Βέρμιο

Photo Gallery

 

Ένας ήρεμος ορεινός όγκος με πολλές κορυφές που δεσπόζει ανάμεσα στις πεδιάδες της κεντρικής Μακεδονίας και διακρίνεται από την παρουσία πολλών θαυμαστών ειδών της χλωρίδας και της πανίδας. Το Βέρμιο διατηρεί αυτούσια την αρχαία του ονομασία, ενώ παλαιότερα ήταν γνωστό με διάφορες τοπικές ονομασίες από τις κορυφές του, όπως Τσιανακτσί, Καρατάσι, Τούρλια, Ξηρολίβαδο και Δόξα. Το μεγαλύτερο μέρος του βουνού απλώνεται στα δυτικά του νομού Ημαθίας με τις δυτικές του πλαγιές να εισέρχονται στα ανατολικά του νομού Κοζάνης, αποτελώντας έτσι το σύνορο μεταξύ κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας. Οι βόρειοι πρόποδες του βουνού φτάνουν μέχρι την λίμνη Βεγορίτιδα, στα ανατολικά χαμηλώνει μέχρι τις πεδιάδες της Νάουσας και της Βέροιας, στα νότια χωρίζεται από τα Πιέρια όρη από τα Στενά του Αλιάκμονα και στα δυτικά απλώνεται η πεδιάδα της Εορδαίας. Η κατεύθυνση του Βέρμιου είναι από τα βόρεια προς τα νότια, το μήκος του φτάνει τα 50 χλμ., το πλάτος του τα 30 χλμ. και η έκταση του τα 254 τ.χλμ. Πρόκειται για έναν ορεινό όγκο με συνεχείς κορυφές με ήπιες πλαγιές που περίπου στο μέσο του βρίσκεται μία μεγάλη, δασωμένη κοιλάδα που χωρίζει το βουνό σε Άνω και Κάτω Βέρμιο. Η ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι ο Χαμίτης που φθάνει τα 2.065 μέτρα και ακολουθούν η Τσιανακτσί ή Τσανάκης (2.054 μ.) η Μαύρη Πέτρα (2.027 μ.), ο Τρούλος (2.016 μ.), το Παλάτι (1.895 μ.), η Αρσούμπαση (1.874 μ.), το Ξηροβούνι (1.801 μ.), η Υπαπαντή (1.770 μ.), ο Πιλάλοφος (1.749) και η Γκιώνα (1.739 μ.). Από τις κορυφές του βουνού πηγάζουν πολλά ρέματα τα οποία καταλήγουν στον Αλιάκμονα ή σε παραποτάμους του με σημαντικότερα τον Αραπίτσα, τον Τριπόταμο και τον Παλιόμυλο. Στα βορειοανατολικά του βουνού βρίσκεται το ομαλό φαράγγι του Σελιάτικου Λάκκου που καταλήγει στην πόλη της Νάουσας, ενώ γνωστά είναι τα σπήλαια της Ερμακίας και της Λευκόπετρας. Η γεωλογία του βουνού αποτελείται από σχιστόλιθο και ασβεστόλιθο με τοπικές εμφανίσεις οφιόλιθων και φλύσχη. Το Βέρμιο είναι προστατευόμενος βιότοπος Natura 2000 και διατηρεί αυτούσια μία παρθένα φύση. Το βουνό δυστυχώς απειλείται από την μαξιμαλιστική βιομηχανοποίηση των κορυφών του που θα οδηγήσει στην καταστροφή των πιο ανέγγιχτων βιοτόπων του.

