Ένας μικρός καταρράκτης του Χελμού που βρίσκεται σε μια περιοχή με μεγάλο φυσιολατρικό, γεωλογικό, σπηλαιολογικό και θρησκευτικό ενδιαφέρον. Ο καταρράκτης της Αναλήψεως βρίσκεται 3 χλμ. βορειότερα του χωριού Καστριά, στους δυτικούς πρόποδες του Χελμού. Δημιουργείται από το ρέμα της Λαγκάδας που κατεβαίνει από την Νεραϊδόραχη και περνάει ανάμεσα από τις κορυφές του Προφήτη Ηλία (1.630 μ.) και της Γριάς Λάκκα (1.941 μ.). Λίγο πριν το ρέμα βγει νότια του Κάμπου των Λουσών περνάει από ένα στενό φαράγγι στο οποίο βρίσκεται ο καταρράκτης που φτλανει σε ύψος τα 8 μέτρα. Στη συνέχεια το ρέμα κατεβαίνει προς τα νότια, όπου ενώνεται με τον Αροάνιο ποταμό που έρχεται από τα ανατολικά και τις πηγές του στο Πλανητέρο. Ο καταρράκτης βρίσκεται σε μια κλειστή σχισμή του βράχου, ενώ γύρω του υπάρχουν πολλά μοναδικά αξιοθέατα. Για να φτάσει κανείς εδώ πρέπει να περάσει από τον υπέροχο σπηλαιώδη ναό της Αναλήψεως, ο οποίος χτίστηκε το 1886 και ανακατασκευάστηκε το 1908. Όπως λέει η παράδοση στα βράχια του σπηλαίου όπου χτίστηκε ο ναός είχε βρεθεί από τους Καστριώτες ένα αποτύπωμα της εικόνας της Αναλήψεως. Στην απέναντι πλαγιά του ρέματος της Λαγκάδας βρίσκεται το περίφημο Σπήλαιο των Λιμνών με τις 13 εντυπωσιακές υπόγειες λίμνες του, που για πολλούς θεωρείται το ομορφότερο σπήλαιο της Ελλάδας. Κοντά βρίσκεται και η περίφημη Καλιακουδότρυπα, ένα μεγάλο σπηλαιοβαράθρο με έκταση περίπου 360 τ.μ. Αυτό που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά είναι ο ιδιαίτερα σημαντικός γεώτοπος της περιοχής. Όπως, μεταξύ αλλων,  αναφέρει και η ταμπέλα του Εθνικού Πάρκου και Γεωπάρκου Χελμού που βρίσκεται εδώ: Η περιοχή αποτελεί τμήμα κοιλάδας που δημιουργήθηκε κατά το Κατώτερο με Μέσο Πλειστόκαινο. Η ρευματική αύλακα διοχέτευε νερό από τον Χελμό προς την κλειστή λεκάνη της Πόλγης των Λουσών και καθώς η περιοχή ανυψωνόταν, η κοιλάδα γινόταν βαθύτερη. Ο καταρράκτης, τα κάθετα βράχια, τα σπήλαια και τα ημιορεινά λιβάδια φιλοξενούν έναν μεγάλο πλούτο από ζώα και φυτά και η εξερεύνηση είναι σκέτη απόλαυση.

