Αχλαδόβουνο (Αχλάτ Τσαλ)

Photo Gallery

 

Ένα μικρό όρος που υψώνεται στο σημείο που οι νοτιότερες απολήξεις των βουνών της Ροδόπης συναντούν τις μεγάλες πεδιάδες της Θράκης, το οποίο διακρίνεται για τους πολλούς διαφορετικούς βιοτόπους που φιλοξενεί. Οι ονομασίες Αχλαδόβουνο και Αχλαδοβούνι αποτελούν μετάφραση από την παλαιότερη τουρκική ονομασία του βουνού, Αχλάτ Τσαλ ή απλά Τσαλ, η οποία χρησιμοποιείται ακόμα στην περιοχή και σημαίνει «ο τόπος της άγριας αχλαδιάς». Το Αχλαδόβουνο θεωρείται, κατά κάποιο τρόπο, η νοτιοδυτική κατάληξη της μεγάλης οροσειράς της Κούλας που απλώνεται στα βόρεια του νομού Ξάνθης. Βρίσκεται στα βορειοδυτικά της πόλης της Ξάνθης και οριοθετείται στα ανατολικά από τον ποταμό Κόσυνθο και στα δυτικά από τα περίφημα Στενά του Νέστου. Στα βόρεια συνδέεται με την Κίτρινη Κορυφή (1.425 μ.) και τα όρη του Ερύμανθου και της Χαϊντούς μέσω του περάσματος του Λυκοδρομίου και στα νότια καταλήγει στην μεγάλη πεδιάδα της Βιστονίας. Το Αχλαδόβουνο είναι ένα σχετικά ήρεμο βουνό με δασωμένες πλαγιές και γυμνά χαμηλά διάσελα και κορυφές. Η ψηλότερη κορυφή του είναι ο Άγιος Γεώργιος ή Τσάλι στα 1.415 μέτρα και ακολουθούν το Καρπούζι (1.286 μ.), η Πυραμίδα (1.170 μ.), η Γαλήνη (1.145 μ.), το Μαύρο Ίσωμα (1.093 μ.), η Μισκίν Τεπέ (973 μ.), η Καμένη Κορυφή (976 μ.) και ο Γρόνθος (928 μ.). Στα νοτιοανατολικά του βουνού και πάνω από την πόλη της Ξάνθης υψώνεται το Αυγό με την κορυφή Σταύρος Τσακίρης (665 μ.), όπου βρίσκεται και ένα φρούριο υστερορωμαϊκών χρόνων. Η γεωλογική ταυτότητα του βουνού σχηματίζεται κυρίως από κρυσταλλοσχιστώδη, πυριγενή και ασβεστολιθικά πετρώματα. Στα νότια της κορυφογραμμής απλώνεται το οροπέδιο Αχλάτ Ντερέ με τα πολλά χορτολιβαδικά πλατώματα που διακόπτουν τα βράχια και την χαμηλή βλάστηση των πουρναριών. Το σχήμα του βουνού είναι σχεδόν κωνικό, η περίμετρός του κυκλική και η έκταση που καταλαμβάνει φτάνει τα 95 τ.χλμ. Από τις κορυφές πηγάζουν πολλά μικρά ρέματα που καταλήγουν στους δύο ποταμούς που ορίζουν τα σύνορα του βουνού με σημαντικότερα το Μοσχόρεμα, του Φρίξα, του Μαυρομύτη, της Αχλάδας, το Μαυρόρεμα, του Χρύσα και του Πανοράματος. Στο Αχλαδόβουνο υπάρχουν λίγοι και δύσβατοι δασικοί δρόμοι, ενώ η γειτνίαση με την πόλη της Ξάνθης προσελκύει κάθε εποχή δεκάδες περιπατητές και ορειβάτες. Το δίκτυο των σχετικά δύσκολων μονοπατιών -λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς που φτάνει τα 1.100 μέτρα- είναι μεγάλο αν και περιορίζεται κυρίως στα ανατολικά και βόρεια του βουνού. Πρόκειται για ένα σπουδαίο τόπο εξερεύνησης, καθώς δεν υπάρχουν πολλές μελέτες για την βιοποικιλότητα της περιοχής.

