Ταΰγετος

Photo Gallery

 

Η επιβλητική οροσειρά του Ταΰγετου που δεσπόζει στην νότια Πελοπόννησο διακρίνεται από πολλές κορυφογραμμές, δασωμένες πλαγιές, λόγγους, φαράγγια και ένα πλήθος οικοτόπων που είναι γεμάτοι από ιδιαίτερα σπάνια φυτά. Ο Ταΰγετος πήρε το όνομα του από την κόρη του Άτλαντα, νύμφη Ταϋγέτη, που για να γλιτώσει από τον πόθο του Δία, έπεσε από ένα μεγάλο γκρεμό του βουνού. Ο Όμηρος τον αποκαλούσε «περιμήκειον», η βυζαντινή ονομασία ήταν Πενταδάκτυλος εξαιτίας των πέντε ψηλών κορυφών που δεσπόζουν στα κεντρικά της οροσειράς, κατά την Φραγκοκρατία ονομαζόταν Ζυγός του Μελιγού και οι παλιότεροι Μανιάτες τον έλεγαν Μακρυνό Ηλία. Πρόκειται για το μεγαλύτερο βουνό της Πελοποννήσου και ένα από τα μεγαλύτερα βουνά της Ελλάδας με μήκος 115 χλμ., πλάτος 30 χλμ. και κατεύθυνση από βορρά προς νότο που δημιουργεί ουσιαστικά το μεσαίο πόδι της Πελοποννήσου. Χωρίζεται σε δύο επιμέρους οροσειρές, τον Βόρειο Ταΰγετο, ή αλλιώς Ξεροβούνα και τον Κεντρικό Ταΰγετο, ενώ κάποιοι θεωρούν και τον Σαγγιά της Μάνης ένα νότιο παρακλάδι που ανήκει στον Ταΰγετο. Ο κύριος όγκος του βουνού σηκώνεται σαν ένα γιγάντιο τείχος στα σύνορα των νομών Λακωνίας και Μεσσηνίας με ένα μικρό τμήμα του στα βόρεια να μπαίνει στην Αρκαδία. Στα ανατολικά κυλάει ο ποταμός Ευρώτας που χωρίζει το βουνό με τον Πάρνωνα, στα δυτικά καταλήγει στην μεγάλη πεδιάδα της Μεσσηνίας, στα βόρεια ενώνεται με τα αρκαδικά βουνά μέσω της λεκάνης της Μεγαλόπολης και στα νότια καταλήγει στην χερσόνησο της Μάνης και αγκαλιάζεται από τον Μεσσηνιακό και τον Λακωνικό κόλπο. Ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι ο Προφήτης Ηλίας ή Αγιολιάς στα 2.404 μέτρα, ενώ άλλες μεγάλες κορυφές είναι το Σιδηρόκαστρο (2.228 μ.), το Χαλασμένο Βουνό (2.204 μ.), το Βασιλικό Βουνό (2.100 μ.), τα Γούπατα (2.031 μ.), το Σπανάκι (2.024 μ.), η Νεραϊδοβούνα (2.020 μ.) και το Κουφοβούνι (1.850 μ.). Οι αρχαίοι αποκαλούσαν την ψηλότερη κορυφή του Προφήτη Ηλία, Ταλετόν και την θεωρούσαν ιερή τοποθεσία του Ήλιου. Ο Ταΰγετος αποτελείται κυρίως από πλακώδεις ασβεστόλιθους, ενώ στα ανατολικά εμφανίζονται σχιστόλιθοι, δολομίτες και φυλλίτες. Χαρακτηριστική είναι η περίφημη χαράδρα Λαγκάδα, τα αναρίθμητα φαράγγια με σημαντικότερα του Ριντόμου, του Βυρού, της Κοσκάρακας και της Βαρδουνιάς καθώς και τα πολλά σπήλαια με πιο αξιόλογα την Νεραϊδοσπηλιά, της Κοτούλας, του Διρού και το σπηλαιοβάραθρο του Καιάδα. Ο Ταΰγετος αποτέλεσε ιστορικά καταφύγιο κατατρεγμένων κάτι που αποδεικνύεται από τα δεκάδες ασκηταριά και κατοικημένα σπήλαια του βουνού. Οι κορφές και τα φαράγγια του βουνού θεωρούνται, μαζί με τον Όλυμπο και τα Λευκά Όρη, οι κορυφαίοι προορισμοί της Ελλάδας από χλωριδική άποψη και δεν είναι τυχαίο ότι αποτελούν πόλο έλξης για τους δεκάδες βοτανολόγους και φυσιοδίφες εδώ και πολλά χρόνια.
 
