Ένα μικρό και γοητευτικό βουνό που υψώνεται ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους της βορειοανατολικής Πελοποννήσου και εκπλήσσει με τον ιδιαίτερα σπάνιο πλούτο της χλωρίδας που φιλοξενεί. Το βουνό αναφέρεται στα «Αρκαδικά» του Παυσανία με την υπέροχη ονομασία Όρυξις. Ο Σαϊτάς έχει μοναδική γεωγραφική θέση καθώς παρότι μικρός στον όγκο του βρίσκεται πάνω στα σύνορα τεσσάρων νομών της Πελοποννήσου: Αχαΐας, Κορινθίας, Αρκαδίας και Αργολίδας. Το βουνό περιβάλλεται από πολλά διάσημα βουνά της Βόρειας Πελοποννήσου. Στα βόρεια συνορεύει με την κοιλάδα του Φενεού που το χωρίζει από την Ζήρεια και στα βορειοδυτικά ενώνεται με την κορύφη Ντουρντουβάνα του Χελμού μέσω του διάσελου της Σωτήρας. Στα ανατολικά συνεχίζει προς τον Ολίγυρτο μέσω και άλλων κορυφογραμμών και στα νότια καταλήγει στα ρέματα του Τράγου και της Χελώνας και την ημιορεινή κοιλάδα που απλώνεται μεταξύ των χωριών της Χωτούσας και της Κανδήλας. Το βουνό έχει κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά με μια κορυφογραμμή μήκους 10,5 χλμ. και καλύπτει μια έκταση περίπου 52 τ.χλμ. Ψηλότερη κορυφή είναι ο ομώνυμος Σαϊτάς στα 1.814 μέτρα και ακολουθούν οι κορυφές Παπά Γούβα (1.742 μ.), Γκρεμός (1.695 μ.), Νταής (1.555 μ.), Λούτσα (1.420 μ.), Κοροβέση (1.389 μ.), Φαλκός (1.268 μ.), Καστανιά (1.248 μ.) και Σάβα (1.210 μ.). Τα βασικά πετρώματα του βουνού είναι οι ασβεστόλιθοι που ακολουθούνται από φλύσχες, ραδιόλιθους και δολομίτες. Στους βόρειους πρόποδες του Σαϊτά βρίσκονται οι διάσημες καταβόθρες του Φενεού απ’ όπου τα νερά πλημμύριζαν παλαιότερα την κοιλάδα, ενώ πλέον τα νερά του βουνού ακολουθούν υπόγεια διαδρομή κάτω από τον βουνό πριν βγουν στις πηγές του Λάδωνα που βρίσκονται στους δυτικούς πρόποδες. Στον Σαϊτά βρίσκεται και το σπηλαιοβάραθρο με τη ονομασία «Τρύπα του Κολάκ» που φτάνει τα 240 μέτρα βάθος. Πρόκειται για ένα υπέροχο βουνό για περπάτημα και αυτό γιατί διακρίνεται για τα ήρεμα μονοπάτια και τα όμορφα ελατοδάση που κυκλώνουν πολλές μικρές δολίνες μέσα στις οποίες φυτρώνουν ιδιαίτερα σπάνια είδη της ελληνικής χλωρίδας. Μέχρι πριν λίγα χρόνια το βουνό ήταν ανεξερεύνητο, καθώς βρισκόταν πάντα στη σκιά του Χελμού και της Ζήριας, αλλά πλέον στις μέρες μας προσελκύει όλο και περισσότερους λάτρεις της πεζοπορείας.