Η χλωρίδα του βουνού περιλαμβάνει πάνω από 1.200 είδη. Τα βορινά και ανατολικά τμήματα είναι κατάφυτα από δάση, ενώ στα δυτικά και στα νότια είναι πιο γυμνό. Στα ψηλά απλώνονται μεγάλα οροπέδια από χορτολίβαδα που προσελκύουν εδώ και αιώνες τους Σαρακατσάνους και τους Βλάχους κτηνοτρόφους. Τα δάση του βουνού εναλλάσσονται και αποτελούνται κυρίως από οξιές, έλατα, μαυρόπευκα, καστανιές και βελανιδιές. Άλλα δέντρα που συμπληρώνουν την βλάστηση είναι τα πεύκα, τα ρόμπολα, οι ίταμοι, οι γάβροι, οι άρκευθοι, τα πλατάνια, τα πουρνάρια, τα σφενδάμια, οι κράταιγοι, και οι σορβιές. Στο Βέρμιο φυτρώνει δύο στενότοπα ενδημικά φυτά, η Isatis vermia και η Centaurea vermia. Τα πιο αξιόλογα φυτά του βουνού είναι η Dactylorhiza kalopissii subsp. kalopissii, η Aquilegia ottonis subsp. amaliae, η Campanula formanekiana, ο Stachys iva, η Cynoglottis barrelieri subsp. serpentinicola, η Achillea ageratifolia subsp. aizoon, το Allium heldreichii και η Pinguicula balcanica subsp. balcanica. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι η Achillea chrysocoma, η Arenaria conferta subsp. conferta, η Anemone nemorosa, η Centaurea pindicola, η Convallaria majalis, ο Galanthus elwesii, ο Paris quadrifolia, ο Crocus cvijicii, ο Dianthus integer subsp. minutiflorus, το Dichoropetalum oligophyllum, η Gentiana asclepiadea, η Gentiana cruciata subsp. cruciata, η Gentiana lutea, το Geum coccineum, το Aconogonon alpinum, η Antennaria dioica, η Anthyllis aurea, ο Buxus sempervirens, το Sempervivum heuffelii, το Lilium chalcedonicum, το Lilium martagon, ο Myosurus minimus, η Galeopsis bifida, η Globularia cordifolia, η Pulmonaria officinalis και η Rosa pendulina. Η χλωρίδα συμπληρώνεται, μεταξύ άλλων με τα παρακάτω είδη: Achillea holosericea, Arabis bryoides, Arabis sudetica, Asperula aristata subsp. thessala, Allium phthioticum, Aurinia corymbosa, Campanula glomerata subsp. glomerata, Campanula persicifolia, Edraianthus graminifolius subsp. graminifolius, Helichrysum plicatum, Gentiana verna subsp. balcanica, Crocus chrysanthus, Colchicum doerfleri, Scutellaria alpina, Asperula purpurea subsp. apiculata, Dianthus giganteus, Geranium macrorrhizum, Daphne mezereum subsp. mezereum, Festuca koritnicensis, Saxifraga scardica, Iris reichenbachii, Iris sintenisi subsp. sintenisii, Iberis sempervirens, Paronychia macedonica subsp. macedonica, Lysimachia punctata, Sideritis scardica, Silene radicosa, Stachys plumosa subsp. plumosa, Viola orphanidis subsp. orphanidis, Veronica orsiniana subsp. orsiniana. Πλούσια είναι η παρουσία των ορχιδεών με είδη, όπως τα Cephalanthera damasonium, Cephalanthera longifolia, Cephalanthera rubra, Epipactis palustris, Epipactis microphylla, Epipactis subclausa, Epipactis leptochila subsp. naousaensis, Epipactis helleborine, Neottia nidus-avis, Neottia ovata, Platanthera chlorantha, Coeloglossum viride, Gymnadenia conopsea, Dactylorhiza sambucina, Dactylorhiza romana, Dactylorhiza saccifera, Dactylorhiza pindica, Anacamptis morio, Orchis pallens, Orchis purpurea, Orchis mascula, Orchis simia, Himantoglossum jankae, Ophrys apifera, Ophrys oestifera, Ophrys reinhardiorum, Ophrys helenae, Ophrys hystera, Ophrys mammosa, Ophrys epirotica, Ophrys hebes και Ophrys zeusii.

Τα απέραντα δάση και οι παρθένοι βιότοποι μαγνητίζουν πολλά ενδιαφέροντα είδη της ορνιθοπανίδας. Μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν στο βουνό πετούσαν όρνια και ασπροπάρηδες. Στα λιβάδια στους πρόποδες του βουνού ζούνε οι σπάνιες καμπίσιες πέρδικες. Στα δάση απαντώνται πολλά είδη από δρυοκολάπτες, όπως ο μαύρος δρυοκολάπτης, ο πράσινος δρυοκολάπτης, ο πευκοδρυοκολάπτης, ο βαλκανικός δρυοκολάπτης, ο μεσαίος δρυοκολάπτης, ο λευκονώτης δρυοκολάπτης και ο νανοδρυοκολάπτης. Στους πρόποδες του βουνού φωλιάζουν οι μαύροι πελαργοί. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε χρυσαετοί, φιδαετοί, γερακαετοί, αετογερακίνες, γερακίνες, σφηκιάρηδες, ξεφτέρια, σαΐνια, διπλοσάινα, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα και δεντρογέρακα. Στα αλπικά απαντώνται πολλά ενδιαφέροντα είδη, όπως πετροπέρδικες, χιονάδες, χιονοψάλτες, χιονοκότσυφες, πυρροκότσυφες, κιτρινοκαλιακούδες, χιονόστρουθοι και βλαχοτσίχλονα. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη, όπως μπεκάτσες, φάσσες, τρυγόνια, κούκκοι, μπούφοι, χουχουριστές, κουκουβάγιες, γιδοβύζια, μελισσοφάγοι, σταρήθρες, δεντροσταρήθρες, τρυποφράχτες, νεροκότσυφες, θαμνοψάλτες, φοινίκουροι, γερακότσιχλες, κεδρότσιχλες, θαμνοτσιροβάκοι, δρυομυγοχάφτες, γαλαζοπαπαδίτσες, καστανοπαπαδίτσες, αιγίθαλοι, δεντροτσοπανάκοι, βουνοδεντροβάτες, αετομάχοι, κίσσες, κόρακες, συκοφάγοι, λούγαρα, φανέτα, κοκκοθραύστες, σιρλοτσίχλονα και βουνοτσίχλονα.

