμνοθάλασσα της Ροδόπης. Η λιμνοθάλασσα αποτελεί στην ουσία ένα εγκαταλειμμένο ιχθυοτροφείο. Στα νερά της συμβάλλουν αποκλειστικά δύο μικρά ρέματα που έρχονται από τον μεγάλο κάμπο που απλώνεται στα βόρεια, καθώς η ένωση της με την θάλασσα έχει με τα χρόνια διακοπεί. Κατά τη διάρκεια του καλοκαίριου συνήθως ξεραίνεται, ενώ, ανάλογα με τις βροχές, το βάθος της δεν ξεπερνάει τα λίγα εκατοστά. Το μέγεθος της είναι μόλις 158 στρέμματα και η περίμετρος της φτάνει τα 1,6 χλμ. Χωρίζεται από το Θρακικό πέλαγος με μια αμμολωρίδα μήκους 700 μέτρων και πλάτους 80 μέτρων. Στα δυτικά της λιμνοθάλασσας, εκεί που βρισκόταν ο δίαυλος με τη θάλασσα υπάρχουν τα ερείπια των παλιών ιχθυοτροφείων και στα βόρεια απλώνεται ένα μικρό αλλά πυκνό πευκοδάσος. Η περιοχή προσελκύει το καλοκαίρι πολλούς παραθεριστές, αλλά με το που πέσουν οι πρώτες βροχές μέχρι και την άνοιξη αποτελεί έναν σημαντικό βιότοπο για πολλά είδη της ορνιθοπανίδας. Εξερευνώντας την λιμνοθάλασσα Προφήτη Ηλία μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει πώς οι δυνάμεις της φύσης μετατρέπουν έναν αρχικά ημιτεχνητό υγρότοπο. Μπορεί πλέον τα νερά της θάλασσας να μην μπαίνουν στη λιμνοθάλασσα, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς στη θέση τους απλώνονται όμορφοι λασπότοποι που προσελκύουν εκατοντάδες πουλιά.

Η χλωρίδα γύρω από τη λιμνοθάλασσα παρουσιάζει ενδιαφέρον εξαιτίας των διαφορετικών οικοτόπων. Εδώ συναντάει κανείς ρέματα με παρόχθια βλάστηση από υδροχαρείς ιτιές, εκβολές ρεμάτων με υδροχαρή βλάστηση, καλλιέργειες, παραθαλάσσια πευκοδάση, χέρσες εκτάσεις και πλατιές αμμολωρίδες. Μερικά από τα φυτά που συναντάει κανείς εδώ είναι το κρινάκι Pancratium maritimum, το Medicago marina, η Amophila arenaria, το Glaucium flavum, η Spergularia salina, ο Scolymus hispanicus, η Anthemis tomentosa, το Eryngium maritimum, το Ornithogalum divergens, η Salicornia perennans, το Arthrocnemum fruticosum, η Suaeda maritima, η Silene euxina, η Euphorbia peplis, το Aster tripolium, το Silybum marianum, η Matthiola tricuspidata, η Salsola tragus, η Euphorbia paralias, η Halimione portulacoides, ο Lathyrus annuus, το Geranium dissectum και η Cakile maritima.

Η μικρή λιμνοθάλασσα του Προφήτη Ηλία μαγνητίζει πολλά είδη της ορνιθοπανίδας, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του χειμώνα. Πρόκεται για έναν ιδανικό βιότοπο για πολλά παρυδάτια πουλιά που τσιμπολογούν τους μικροοργανισμούς που βρίσκονται κρυμμένοι στο λασπώδες υπόστρωμα. Από τα αρπακτικά συναντάει κανείς καλαμόκιρκους, γερακίνες, πετρίτες και ξεφτέρια και από τα νυχτόβια αρπακτικά γκιώνηδες και κουκουβάγιες. Εδώ καταφθάνουν φοινικόπτερα, σταχτοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες και χουλιαρόπαπιες. Από τα παρυδάτια συναντάει κανείς αβοκέτες, καλαμοκανάδες, στρειδοφάγους, ποταμοσφυριχτές, θαλασσοσφυριχτές, αμμοσφυριχτές, αργυροπούλια, χαλικοκυλιστές, λασποσκαλίδρες, νανοσκαλίδρες, λασπότρυγγες, δασότρυγγες, ακτίτες, κοκκινοσκέληδες, πρασινοσκέληδες, μαυρότρυγγες και μαχητές. Άλλα είδη που συναντάει κανείς είναι τα κιρκίρια, οι πρασινοκέφαλες πάπιες, οι ψαλίδες, οι βαρβάρες, τα νανογλάρονα, τα ποταμογλάρονα, οι λεπτόραμφοι γλάροι, οι αλκυόνες, τα ψευταηδόνια, οι μελισσοφάγοι, οι τρυποφράχτες, οι τσαλαπετεινοί, οι τσιφτάδες, οι σχοινοποταμίδες, οι μικρογαλιάντρες, τα ψαρόνια και τα καλαμοτσίχλονα.

Από τα αμφίβια στα ρέματα ζούνε πρασινόφρυνοι, φρύνοι, δεντροβάτραχοι και λιμνοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει είδη, όπως ποταμοχελώνες, πρασινόσαυρες, σιλιβούτια, σαύρες του Ταύρου, νερόφιδα, λιμνόφιδα, σπιτόφιδα, έρυκες και σαπίτες. Η πανίδα των θηλαστικών είναι μάλλον φτωχή και περιλαμβάνει την αλεπού, τον σκαντζόχοιρο, το πετροκούναβο, την νυφίτσα, τον τυφλοπόντικα και κάποια είδη νυχτερίδων.