Ο Σαϊτάς είναι μια απόλαυση για όσους αγαπούν την εξερεύνηση και την ανακάλυψη εντυπωσιακών ειδών της χλωρίδας. Στα χαμηλά του βουνού υπάρχουν δάση φυλλοβόλων όπου επικρατούν τα πουρνάρια, αλλά και είδη, όπως χνουδοβελανιδιές, αγριοπλάτανοι, σφενδάμια, λεύκες, κοκκορεβυθιές, οστρυές, φράξοι, γαύροι, αφροξυλιές, κρανιές, κουτσουπιές, πλατάνια και ιτιές. Λίγο πιο ψηλά ξεκινάνε πυκνά δάση κεφαλληνιακής ελάτης, ενώ υπάρχουν και μικρές συστάδες μαύρης πεύκης που προέρχονται από αναδασώσεις. Οι κορυφές είναι γυμνές με διάσπαρτα έλατα και βουνοκυπάρισσα. Στην περιοχή έχουν καταγραφεί κοντά στα 800 είδη φυτών. Στα ορεινά πλατώματα απαντώνται δύο από τα σημαντικότερα φυτά της ελληνικής φύσης, ο υπέροχος Adonis cyllenea και η Biebersteinia orphanidis, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας. Άλλα αξιόλογα φυτά του βουνού είναι η Asperula arcadiensis, το Cirsium hypopsilum, το Erysimum pectinatum, η ίριδα Iris hellenica, η Noccaea graeca, το τσάι Sideritis clandestina subsp peloponnesiaca, η Valeriana olenaea, οι βιόλες Viola oligyrtia και Viola mercurii, ο φλώμος Verbascum cylleneum, το Marrubium velutinum subsp cylleneum, η Alkanna methanaea, οι σιληνές Silene auriculata και Silene italica subsp peloponnesiaca, ο Rhamnus sibthorpiana και ο κρόκος Crocus biflorus subsp melantherus. Άλλα ενδιαφέροντα είδη που θα συναντήσει ο εξερευνητής είναι η Achillea umbellata, το Geocaryum parnassicum, η κενταύρια Centaurea affinis subsp laconiae, ο Echinops sphaerocephalus subsp taygeteus, το Onosma erecta subsp erecta, το κολχικό Colchicum graecum, η Arabis bryoides, η Draba lacaitae, το Erysimum graecum, η φριτιλάρια Fritillaria mutabilis, η καμπανούλα Campanula topaliana subsp topaliana, η Sternbergia colchiciflora, το αγριογαρύφαλλο Dianthus biflorus, η Petrorhagia glumacea, ο κρίνος Lilium chalcedonicum, ο Astragalus angustifolius subsp erinaceus, τα γεράνια Geranium peloponesiacum και Geranium macrostylum, ο Melittis melissophyllum subsp albida, το Linum pubescens, η Pedicularis graeca, το Galium peloponnesiacum, το Biarum rhopalospadix, η Saxifraga taygetea και οι φλώμοι Verbascum daenzeri και Verbascum macrurum. Στο βουνό απαντώνται και οι ορχιδέες Cephalanthera damasonium, Cephalanthera damasonium, Cephalanthera rubra, Epipactis helleborine, Orchis mascula, Orchis pallens, Orchis simia, Ophrys mammosa και Ophrys spruneri.

Η ορνιθοπανίδα του Σαϊτά περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα είδη καθώς η απουσία του ανθρώπου από το βουνό προσφέρει ένα ιδανικό ενδιαίτημα. Από τα αρπακτικά εδώ ζούνε φιδαετοί, γερακίνες, σφηκιάρηδες, ξεφτέρια, διπλοσάινα, σαΐνια, πετρίτες και βραχοκιρκίνεζα, ενώ από τα νυχτόβια αρπακτικά απαντώνται μπούφοι, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Στα ψηλότερα σημεία ζουν πετροπέρδικες, χιονάδες, δεντροσταρήθρες, φοινίκουροι, σταχτοπετρόκληδες, φανέτα, βουνοτσίχλονα και βλαχοτσίχλονα. Άλλα είδη που παρατηρεί κανείς στο βουνό είναι οι μπεκάτσες, οι φάσσες, τα τρυγόνια, οι κούκκοι, τα γιδοβύζια, οι πράσινοι δρυοκολάπτες, οι μεσαίοι δρυοκολάπτες, οι βουνοσταχτάρες, τα βραχοχελίδονα, οι σταρήθρες, οι νεροκελάδες, οι δεντροκελάδες, οι τρυποφράχτες, οι θαμνοψάλτες, οι γαλαζοκότσυφες, οι τσίχλες, οι γερακότσιχλες, οι κοκκινοτσιροβάκοι, οι πυρροβασιλίσκοι, οι χρυσοβασιλίσκοι, οι ελατοπαπαδίτσες, οι γαλαζοπαπαδίτσες, οι κλειδωνάδες, οι αιγίθαλοι, οι βραχοτσοπανάκοι, οι αετομάχοι, οι κοκκινοκεφαλάδες, οι κίσσες, τα κοράκια, οι φλώροι, οι καρδερίνες, τα λούγαρα, τα σκαρθάκια, οι σταυρομύτες, οι κοκκοθραύστες, τα σιρλοτσίχλονα και οι τσιφτάδες.

Τα αμφίβια του βουνού περιλαμβάνουν σαλαμάνδρες, φρύνους, πρασινόφρυνους, βαλκανοβάτραχους και γραικοβάτραχους. Από την ερπετοπανίδα ξεχωρίζουν η μοραϊτόσαυρα, η ελληνική σαύρα και η πελοποννησιακή γουστέρα. Άλλα είδη είναι η μεσογειακή χελώνα, η κρασπεδοχελώνα, ο αβλέφαρος, ο τυφλίτης, η τρανόσαυρα, το σιλιβούτι, η βαλκανόσαυρα του Ιονίου, η τοιχογουστέρα, ο λαφιάτης, η δεντρογαλιά, ο σαπίτης, το νερόφιδο, η σαΐτα, το αγιόφιδο, ο λαφιάτης του Ασκληπιού, το σπιτόφιδο και η οχιά. Τα θηλαστικά αντιπροσωπεύονται από λίγα είδη, όπως αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, λαγούς και σκαντζόχοιρους, αλλά και κάποια ενδιαφέροντα τρωκτικά όπως ο νανοκρικέτος (Cricetulus migratorius) και ο δεντρομυωξός.