Ο ποταμός της λήθης, ο διάσημος ποταμός της πόλης των Τρικάλων, Ληθαίος, μεταφέρει μέσα στο αστικό περιβάλλον την άγρια ζωή, θυμίζοντας σε όλους μας ποιά θα ήταν η ποιότητα των πόλεων μας αν από νωρίς είχαμε σώσει τους ποταμούς μας. Ο Ληθαίος πηγάζει από τις νότιες απολήξεις των Αντιχάσιων Ορέων, σε υψόμετρο 500 μέτρων, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης. Στη συνέχεια κατεβαίνει προς τα νότια, περνάει μεγαλόπρεπα από μέσα της και συνεχίζει την πορεία του προς τα νοτιοανατολικά όπου λίγο έξω από τα Τρίκαλα ενώνεται με τον μεγάλο Πηνειό. Στην πορεία του ενώνεται και με άλλους παραποτάμους, όπως τον Παραληθαίο στο ύψος της Περδικορράχης, και κινείται παράλληλα με το δεύτερο ποτάμι της πόλης, τον Αγιαμονιώτη. Μέσα στην πόλη, στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου το ποτάμι διαχωρίζεται σε δυο τμήματα, με την παλαιά κοίτη να κινείται παράλληλα με τον Πηνειό Ποταμό,  στον οποίο εκβάλλει κοντά στο χωριό Κλωκοτός και τη νέα κοίτη, που στην ουσία πρόκειται για μια αντιπλημμυρική τάφρο, και κινείται κάθετα προς τον Αγιαμονιώτη που στη συνέχεια εκβάλλουν μαζί πάλι στον Πηνειό. Το μήκος του είναι 36 χλμ. και η λεκάνη απορροής του καλύπτει μια επιφάνεια 35 τετρ. χιλιομέτρων. Ο ποταμός είναι γνωστός από την μυθολογία ως ο γιος της Λήθης, ενώ σύμφωνα με τον Στράβωνα η παράδοση λέει ότι κοντά στο Ληθαίο γεννήθηκε ο Ασκληπιός, ο θεός της Ιατρικής. Μια άλλη ονομασία του ποταμού είναι Τρικαλιώτης. Κυρίαρχο αξιοθέατο της πόλης των Τρικάλων, ο ποταμός συνδέει τον αστικό ιστό μέσα από δέκα όμορφες γέφυρες, οι μισές εκ των οποίων είναι για τους πεζούς. Το ποτάμι, όπως έρχεται από τα βόρεια διατηρεί αυτούσια την κοίτη του με όλη την υδροχαρή βλάστηση, ενώ μέσα στη πόλη είναι εντιχοισμένος με ωραίο τρόπο. Η βόλτα στους πεζόδρομους γύρω από το ποτάμι είναι από τις ομορφότερες βόλτες σε πόλη της Ελλάδας.

Στις όχθες του Ληθαίου συναντάει κανείς όλα τα χαρακτηριστικά είδη της παρόχθιας βλάστησης όπως λεύκες, ιτιές, φτελιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές, σκλήθρα, βρωμοξυλιές, αγριοκαλαμιές και ψαθιά. Ο καθαρισμός των οχθών μέσα στην πόλη έφερε και το φύτεμα διάφορων δέντρων, ξενικών και μη, και έτσι η βόλτα στις όχθες του Ληθαίου είναι ένα ζωντανό μουσείο όπου κανείς μπορεί να παρατηρήσει πολλά διαφορετικά είδη: καναδέζικα πλατάνια (Platanus acerifolia), ιπποκαστανιές, κερλετέριες (Koelreuteria paniculata), διάφορες ακακίες, ευκάλυπτους, σφενδάμια, φλαμουριές, προύνους (Prunus cerasifera), δάφνες, γκορτσιές, λιριόδεντρα (Liriodendron tulipifera), λιγούστρα (Ligustrum sp.), λικιδάμβαρες (Liquidambar styraciflua), κ.ά. Στην κοίτη του ποταμού επικρατεί το υδρόβιο είδος Ceratophyllum demersum. Διάφορα ακόμα φυτά που συναντάει κανείς κοντά στον Ληθαίο είναι η Ajuga chamaepitys, το Polygonum equisetiforme, το σπάνιο αγριογαρύφαλλο Dianthus leptopetalus, η Lactuca saligna, η Putoria calabrica, το Sedum dasyphyllum, ο υδροχαρής Petasites hybridus και το κυκλάμινο Cyclamen hederifolium.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα είδη τα περισσότερα από τα οποία έχουν συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία και είναι πολύ εύκολα στην παρατήρηση. Στα πιο απρόσιτα σημεία του Ληθαίου αναπαράγονται νερόκοτες, ενώ συχνά σταθμεύουν εδώ σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες και νυχτοκόρακες. Την περιοχή επισκέπτονται μεγάλα κοπάδια από κάργιες και λίγα χαβαρόνια. Η υπόλοιπη ορνιθοπανίδα αποτελείται από μικροπούλια των πάρκων και πουλιά που ζούν κοντά στο νερό: αλκυόνες, τσιχλοποταμίδες, καλαμοποταμίδες, κιστικόλες, ψευταηδόνια, θαμνοφυλλοσκόποι, καλόγεροι, γαλαζοπαπαδίτσες, δεντροτσοπανάκοι, σπάνιοι δεντροβάτες, αιγίθαλοι, σταχτοσουσουράδες, λευκοσουσουράδες, βαλκανικοί δρυοκολάπτες, νεροκότσυφες, γερακότσιχλες, κοκκινότσιχλες, λούγαρα, σκαθράκια, κ.ά.

Από τα αμφίβια κοντά στον Ληθαίο ζούνε λοφιοφόροι τρίτωνες, πρασινόφρυνοι, κοινοί φρύνοι, γραικοβάτραχοι, λιμνοβάτραχοι, δεντροβάτραχοι και κιτρινομπομπίνες ενώ η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει βαλτοχελώνες, μεσογειακές χελώνες, αβλέφαρους, κονάκια, τρανόσαυρες, τοιχογουστέρες, σαΐτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα και δεντρογαλιές. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι συχνά παρατηρούνται, ακόμα και στα σημεία του ποταμού που περνάνε από το κέντρο της πόλης, κυρίως το βράδυ και το χάραμα, βίδρες που κυνηγάνε μεγάλα ψάρια. Λίγο έξω από την πόλη ζούνε επίσης αλεπούδες, νυφίτσες, κουνάβια και σκίουροι. Στο ποτάμι ζούνε ακόμα καραβίδες και καβούρια του γλυκού νερού, ενώ η ιχθυοπανίδα είναι πλούσια με σημαντικότερα είδη τον σύρτη (Chondrostoma vardarense), το θεσσαλόσιρκο (Alburnus thessalicus), το χέλι (Anguilla anguilla), την μακεδονική μπριάνα (Barbus macedonicus), την πεταλούδα (Carassius gibelio), την τούρνα (Esox lucius), το μαυροτσιρώνι (Pachychilon macedonicum), το τσιρώνι (Rutilus rutilus), την ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis) και τον μακεδονικό ποταμοκέφαλο (Squalius vardarensis).