Το Αχλαδόβουνο χαρακτηρίζεται από έντονες αντιθέσεις από την άποψη της βλάστησης. Τα ψηλότερα σημεία και τα διάσελα του βουνού είναι γυμνά από δέντρα και τα δάση περιορίζονται στις πλαγιές και στα χαμηλότερα υψόμετρα. Στα χαμηλά επικρατούν οι τραχείες πεύκες, τα πουρνάρια, οι γαύροι, τα παλιούρια, οι κρανιές, τα πλατάνια, τα σκλήθρα, οι ιτιές και διάφορες βελανιδιές, ενώ πιο ψηλά συναντάει κανείς είδη όπως, αγριοκυπάρισσα, καστανιές, φλαμουριές, οστρυές, φράξους, σφενδάμια, φουντουκιές και λίγες οξιές. Η χλωρίδα του βουνού περιλαμβάνει πολλά σπάνια είδη της Ροδόπης. Ξεχωρίζει η τοπική ενδημική ιτιά της Ξάνθης (Salix xanthicola) που απαντάται στους ανατολικούς πρόποδες του βουνού γύρω από τον Κόσυνθο και από τα μικρά ρέματα. Τα πιο σημαντικά φυτά της περιοχής είναι η Haberlea rhodopensis, η Saxifraga stribrnyi, το Galium rhodopeum, ο φλώμος Verbascum pseudonobile, η παιώνια Paeonia peregrina, ο Chamaecytisus austriacus subsp tommasinii, η Satureja pilosa, το αγριογαρύφαλλο Dianthus gracilis subsp xanthianus, η Paronychia cephalotes subsp thracica, ο Stachys leucoglossa, η Minuartia setacea subsp bannatica, η Asperula aristata subsp nestia, ο Rhamnus saxatilis subsp rhodopeus, το Goniolimon dalmaticum, η σιληνή Silene gigantea subsp rhodopea, το Hylotelephium telephium και η Aristolochia rotunda subsp rotunda. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι το Ferulago sylvatica subsp confusa, η Matthiola fruticulosa subsp valesiaca, η καμπανούλα Campanula rumeliana, το Sempervivum heuffelii, ο Anthyllis vulneraria subsp bulgarica, το Galium asparagifolium, η ανεμώνη Anemone nemorosa, η Silene flavescens subsp thessalonica, η Atropa bella-donna, τα βαλσαμόχορτα Hypericum montbretii και Hypericum cerastioides, η Orthilia secunda, η Cephalaria flava subsp flava, η Globularia bisnagarica, το αγριογαρύφαλλο Dianthus pinifolius subsp pinifolius, οι κενταύριες Centaurea cuneifolia subsp pallida και Centaurea napulifera subsp tuberosa, η ίριδα Iris reichenbachii, το γεράνι Geranium sanguineum, η Knautia orientalis, η Euphorbia seguieriana subsp niciciana, η Veronica jacquinii και οι ορχιδέες Cephalanthera rubra, Epipactis helleborine, Neottia nidus-avis, Neottia ovata, Platanthera chlorantha, Himantoglossum jankae, Dactylorhiza saccifera, Limodorum abortivum, Anacamptis morio, Orchis purpurea, Ophrys mammosa, Ophrys apifera και Ophrys oestrifera.

Τα πυκνά δάση, οι γυμνές κορυφές και η γειτνίαση με τα μεγάλα ποτάμια προσελκύουν και πολλά είδη της ορνιθοπανίδας. Παλαιότερα στην περιοχή φωλιάζαν όρνια και ασπροπάρηδες. Από τα αρπακτικά στο Αχλαδοβούνι απαντώνται χρυσαετοί, φιδαετοί, σφηκιάρηδες, αετογερακίνες, γερακίνες, σαΐνια, διπλοσάινα, ξεφτέρια, πετρίτες, δεντρογέρακα και βραχοκιρκίνεζα. Στο δάσος ζούνε πολλά είδη από δρυοκολάπτες, όπως μαύροι, πράσινοι, βαλκανικοί, μεσαίοι και λευκονώτες. Άλλα είδη της περιοχής είναι ο μαυροπελαργός, ο λευκός πελαργός, η πετροπέρδικα, η φάσσα, το τρυγόνι, ο κούκος, ο μπούφος, ο χουχουριστής, η κουκουβάγια, το γιδοβύζι, η βουνοσταχτάρα, ο μελισσοφάγος, η χαλκοκουρούνα, η σταρήθρα, η δεντροσταρήθρα, το μιλτοχελίδονο, η νεροκελάδα, ο τρυποφράχτης, ο νεροκότσυφας, ο θαμνοψάλτης, το αηδόνι, ο κοκκινολαίμης, ο σταχτοπετρόκλης, ο πυρροκότσυφας, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, ο μελωδοτσιροβάκος, ο μαυρομυγοχάφτης, η γαλαζοπαπαδίτσα, η καστανοπαπαδίτσα, ο αιγίθαλος, ο δεντροτσοπανάκος, ο αετομάχος, η κίσσα, η κάργια, ο κόρακας, ο δεντροσπουργίτης, ο χειμωνόσπινος, το φανέτο, το λούγαρο, ο πύρρουλας, ο κοκκοθραύστης, το βλαχοτσίχλονο, το χρυσοτσίχλονο, το βουνοτσίχλονο, το σιρλοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