Στον Ταΰγετο μπορεί να διακρίνει κανείς μια μεγάλη ποικιλία βλάστησης. Στα χαμηλά υψόμετρα κυριαρχεί η μεσογειακή βλάστηση με πουρνάρια, σχίνα, θυμάρια, αστοίβες, φλώμους, ασφάκες, λαδανιές, ρείκια, αγριελιές, κ.ά. Η ημιορεινή ζώνη χαρακτηρίζεται από είδη όπως κουμαριές, σφενδάμια, γάβροι, καστανιές, βελανιδιές, πλατάνια και λίγο πιο ψηλά κυριαρχούν τα δάση κωνοφόρων από κεφαλληνιακή ελάτη και μαυρόπευκα. Στα πιο ψηλά σημεία απλώνεται η αλπική ζώνη που αποτελείται από δεκάδες μικρά φυτά προσαρμοσμένα στις σκληρές συνθήκες. Οι δυτικές πλαγιές είναι πιο δασωμένες καθώς κατακρατούν τους νοτιοδυτικούς ανέμους ενώ οι ανατολικές χαρακτηρίζονται από απότομες χαράδρες με ρέματα που τα νερά τους καταλήγουν στον ποταμό Ευρώτα. Το βουνό, ιδιαίτερα στα ψηλότερα σημεία, διακρίνεται από δεκάδες σπάνια φυτά, πολλά από τα οποία είναι στενότοπα ενδημικά. Ο κατάλογος με τα σπάνια αυτά είδη είναι τεράστιος, ενώ στο βουνό φυτρώνουν περισσότερα από 1.250 είδη. Τα τοπικά ενδημικά του βουνού είναι η Jurinea taygetea, η Aquilegia ottonis subsp taygetea, το Aethionema carlsbergii, ο Astragalus taygeteus, η καμπανούλα Campanula papillosa, οι σιληνές Silene taygetea και Silene echinosperma, το Bubon arachnoideum, το γεράνι Geranium kikianum, το Halimium voldii, η Viola sfikasiana, η Draba laconica, η Lithodora zahnii, το Clinopodium taygeteum, η Phitosia crocifolia, το Onosma leptantha, ο Stachys candida και η Scilla messeniaca. Άλλα σημαντικά είδη είναι το βαλσαμόχορτο Hypericum taygeteum, η Asperula taygetea, οι καμπανούλες Campanula asperuloides, Campanula stenosiphon και Campanula radicosa, η Crepis heldreichiana, η Achillea taygetea, ο γάλανθος Galanthus reginae-olgae subsp reginae-olgae, τα κολχικά Colchicum zahnii και Colchicum pulchellum, το Alyssum taygeteum, οι κρίνοι Lilium candidum και Lilium chalcedonicum, το Origanum lirium, η φριτιλάρια Fritillaria davisii, ο Echinops sphaerocephalus subsp taygeteus, η Jacobaea ambigua subsp taygetea, η Sesleria taygetea, το Galium taygeteum, το Cyclamen rhodium subsp peloponnesiacum, ο Bolanthus laconicus, η Nepeta camphorata, η σιληνή Silene goulimyi, η Rindera graeca, τα αγριογαρύφαλλα Dianthus androsaceus και Dianthus serratifolius subsp abbreviatus, η Beta nana, η Globularia stygia, το Erysimum pusillum, η κενταύρια Centaurea laconica subsp laconica, το Hymenonema laconicum, το Verbascum acaule, η παιώνια Paeonia mascula subsp hellenica η Morina persica, η Minuartia pichleri και η Gypsophila nana. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το βουνό στα ορχιδεοειδή, καθώς στο βουνό φυτρώνουν περίπου 30 είδη, μεταξύ των οποίων η Epipactis halacsyi, η Cephalanthera longifolia, η Cephalanthera rubra, η Platanthera chlorantha, η Anacamptis boryi, η Orchis spitzelii, η Orchis simia, η Orchis pallens, η Neotinea maculata, η Dactylorhiza saccifera, η Dactylorhiza romana, η Ophrys argolica, η Orchis spruneri και η Orchis herae.

Η ορνιθοπανίδα στην ευρύτερη περιοχή του ορεινού όγκου ξεπερνάει τα 100 είδη εκ των οποίων τα μισά περίπου είναι εποχικοί επισκέπτες καθώς το βουνό αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά περάσματα στη χώρα μας. Από τα αρπακτικά εδώ ζει ο χρυσαετός, ο σπιζαετός, ο φιδαετός, ο γερακαετός, ο σφηκιάρης, η γερακίνα, το ξεφτέρι, το διπλοσάινο, ο πετρίτης, το κιρκινέζι και το βραχοκιρκίνεζο. Στα αλπικά του βουνού ζούνε σπάνια είδη, όπως η χιονάδα, ο πυρροκότσυφας, ο χιονοψάλτης, ο τοιχοδρόμος, το βλαχοτσίχλονο και η κοκκινοκαλιακούδα. Άλλα πουλιά του Ταΰγετου είναι η πετροπέρδικα, το τρυγόνι, ο γκιώνης, η κουκουβάγια, ο χουχουριστής, το γιδοβύζι, ο κούκκος, ο λευκονώτης δρυοκολάπτης, η βουνοσταχτάρα, το βραχοχελίδονο, η δεντροκελάδα, η δεντροσταρήθρα, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο καρβουνιάρης, ο σταχτοπετρόκλης, ο γαλαζοκότσυφας, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, ο μαυροσκούφης, ο πυρροβασιλίσκος, η γαλαζοπαπαδίτσα, η ελατοπαπαδίτσα, ο βραχοτσοπανάκος, ο κοκκινοκεφαλάς, η κίσσα, ο κόρακας, το φανέτο, ο φλώρος, ο σταυρομύτης, το σιρλοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