Τα δάση είναι γεμάτα από σαλαμάνδρες, ενώ άλλα αμφίβια που απαντώνται εδώ είναι οι μακεδονικοί τρίτωνες, οι λισσοτρίνωνες, οι κιτρινομπομπίνες, οι χωματόφρυνοι, οι πρασινόφρυνοι, οι βαλκανοβάτραχοι, οι σβελτοβάτραχοι και οι γραικοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει είδη, όπως μεσογειακές χελώνες, κρασπεδοχελώνες, τρανόσαυρες, πρασινόσαυρες, σιλιβούτια, τοιχόσαυρες, βαλκανόσαυρες, αβλέφαρους, ελληνικά κονάκια, τυφλίτες, στεφανοφόρους, αγιόφιδα, λαφιάτες του Ασκληπιού, νερόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά ξεχωρίζει η παρουσία του λαγόγυρου που στο Βέρμιο εμφανίζεται στους πιο πυκνούς του αριθμούς στην χώρα μας. Μόνιμη είναι πλέον η παρουσία της αρκούδας, ενώ κοινή είναι η παρουσία των λύκων. Άλλα είδη είναι οι αγριόγατες, τα ζαρκάδια, οι βίδρες, οι αλεπούδες, οι αγριόχοιροι, οι νυφίτσες, τα δεντροκούναβα, οι ασβοί, οι σκαντζόχοιροι, οι λαγοί, οι σκίουροι, οι δασομυωξοί, οι δεντρομυωξοί, οι βουνομυωξοί, οι ασπάλακες, οι σκαπτοποντικοί του Günther (Microtus guentheri), οι νυκτοβάτες, οι νανονυχτερίδες, οι βουνονυχτερίδες (Hypsugo savii), και οι στεπομυωτίδες (Myotis aurascens). Από τα έντομα ξεχωρίζει η παρουσία των σκαθαριών Morimus asper subsp. funereus, Rosalia alpina και Lucanus cervus και των πεταλούδων Parnassius mnemosyne, Aporia crataegi, Euchloe penia, Hamearis lucina, Thecla betulae, Tarucus balkanicus, Makulinea rebeli, Inachis io, Brenthis hecate, Boloria dia, Erebia ligea, Aphantopus hyperantus, Coenonympha arcania και Lasiommata petropolitana.

Φωτογραφίες τοπίων: Κωνσταντίνος Μάγγος
 
 
 
 

Πως θα πάτε

Το Βέρμιο προσεγγίζεται από την Νάουσα και την Βέροια οι οποίες απέχουν αντίστοιχα 525 χλμ. και 505 χλμ. από την Αθήνα και 91 χλμ. και 72 χλμ. από την Θεσσαλονίκη. Η πρόσβαση κοντά στα αλπικά είναι εύκολη. Χρειάζεται μία σχετική προσοχή τους καλοκαιρινούς μήνες στους ποιμενικούς σκύλους των κτηνοτρόφων.
 
 

Εμφάνιση στο χάρτη

πατήστε για να δείτε το σημείο στο χάρτη
(Latitude: 40.54752313925817, Longitude:21.936861843749988)
 
 

Social Networks

 

Διαβάστε επίσης

Άμπελος (Καρβούνης)

Το δασωμένο βουνό που δεσπόζει στα κεντρικά της Σάμου, παρότι έχει πληγωθεί από τις πολλές πυρκαγιές, εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από τοπία που θυμίζουν περισσότερο ένα βουνό της ηπειρωτικής και όχι της νησιώτικης Ελλάδας.

Βαρδούσια

Τα Βαρδούσια Όρη χαρακτηρίζονται από τις δεκάδες εντυπωσιακές βουνοκορφές και τα μεγάλα αλπικά λιβάδια μέσα στα οποία φυλάσσεται μία από τις πιο πλούσιες βιοποικιλότητες, από πλευράς χλωρίδας, της Ελλάδας.

Μαίναλο (Οστρακίνα)

Το ιερό βουνό του Πανός, το βουνό των μύθων και της Ελληνικής Επανάστασης διαφυλάσσει, ακόμα και στις μέρες μας, την μαγεία των πυκνών δασών και της αρχέγονης φύσης, όπως αυτή εκφράστηκε ανά τους αιώνες από τους ποιητές του κόσμου.

Όχη

Η πολυπρόσωπη Όχη είναι ένας ορεινός όγκος που αναδύεται επιβλητικά από τη θάλασσα του Αιγαίου και εντυπωσιάζει από τον μεγάλο πλούτο ενδημικής χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενεί.

 
 


 



Επιλεγμένο βίντεο

Ενημερωτικό δελτίο

Δώστε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση (email) για να εγγραφείτε και να λαμβάνετε το ενημερωτικό μας δελτίο.