Τα αμφίβια περιλαμβάνουν σαλαμάνδρες, ανατολικούς χτενοτρίτωνες, φρύνους, πρασινόφρυνους, κιτρινομπομπίνες, δεντροβάτραχους, πηδοβάτραχους και γραικοβάτραχους. Η ερπετοπανίδα του βουνού αποτελείται από γραικοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, κονάκια, πρασινόσαυρες, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαύρες του Ταύρου, τυφλίτες, σπιτόφιδα, στεφανοφόρους, εφιούς, θρακικούς λαφιάτες, σαπίτες, σαΐτες και οχιές. Από τα θηλαστικά στο Αχλαδοβούνι ακόμα εμφανίζονται περιστασιακά οι λύκοι, ενώ στα δάση του βουνού ζούνε αρκετά ζαρκάδια.  Άλλα είδη είναι οι αγριόγατες, οι βίδρες, οι αγριόχοιροι, οι αλεπούδες, τα δασοκούναβα, οι ασβοί, οι νυφίτσες, οι σκίουροι, οι δασομυωξοί, οι λαγοί και διάφορα είδη τρωκτικών και νυχτερίδων. Στην περιοχή απαντώνται και κάποια κοπάδια από άγρια άλογα που προέρχονται από παλαιότερες απελευθερώσεις.
 
 

Πως θα πάτε

Σημείο αφετηρίας για τις εξορμήσεις σας στο Αχλαδόβουνο είναι η πόλη της Ξάνθης, ενώ και η όμορφη Σταυρούπολη κοντά στις όχθες του Νέστου αποτελεί μια διαφορετική επιλογή για όσους δεν θέλουν να μείνουν στην πρωτεύουσα του νομού. Ο κύριος, αλλά στενός, δρόμος που ανεβαίνει στο βουνό ξεκινάει από τα Κομνηνά στις δυτικές πλαγιές του βουνού. Μπορεί ο όγκος του βουνού να μην προκαλεί το δέος αλλά τα μονοπάτια που φτάνουν στις κορυφές είναι αρκετά κουραστικά στην ανάβαση.
 
 

Εμφάνιση στο χάρτη

πατήστε για να δείτε το σημείο στο χάρτη
(Latitude: 41.1787154084757, Longitude:24.778372616455044)
 
 

Social Networks

 

Διαβάστε επίσης

Τζένα

Το ανατολικότερο βουνό του ορεινού συμπλέγματος που ορίζει τα σύνορα της χώρας μας στο νομό Πέλλας διακρίνεται για τα πλούσια δάση και τα μεγάλες αλπικές εκτάσεις που φιλοξενούν πολλά θαυμαστά είδη της πανίδας και της χλωρίδας.

Αττάβυρος

Ο μεγάλος ορεινός όγκος της Ρόδου, αν και διαχρονικά έχει δεινοπαθήσει από τις πυρκαγιές και την υπερβόσκηση, εξακολουθεί να προσφέρει μοναδικές εμπειρίες εξερεύνησης και ανακάλυψης.

Πάικο

Το ήρεμο Πάικο, με τα πυκνά του δάση, στέκεται στη μέση της Μακεδονίας ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους των συνόρων μας και τους ατέλειωτους κάμπους που ξεκινούν στους πρόποδες του.

Κιθαιρώνας

Το βουνό του Θηβαϊκού κύκλου και της λατρεία του θεού Διονύσου, ο μυθικός Κιθαιρώνας ορθώνεται περήφανα από τη θάλασσα του Κορινθιακού, εντυπωσιάζοντας με τα πυκνά του πευκοδάση και τον πλούτο της σπάνιας χλωρίδας του.

 
 


 



Επιλεγμένο βίντεο

Ενημερωτικό δελτίο

Δώστε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση (email) για να εγγραφείτε και να λαμβάνετε το ενημερωτικό μας δελτίο.