Η βλάστηση στην περιοχή αποτελείται από μεσογειακούς θαμνώνες με κύριους εκπροσώπους τα πουρνάρια, τις χνουδοβελανιδιές, τις κουτσουπιές, τα πεύκα, τις οστρυές, τους τεράστιους κισσούς, τις ιτιές, κ.ά. Εδώ ο εξερευνητής συναντάει φυτά των κάθετων βράχων και των λιβαδιών. Από αυτά σημαντικότερα είναι τα ενδημικά είδη Asperula arcadiensis και Aurinia moreana. Άλλα είδη της περιοχής είναι η καμπανούλα Campanula topaliana subsp topaliana, το αγριόσκορδο Allium achaium, το Adiantum capillus-veneris, η κενταύρια Centaurea achaia subsp achaia, η Dactylis glomerata subsp hispanica, η Petrorhagia glumacea, η Achillea holosericea, ο Pterocephalus perennis subsp perennis, το Sedum laconicum subsp laconicum, η κενταύρια Centaurea cyanus, το Cirsium candelabrum, η Consolida ajacis, ο Echinops sphaerocephalus subsp taygeteus, το Ptilostemon afer, το Senecio rupestris, το Teucrium polium subsp capitatum και η ορχιδέα Anacamptis coriophora subsp fragrans.

Η περιοχή είναι μοναδική για την παρατήρηση πολλών ειδών της ορνιθοπανίδας. Στην κορυφή βρίσκεται η παρουσία του μπούφου, ενώ τα κάθετα βράχια είναι γεμάτα από φωλιές βραχοτσοπανάκων, βραχοχελίδονων, μιλτοχελίδονων και σπιτοχελίδονων. Άλλα είδη που μπορεί να συναντήσει κανείς είναι ο φιδαετός, η γερακίνα, το βραχοκιρκίνεζο, το ξεφτέρι, η κουκουβάγια, το ορτύκι, το τρυγόνι, το γιδοβύζι, η σταχτάρα, η βουνοσταχτάρα, η δεντροσταρήθρα, η ωχροκελάδα, η νεροκελάδα, η σταχτοσουσουράδα, ο τρυποφράχτης, ο θαμνοψάλτης, ο κοκκινολαίμης, ο κούκος, ο τσαλαπετεινός, το αηδόνι, ο σταχτοπετρόκλης, ο καρβουνιάρης, ο γαλαζοκότσυφας, η τσίχλα, ο μαυροτσιροβάκος, ο θαμνοτσιροβάκος, ο κοκκινοτσιροβάκος, ο χρυσοβασιλίσκος, ο σταχτομυγοχάφτης, η γαλαζοπαπαδίτσα, ο αιγίθαλος, ο συκοφάγος, ο αετομάχος, ο κοκκινοκεφαλάς, η κίσσα, η κάργια, η καρδερίνα, το σκαρθάκι, το φανέτο, το σιρλοτσίχλονο και ο τσιφτάς.

 

Από τα αμφίβια εδώ ζούνε σαλαμάνδρες, φρύνοι, πρασινόφρυνοι, δεντροβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι και γραικοβάτραχοι. Η ερπετοπανίδα της γύρω περιοχής είναι εξαιρετικά πλούσια και περιλαμβάνει μεσογειακές χελώνες, κρασπεδοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, σαύρες του Μωριά, γραικόσαυρες, τρανόσαυρες, πελοποννησιακές γουστέρες, βαλκανόσαυρες του Ιονίου, αβλέφαρους, στεφανοφόρους, λαφιάτες, δεντρογαλιές, σαπίτες, νερόφιδα, σαΐτες, αγιόφιδα, σπιτόφιδα και οχιές. Από τα θηλαστικά στην περιοχή έχει επανεμφανιστεί το σπάνιο τσακάλι, ενώ ζούνε ακόμη αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες, σκαντζόχοιροι, λαγοί και δασομυωξοί. Στα σπήλαια της περιοχής έχουν εντοπιστεί πέντε είδη νυχτερίδων, ενώ πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρουσία πολλών ενδιαφέροντων εντόμων, όπως οι γρύλοι Parnassiana chelmos και Poecilimon artedentatus, η ακρίδα Drymadusa dorsalis, τα σκαθάρια Calosoma sycophanta και Agapanthia cynarae, το όμορφο ενδημικό τζιτζίκι Mezammira flaveola και οι πεταλούδες Agrodiaetus pelopi, Synaphe moldavica, Zygaena viciae και Zygaena punctum.