Από τα αμφίβια εδώ ζούνε σαλαμάνδρες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, δεντροβάτραχοι, γραικοβάτραχοι, σβελτοβάτραχοι και βαλκανοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει 26 είδη, από τα οποία ξεχωρίζουν κάποια ζούνε μόνο στη Πελοποννήσο και στα νησιά του Ιονίου, όπως το κεφαλλονίτικο κονάκι, η μοραϊτόσαυρα, η ελληνική σαύρα και πελοποννησιακή γουστέρα. Άλλα ερπετά είναι η μεσογειακή χελώνα, η κρασπεδοχελώνα, ο τυφλίτης, το σαμιαμίδι, ο κυρτοδάκτυλος, η τρανόσαυρα, το σιλιβούτι, ο οφιόμορος, ο λαφιάτης, η δεντρογαλιά, ο σαπίτης, το νερόφιδο, η σαΐτα, το αγιόφιδο, ο λαφιάτης του Ασκληπιού, το σπιτόφιδο και η οχιά. Από τα θηλαστικά ξεχωρίζουν τα τσακάλια που ζούνε στα πεδινά και οι βίδρες που ακόμα ζούνε σε λίγα ρυάκια του βουνού, ενώ υπάρχουν ακόμα αλεπούδες, ασβοί, πετροκούναβα, νυφίτσες, λαγοί και δεντρομυωξοί αλλά και 15 είδη νυχτερίδων. Τα αλπικά του βουνού είναι διάσημα για τα λεπιδόπτερα που εμφανίζονται στο βουνό κατά εκατομμύρια το καλοκαίρι. Από τα 100 περίπου είδη πεταλούδων ξεχωρίζουν τα Polyommatus menelaos, Turanana taygetica, Polyommatus semiargus subsp helena, Agrodiaetus pelopi και Colias aurorina subsp heldreichii, ενώ στα υποαλπικά χορτολίβαδα πετάνε πολλά πανέμορφα είδη του γένους Zygaena. Τέλος, ενδημικά του Ταΰγετου είναι το σαλιγκάρι Helicigona krueperi, το ορθόπτερο Oropodisma taygetosi και τα κολεόπτερα Ophonus taygetanus και Ophonus krueperi.
 
 
 
 

Πως θα πάτε

Η Σπάρτη απέχει από την Αθήνα 213 χλμ. Από εκεί μπορείτε να πάτε σε όποιο σημείο του βουνού θέλετε. Προτιμήστε να ανεβείτε στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Ο δρόμος φτάνει μέχρι το καταφύγιο, 12 χλμ. μετά τα Ανώγεια. Από εκεί ξεκινάτε την ανάβαση και μέσα σε 2-3 ώρες φτάνετε στην κορυφή σε ένα μονοπάτι που γύρω του φυτρώνουν δεκάδες σπάνια λουλούδια.
 
 

Εμφάνιση στο χάρτη

πατήστε για να δείτε το σημείο στο χάρτη
(Latitude: 36.9484479681433, Longitude:22.345930905029263)
 
 

Social Networks

 

Διαβάστε επίσης

Μπέλες (όρος Κερκίνη)

To δασωμένο όρος Μπέλλες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, υψώνεται απότομα σαν ένα τείχος ανάμεσα σε τρεις χώρες και περιβάλλεται από πολλούς σημαντικούς βιοτόπους της χώρας μας.

Μιτσικέλι

Ένα μικρό αλλά σημαντικό βουνό της Ηπείρου που υψώνεται ανάμεσα στους μεγαλόπρεπους ορεινούς όγκους της Βόρειας Πίνδου και καθρεφτίζεται στα ήρεμα νερά της λίμνης Παμβώτιδας.

Πάικο

Το ήρεμο Πάικο, με τα πυκνά του δάση, στέκεται στη μέση της Μακεδονίας ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους των συνόρων μας και τους ατέλειωτους κάμπους που ξεκινούν στους πρόποδες του.

Άσκιο (Σινιάτσικο)

Ένας όμορφος ορεινός όγκος στο κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας που ξεχωρίζει για την σπάνια χλωρίδα των κορυφών αλλά και την μόνιμη παρουσία στα πιο χαμηλά πολλών μεγάλων θηλαστικών.

 
 


 



Επιλεγμένο βίντεο

Ενημερωτικό δελτίο

Δώστε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση (email) για να εγγραφείτε και να λαμβάνετε το ενημερωτικό μας δελτίο.